سیره اخلاقی امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'الإرشاد' به 'الارشاد'
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف') |
جز (جایگزینی متن - 'الإرشاد' به 'الارشاد') |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
[[امام علی]] {{ع}} در سخنرانی‌ای که در آن، ویژگی‌های خودش را پیش از [[بیعت]] یاد می‌کند، فرمود: "نگریستم و دریافتم که جز [[اهل]] بیتم [[یاوری]] ندارم. دریغم آمد که آنان بمیرند. خار در چشم، پلک بر هم گذاشتم و استخوان در گلو، نوشیدم. [[جان]] به لب، [[شکیبایی]] ورزیدم و بر تلخی شرنگ حنظله، [[صبر]] کردم"<ref>{{متن حدیث|الإمام علی {{ع}}- فی خُطبَةٍ لَهُ یذکرُ فیها صِفَتَهُ قَبلَ البَیعَةِ لَهُ-: فَنَظَرتُ فَإِذا لَیسَ لی مُعینٌ إلاأهلَ بَیتی، فَضَنِنتُ بِهِم عَنِ المَوتِ، وأغضَیتُ عَلَی القَذی، وشَرِبتُ عَلَی الشجا، وصَبَرتُ عَلی أخذِ الکظَمِ، وعَلی أمَر مِن طَعمِ العَلقَمِ}}، نهج البلاغة، خطبه ۲۶.</ref>. | [[امام علی]] {{ع}} در سخنرانی‌ای که در آن، ویژگی‌های خودش را پیش از [[بیعت]] یاد می‌کند، فرمود: "نگریستم و دریافتم که جز [[اهل]] بیتم [[یاوری]] ندارم. دریغم آمد که آنان بمیرند. خار در چشم، پلک بر هم گذاشتم و استخوان در گلو، نوشیدم. [[جان]] به لب، [[شکیبایی]] ورزیدم و بر تلخی شرنگ حنظله، [[صبر]] کردم"<ref>{{متن حدیث|الإمام علی {{ع}}- فی خُطبَةٍ لَهُ یذکرُ فیها صِفَتَهُ قَبلَ البَیعَةِ لَهُ-: فَنَظَرتُ فَإِذا لَیسَ لی مُعینٌ إلاأهلَ بَیتی، فَضَنِنتُ بِهِم عَنِ المَوتِ، وأغضَیتُ عَلَی القَذی، وشَرِبتُ عَلَی الشجا، وصَبَرتُ عَلی أخذِ الکظَمِ، وعَلی أمَر مِن طَعمِ العَلقَمِ}}، نهج البلاغة، خطبه ۲۶.</ref>. | ||
در کتاب [[ | در کتاب [[الارشاد (کتاب)|الارشاد]] به [[نقل]] از [[جندب بن عبد الله]] آمده است: "در [[مدینه]]، پس از [[بیعت]] [[مردم]] با [[عثمان]]، بر [[علی]] {{ع}} وارد شدم. او را [[غمگین]] و سر به زیر دیدم. گفتم: چه کردند [[قوم]] تو؟ فرمود: "صبری [[نیکو]] [باید]". گفتم: سبحان [[الله]]! به [[خدا]] [[سوگند]]، تو بسیار [[شکیبایی]]"<ref>الارشاد، ج ۱، ص ۲۴۱.</ref>. | ||
=== [[قدرت]] [[اراده]] و [[پایداری]] === | === [[قدرت]] [[اراده]] و [[پایداری]] === | ||