پرش به محتوا

شجاعت در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱۸ سپتامبر ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - 'الإرشاد' به 'الارشاد'
جز (جایگزینی متن - 'الإرشاد' به 'الارشاد')
خط ۴۵: خط ۴۵:


برای امیرالمؤمنین {{ع}} در جنگ‌های [[زمان رسول خدا]] {{صل}} و بعد از آن موقف و منزلتی است که [[عقول]] را متحیّر ساخته و صدور آن از سایرین محال است.
برای امیرالمؤمنین {{ع}} در جنگ‌های [[زمان رسول خدا]] {{صل}} و بعد از آن موقف و منزلتی است که [[عقول]] را متحیّر ساخته و صدور آن از سایرین محال است.
در [[جنگ بدر]] پهلوانان [[مشرکین]] به دست یدالّلهی امیرالمؤمنین {{ع}} کشته شدند<ref>الإرشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۷۳، فی ذکر التفاصیل حول معرکه بدر ودور أمیرالمؤمنین {{ع}} فیها، و ج۱، ص۶۷ «جهاد أمیرالمؤمنین {{ع}} فی غزوه بدر.</ref>، و در [[جنگ اُحُد]]<ref>الإرشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۷۸، جهاد أمیرالمؤمنین فی معرکه اُحُد.</ref> که [[مسلمانان]] فرار کردند، [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} بود که با [[شجاعان]] [[مشرکین]]، یک تنه مقابله کرد تا ندای {{متن حدیث|لَا سَيْفَ إِلَّا ذُو الْفَقَارِ وَ لَا فَتَى إِلَّا عَلِيٌّ}}<ref>کشف الغمه، ج۱، ص۱۹۰، ۱۹۴، ۱۹۵؛ الطرائف، ج۱، ص۸۸؛ مناقب، ج۲، ص۸۷؛ ج۳، ص۸۸؛ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱، ص۲۹؛ ج۲، ص۲۱۱؛ ج۵، ص۲۴۸؛ ج۷، ص۲۱۹؛ تفسیر القمی، ج۱، ص۱۱۶؛ المسترشد فی امامة علی بن ابی طالب {{ع}}، ص۳۴۸، ۴۲۹؛ الکافی، ج۸، ص۱۱۰، حدیث ۹۰؛ امالی الصدوق، ص۲۰۰، مجلس ۳۶، حدیث ۱۰؛ ص۴۰۷، مجلس ۶۳، حدیث ۱۰؛ الخصال، ج۲، ص۵۵۰.</ref> در مدحش از [[آسمان]] شنیده شد. و در [[جنگ خندق]]<ref>الإرشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۹۴، جهاد علیّ {{ع}} فی معرکة الأحزاب.</ref> او بود که فارِسِ یل، [[عمرو]] بن عبدَوَد را به [[خاک]] بیافکند و [[سپاه]] [[کفر]] را در هم [[شکست]] و متفرّق ساخت، و [[پیامبر]] {{صل}} در حقّش فرمود: {{متن حدیث|ضربه علی یوم الخندق أفضل من عباده الثقلین من الجنّ و الإنس}}<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید؛ و لاحظ: مستدرک الحاکم، ج۳، ص۳۲؛ شواهد التنزیل، ج۲، ص۱۴؛ تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۱۹؛ تفسیر الرازی فی سورة القدر؛ اقبال الاعمال، ج۱، ص۴۶۷؛ اثبات الهداه، ج۳، ص۴۵۶، حدیث ۷۶.</ref> و در [[جنگ بنی نضیر]]<ref>الإرشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۹۲ - ۹۳، جهاد علی {{ع}} فی معرکة بنی النضیر؛ احقاق الحق، ج۳۲، ص۳۴۰.</ref> و همچنین در [[جنگ]] [[بنی مصطلق]]<ref>الإرشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۱۱۸، جهاد علیّ {{ع}} فی غزوة بنی المصطلق.</ref> وجود آن [[حضرت]] سبب فتح و [[ظفر]] بر [[کفار]] گشته است. و همچنین در جنگ بنی قُریظه<ref>الإرشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۱۰۹ - ۱۱۳، جهاد علیّ {{ع}} فی غزوة بنی قریظه.</ref> علت [[پیروزی]] [[لشکر اسلام]]، وجود آن حضرت بود که وقتی نزدیک قلعه [[دشمن]] شد تا او را دیدند، گفتند [[قاتل]] [[عمرو بن عبدود]] آمد. هم او بود که در [[جنگ خیبر]]<ref>الإرشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۱۲۴، جهاد علیّ {{ع}} فی فتح خیبر؛ بحارالانوار، ج۴۲، ص۳۳.</ref> درِ قلعه [[خیبر]] را کَند و آن را سپَر قرار داد.
