سیره اقتصادی امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[نظام اقتصادی]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} فقر‌زدایی و [[دادگری]] [[مالی]]، تا جایی پیش می‌رود که در سطح [[جامعه]] کسی به عنوان نیازمند یافت نمی‌شود! [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: "شما را به آمدن مهدی {{ع}} مژده می‌دهم، او به هنگامی که [[مردم]] با هم [[نزاع]] و [[اختلاف]] دارند و اوضاع [[متزلزل]] است در [[امت]] من برانگیخته می‌شود و [[زمین]] را از [[قسط و عدل]] پر می‌کند، چنان که از [[ظلم و جور]] پر شده باشد. ساکنان [[آسمان]] و زمین از او [[راضی]] می‌شوند. او مال را به طور [[صحاح]] تقسیم می‌کند. مردی پرسید: صحاح چیست؟ حضرت فرمودند: [[مساوات]] بین [[مردم]]. [[خداوند]] دل‌های آنها را [[بی‌نیاز]] می‌سازد و سایه عدلش بر سر همه گسترش می‌یابد تا آنجا که دستور دهد [[اعلان]] کنند کیست که به [[مال]] نیاز داشته باشد؟ و در آن میان فقط یک مرد برخاسته و می‌گوید: منم که نیازمند می‌باشم. اعلان کننده به وی می‌گوید: برو نزد خزینه دار و بگو [[مهدی]] {{ع}} دستور داده که به من مال دهی. خزینه دار [[پول]] بسیاری در دامن او ریخته و می‌گوید: بردار! ولی او از حملش عاجز می‌ماند و پشیمان می‌شود و می‌گوید: من از لحاظ نیروی بدنی بسیار [[قوی]] هستم و با این وصف از بردن این پولها [[ناتوان]] می‌باشم و آن را نمی‌پذیرد. ولی به او گفته می‌شود: چیزی را که ما به کسی دادیم پس نمی‌گیریم"<ref>{{متن حدیث| أُبَشِّرُكُمْ بِالْمَهْدِيِّ يُبْعَثُ فِي أُمَّتِي عَلَى اخْتِلَافٍ مِنَ النَّاسِ وَ زَلَازِلَ يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً يَرْضَى عَنْهُ سَاكِنُ السَّمَاءِ وَ سَاكِنُ الْأَرْضِ يَقْسِمُ الْمَالَ صِحَاحاً فَقَالَ رَجُلٌ مَا صِحَاحاً قَالَ بِالسَّوِيَّةِ بَيْنَ النَّاسِ وَ يَمْلَأُ اللَّهُ قُلُوبَ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ غِنًى وَ يَسَعُهُمْ عَدْلُهُ حَتَّى يَأْمُرَ مُنَادِياً يُنَادِي يَقُولُ مَنْ لَهُ فِي الْمَالِ حَاجَةٌ فَمَا يَقُومُ مِنَ النَّاسِ إِلَّا رَجُلٌ وَاحِدٌ فَيَقُولُ أَنَا فَيَقُولُ ائْتِ السَّدَّانَ يَعْنِي الْخَازِنَ فَقُلْ لَهُ إِنَّ الْمَهْدِيَّ يَأْمُرُكَ أَنْ تُعْطِيَنِي مَالًا فَيَقُولُ لَهُ احْثُ حَتَّى إِذَا جَعَلَهُ فِي حَجْرِهِ وَ أبَرْزَهُ نَدِمَ فَيَقُولُ كُنْتُ أَجْشَعَ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ نَفْساً أَعْجَزَ عَمَّا وَسِعَهُمْ فَيَرُدُّهُ وَ لَا يَقْبَلُ مِنْهُ فَيُقَالُ لَهُ إِنَّا لَا نَأْخُذُ شَيْئاً أَعْطَيْنَاهُ}}؛ کشف الغمه فی معرفة الأئمه {{عم}}، ج۲، ص۴۷۱؛ بحارالانوار، ج۵۱، ص۹۲.</ref>.

از این‌گونه [[روایات]] استفاده می‌شود که در [[عصر ظهور]]، [[اموال]] و [[دارایی‌ها]] بیش از نیازمندی‌های [[جامعه]] است؛ به گونه‌ای که اموال از [[موارد مصرف]] بیش‌تر می‌گردد. از این رو، [[دولت حضرت مهدی]] {{ع}} نه تنها [[کسری]] [[بودجه]] ندارد، بلکه در آمد آن بر بودجه‌اش فزونی پیدا می‌کند؛ زیرا به شخص نیازمند به اندازه‌ای مال و [[ثروت]] داده می‌شود که توان بردن آن را نداشته باشد. [[بدیهی]] است که با [[فزونی ثروت]] و بهبود [[وضع اقتصادی]]، [[فقر]] و تهیدستی از [[جامعه بشری]] ریشه کن می‌شود و [[معیشت عمومی]] جامعه چنان بهبودمی یابد که دارندگان زکات برای رساندن آن به [[نیازمندان]] به [[رنج]] می‌افتند<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۲۴۳.</ref>.