بلد: تفاوت میان نسخه‌ها
←منابع
(←منابع) |
|||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
ولی می‌دانیم، این تنها [[سفر]] ابراهیم، به سرزمین مکه نبود؛ باز هم مکرر به این [[سرزمین مقدس]] گام گذارد؛ در حالی که [[مکه]] تدریجاً شکل شهری را به خود گرفت و [[قبیله]] [[جرهم]]، در آنجا ساکن شده بودند و پیدایش چشمه [[زمزم]]، آنجا را قابل سکونت ساخت. | ولی می‌دانیم، این تنها [[سفر]] ابراهیم، به سرزمین مکه نبود؛ باز هم مکرر به این [[سرزمین مقدس]] گام گذارد؛ در حالی که [[مکه]] تدریجاً شکل شهری را به خود گرفت و [[قبیله]] [[جرهم]]، در آنجا ساکن شده بودند و پیدایش چشمه [[زمزم]]، آنجا را قابل سکونت ساخت. | ||
به نظر می‌رسد؛ این دعاهای [[ابراهیم]]، که در [[آیه]] مورد بحث و دیگر [[آیات]] آمده. در یکی از این سفرها بوده و لذا می‌گوید: خداوندا این [[شهر]] را محل [[امن]] و [[امان]] قرار ده!»<ref>ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۰، ص۳۶۵.</ref>.<ref>[[محمد حسن عرب|عرب، محمد حسن]]، [[دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید (کتاب)|دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید]]، ص ۱۶۷.</ref> | به نظر می‌رسد؛ این دعاهای [[ابراهیم]]، که در [[آیه]] مورد بحث و دیگر [[آیات]] آمده. در یکی از این سفرها بوده و لذا می‌گوید: خداوندا این [[شهر]] را محل [[امن]] و [[امان]] قرار ده!»<ref>ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۰، ص۳۶۵.</ref>.<ref>[[محمد حسن عرب|عرب، محمد حسن]]، [[دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید (کتاب)|دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید]]، ص ۱۶۷.</ref> | ||
==جغرافیای البلده، در سوره مبارکه نمل== | |||
{{متن قرآن|إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَذِهِ الْبَلْدَةِ...}}<ref>«جز این نیست که فرمان یافته‌ام تا پروردگار این شهر را که خداوند آن را محترم داشته است بپرستم و همه چیز از آن اوست و فرمان یافته‌ام که از فرمانبرداران باشم» سوره نمل، آیه ۹۱.</ref> | |||
از ترجمه آیه فوق، چنین مستفاد می‌شود؛ که رسول خدا{{صل}} با مشرکین گفتگو داشته و موضوع توحید و پذیرش یکتایی خدا را به آنان بیان و اتمام حجت نموده است و بنا به قول برخی از علما می‌فرماید: «این آیه، تا آخر سوره که سه آیه است... در آن حجت بر همه تمام می‌شود و کار مردم پذیرش، یا رد توحید و رسالت پیامبر{{صل}}. به گردن رسول خدا نیست، او فقط مأمور است و اما زمام امر، دست خدا است، او به زودی آیات خود را به ایشان نشان خواهد داد و آن را خواهند شناخت... و جمله {{متن قرآن|إِنَّمَا أُمِرْتُ}} = بگو من تنها مأمور شده‌ام... و هذه اشاره است، به مکه معظمه و در این تعبیر، از دو جهت شهر مکه تعظیم شده است...»<ref>محمد حسین طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۳۰، ترجمه سید محمد باقر موسوی همدانی، ص۳۵۷ و ۳۶۳.</ref>. | |||
با توجه به تفسیر معظم له، به خوبی روشن می‌شود، که این محاجه، با مشرکین در مکه اتفاق افتاده؟ زیرا با اشاره نزدیک هذه، از آن یاد شده است. | |||
باز علامه، در همان کتاب، به نقل از تفسیر قمی، در ذیل آیه مورد تحقیق می‌نویسد: | |||
«مقصود از {{متن قرآن|هَذِهِ الْبَلْدَةِ}} مکه است»<ref>سند شماره ۱، ص۳۶۳.</ref>. | |||
برخی از پژوهشگران، در جلد اول قاموس قرآن، زیر واژه بلد، در مورد کلمه البلده، در آیه ۹۱ سوره نمل، می‌نویسد: «نوعاً بلده را شهر مکه گفته‌اند، اگر سرزمین بگوییم و از معنی اول خارج نشویم؛ هیچ اشکالی نخواهد داشت؛ زیرا دیار و سرزمین شامل شهر نیز هست».<ref>سید علی اکبر قرشی، قاموس قرآن.</ref>. | |||
به هر تقدیر، منظور از البلده، در آیه مورد پژوهش، شهر مکه مکرمه است، که ما، در بحث مربوط به مکه، به جغرافیای آن اشاره خواهیم نمود.<ref>[[محمد حسن عرب|عرب، محمد حسن]]، [[دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید (کتاب)|دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید]]، ص ۱۶۹.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||