در [[جنگ بدر]] پهلوانان [[مشرکین]] به دست یدالّلهی امیرالمؤمنین {{ع}} کشته شدند<ref>الارشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۷۳، فی ذکر التفاصیل حول معرکه بدر ودور أمیرالمؤمنین {{ع}} فیها، و ج۱، ص۶۷ «جهاد أمیرالمؤمنین {{ع}} فی غزوه بدر.</ref>، و در [[جنگ اُحُد]]<ref>الارشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۷۸، جهاد أمیرالمؤمنین فی معرکه اُحُد.</ref> که [[مسلمانان]] فرار کردند، [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} بود که با [[شجاعان]] [[مشرکین]]، یک تنه مقابله کرد تا ندای {{متن حدیث|لَا سَيْفَ إِلَّا ذُو الْفَقَارِ وَ لَا فَتَى إِلَّا عَلِيٌّ}}<ref>کشف الغمه، ج۱، ص۱۹۰، ۱۹۴، ۱۹۵؛ الطرائف، ج۱، ص۸۸؛ مناقب، ج۲، ص۸۷؛ ج۳، ص۸۸؛ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱، ص۲۹؛ ج۲، ص۲۱۱؛ ج۵، ص۲۴۸؛ ج۷، ص۲۱۹؛ تفسیر القمی، ج۱، ص۱۱۶؛ المسترشد فی امامة علی بن ابی طالب {{ع}}، ص۳۴۸، ۴۲۹؛ الکافی، ج۸، ص۱۱۰، حدیث ۹۰؛ امالی الصدوق، ص۲۰۰، مجلس ۳۶، حدیث ۱۰؛ ص۴۰۷، مجلس ۶۳، حدیث ۱۰؛ الخصال، ج۲، ص۵۵۰.</ref> در مدحش از [[آسمان]] شنیده شد. و در [[جنگ خندق]]<ref>الارشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۹۴، جهاد علیّ {{ع}} فی معرکة الأحزاب.</ref> او بود که فارِسِ یل، [[عمرو]] بن عبدَوَد را به [[خاک]] بیافکند و [[سپاه]] [[کفر]] را در هم [[شکست]] و متفرّق ساخت، و [[پیامبر]] {{صل}} در حقّش فرمود: {{متن حدیث|ضربه علی یوم الخندق أفضل من عباده الثقلین من الجنّ و الإنس}}<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید؛ و لاحظ: مستدرک الحاکم، ج۳، ص۳۲؛ شواهد التنزیل، ج۲، ص۱۴؛ تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۱۹؛ تفسیر الرازی فی سورة القدر؛ اقبال الاعمال، ج۱، ص۴۶۷؛ اثبات الهداه، ج۳، ص۴۵۶، حدیث ۷۶.</ref> و در [[جنگ بنی نضیر]]<ref>الارشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۹۲ - ۹۳، جهاد علی {{ع}} فی معرکة بنی النضیر؛ احقاق الحق، ج۳۲، ص۳۴۰.</ref> و همچنین در [[جنگ]] [[بنی مصطلق]]<ref>الارشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۱۱۸، جهاد علیّ {{ع}} فی غزوة بنی المصطلق.</ref> وجود آن [[حضرت]] سبب فتح و [[ظفر]] بر [[کفار]] گشته است. و همچنین در جنگ بنی قُریظه<ref>الارشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۱۰۹ - ۱۱۳، جهاد علیّ {{ع}} فی غزوة بنی قریظه.</ref> علت [[پیروزی]] [[لشکر اسلام]]، وجود آن حضرت بود که وقتی نزدیک قلعه [[دشمن]] شد تا او را دیدند، گفتند [[قاتل]] [[عمرو بن عبدود]] آمد. هم او بود که در [[جنگ خیبر]]<ref>الارشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۱۲۴، جهاد علیّ {{ع}} فی فتح خیبر؛ بحارالانوار، ج۴۲، ص۳۳.</ref> درِ قلعه [[خیبر]] را کَند و آن را سپَر قرار داد.


