عبدالرحمن بن عبد بن ابی‌الکنود: تفاوت میان نسخه‌ها

۱. [[نصر بن مزاحم]] از [[عبدالرحمن بن عبد]] [[نقل]] می‌کند: موقعی که [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} پس از [[فتح]] و [[پیروزی]] در [[جمل]] با [[همراهی]] اشراف و جمعی از [[اهل بصره]] در روز [[دوشنبه]] [[دوازده]] [[رجب]] سال ۳۶ ه. ق وارد [[کوفه]] شد [[مردم کوفه]] که در میانشان [[قاریان قرآن]] و اشراف و بزرگان [[عراق]] بودند، به استقبال [[حضرت]] آمدند، و ورود [[امام]] {{ع}} را خیر مقدم گفتند و از [[حضرت]] خواستند که در [[قصر]] [[دارالاماره]] [[سکونت]] نمایند، اما [[حضرت]] درخواست آنها را نپذیرفت و از آنجا به [[رحبه]]<ref>رحبه، محلی در جلو مسجد کوفه بوده که در آن سکویی قرار داشته و حضرت {{ع}} بسیار اوقات روی آن می‌نشستند و مشکلات مردم را رفع می‌کردند.</ref> و سپس به [[مسجد]] اعظم [[شهر]] وارد شدند و دو رکعت [[نماز]] گزاردند، بعد بر فراز [[منبر]] آمدند و پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]] و [[درود]] بر [[پیامبر اسلام]] {{صل}}، [[مردم کوفه]] را [[موعظه]] کردند فرمودند: "شما را در [[اسلام]] فضیلتی است مادامی که بر این [[آیین]] [[استوار]] باشید و روش خود را در [[دفاع از اسلام]] [[تغییر]] ندهید"، تا آنجا که به نکته بسیار حساس که عامل [[انحراف]] است اشاره کردند و فرمودند: "ای [[مردم کوفه]]! [[آگاه]] باشید همانا که بیش از همه چیزی که بر شما می‌ترسم [[پیروی از هوای نفس]] و [[آرزوی دراز]] است؛ زیرا [[پیروی از هوای نفس]] بازدارندۀ از [[حق]] است و [[آرزوی دراز]] فراموش دهنده از [[آخرت]] است. [[آگاه]] باشید [[دنیا]] در حال رفتن و [[آخرت]] در پیش رو و آمدن است، و برای هر کدام از [[دنیا]] و [[آخرت]]، فرزندانی است (یعنی جمعی دنبال [[دنیا]] و جمعی دنبال آخرتند) ولی شما بکوشید تا از [[فرزندان]] [[آخرت]] باشید، و بدانید امروز روز عمل و تلاش است نه [[حسابرسی]] و فردای [[قیامت]] روز [[محاسبه]] است نه عمل".<ref>{{متن حدیث|أَلَا إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخَافُ عَلَيْكُمُ اتِّبَاعُ الْهَوَى وَ طُولُ الْأَمَلِ فَأَمَّا اتِّبَاعُ الْهَوَى فَيَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ وَ أَمَّا طُولُ الْأَمَلِ فَيُنْسِي الْآخِرَةَ أَلَا إِنَّ الدُّنْيَا قَدْ تَرَحَّلَتْ مُدْبِرَةً وَ الْآخِرَةُ تَرَحَّلَتْ مُقْبِلَةً وَ لِكُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهُمَا بَنُونَ فَكُونُوا مِنْ أَبْنَاءِ الْآخِرَةِ الْيَوْمَ عَمَلٌ وَ لَا حِسَابَ وَ غَداً حِسَابٌ وَ لَا عَمَلَ}}؛</ref>