دری که بیست نفر آن را می‌بستند، و هفتاد نفر هم نتوانستند بلندش کنند. در [[روز]] [[فتح خیبر]] مَرحب، پهلوان [[یهود]] را به یک [[شمشیر]] دو نیم کرده و بعد از آن به هفتاد سوار [[حمله]] نموده و آنها را از پای در آورد که موجب تحیّر [[دوست]] و [[دشمن]] شده است.
دری که بیست نفر آن را می‌بستند، و هفتاد نفر هم نتوانستند بلندش کنند. در [[روز]] [[فتح خیبر]] مَرحب، پهلوان [[یهود]] را به یک [[شمشیر]] دو نیم کرده و بعد از آن به هفتاد سوار [[حمله]] نموده و آنها را از پای در آورد که موجب تحیّر [[دوست]] و [[دشمن]] شده است.


در [[فتح مکّه]]<ref>الإرشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۱۲۹، جهاد علیّ {{ع}} فی غزوة الفتح، ج۱، ص۱۳۵، «فی جهاد علیّ {{ع}} یوم فتح مکّه والرایة بیده».</ref> [[پرچم]] فتح و [[ظفر]] به دست [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود. و در [[جنگ حُنَین]]<ref>الإرشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۱۴۰، جهاد علیّ {{ع}} فی غزوة حُنَیْن.</ref> تنها او بود که چهل نفر از [[مشرکین]] را کشت، و با فرار [[مسلمانان]]، همواره و یک تنه می‌جنگید. و در [[جنگ]] [[ذات السلاسل]]<ref>الإرشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۱۱۳ - ۱۱۷.</ref> هم او بود که دشمن را محاصره کرده و بر آنها مسلط گشت. و [[مبارزه امیرالمؤمنین]] {{ع}} در [[جنگ‌ها]] و [[قتل]] و [[اسارت]] دشمن به دست آن جناب در [[تاریخ]] مشهور و مکتوب است.
در [[فتح مکّه]]<ref>الارشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۱۲۹، جهاد علیّ {{ع}} فی غزوة الفتح، ج۱، ص۱۳۵، «فی جهاد علیّ {{ع}} یوم فتح مکّه والرایة بیده».</ref> [[پرچم]] فتح و [[ظفر]] به دست [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود. و در [[جنگ حُنَین]]<ref>الارشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۱۴۰، جهاد علیّ {{ع}} فی غزوة حُنَیْن.</ref> تنها او بود که چهل نفر از [[مشرکین]] را کشت، و با فرار [[مسلمانان]]، همواره و یک تنه می‌جنگید. و در [[جنگ]] [[ذات السلاسل]]<ref>الارشاد، شیخ المفید، ج۱، ص۱۱۳ - ۱۱۷.</ref> هم او بود که دشمن را محاصره کرده و بر آنها مسلط گشت. و [[مبارزه امیرالمؤمنین]] {{ع}} در [[جنگ‌ها]] و [[قتل]] و [[اسارت]] دشمن به دست آن جناب در [[تاریخ]] مشهور و مکتوب است.


و در [[زمان]] خلافتش، جنگ [[عایشه]] و [[طلحه]] و [[زبیر]] با امیرالمؤمنین {{ع}} و [[خذلان]] عایشه و [[اصحاب جمل]] و کشته شدن طلحه و زبیر در تاریخ ثبت و ضبط است<ref>الإرشاد، ج۱، ص۲۴۴، «قصه حرب الجمل»؛ الاحتجاج، ج۱، ص۱۶۲ – ۱۶۵؛ صراط المستقیم، ج۳، ص۱۷۰؛ بحارالانوار، ج۳۲، ص۱۷۱ باب ۳ «باب ورود البصره و وقعه الجمل»؛ احقاق الحق، ج۱۸، ص۱۱۰ – ۱۱۱، ممّا برز من شجاعته فی غزوة الجمل؛ ج۳۲، ص۴۱۷ «قصه حرب الجمل».</ref>. و کشته شدگان از [[دشمنان]] به دست خود امیرالمؤمنین {{ع}} قابل شمارش نبود. و در [[جنگ صفّین]]<ref>الإرشاد، ج۱، ص۲۶۰، قصة حرب صفّین؛ احقاق الحق، ج۸، ص۳۹۷، نبذة ممّا برز من شجاعته {{ع}} فی غزوة صفّین؛ بحوث فی الملل والنحل، السبحانی، ج۵، ص۴۹ حرب الصفّين}}.</ref> که چند ماه طول کشید، امیرالمؤمنین {{ع}} افراد زیادی را کشت، و هر گاه کسی را می‌کشت [[تکبیر]] می‌گفت و برای آن [[حضرت]] پانصد و بیست یا پانصد و سی [[تکبیر]] به تعداد کشتگانش شمردند، و [[روز]] بعد کشته شدگانِ به دست آن [[حضرت]] را مشخص نمودند؛ زیرا ضربات [[امیرالمؤمنین]] به یک نحو بود. اگر از طول زده بود از طول دو نیم کرده بود. و هر گاه از عرض زده بود از عرض دو نیم کرده بود.
و در [[زمان]] خلافتش، جنگ [[عایشه]] و [[طلحه]] و [[زبیر]] با امیرالمؤمنین {{ع}} و [[خذلان]] عایشه و [[اصحاب جمل]] و کشته شدن طلحه و زبیر در تاریخ ثبت و ضبط است<ref>الارشاد، ج۱، ص۲۴۴، «قصه حرب الجمل»؛ الاحتجاج، ج۱، ص۱۶۲ – ۱۶۵؛ صراط المستقیم، ج۳، ص۱۷۰؛ بحارالانوار، ج۳۲، ص۱۷۱ باب ۳ «باب ورود البصره و وقعه الجمل»؛ احقاق الحق، ج۱۸، ص۱۱۰ – ۱۱۱، ممّا برز من شجاعته فی غزوة الجمل؛ ج۳۲، ص۴۱۷ «قصه حرب الجمل».</ref>. و کشته شدگان از [[دشمنان]] به دست خود امیرالمؤمنین {{ع}} قابل شمارش نبود. و در [[جنگ صفّین]]<ref>الارشاد، ج۱، ص۲۶۰، قصة حرب صفّین؛ احقاق الحق، ج۸، ص۳۹۷، نبذة ممّا برز من شجاعته {{ع}} فی غزوة صفّین؛ بحوث فی الملل والنحل، السبحانی، ج۵، ص۴۹ حرب الصفّين}}.</ref> که چند ماه طول کشید، امیرالمؤمنین {{ع}} افراد زیادی را کشت، و هر گاه کسی را می‌کشت [[تکبیر]] می‌گفت و برای آن [[حضرت]] پانصد و بیست یا پانصد و سی [[تکبیر]] به تعداد کشتگانش شمردند، و [[روز]] بعد کشته شدگانِ به دست آن [[حضرت]] را مشخص نمودند؛ زیرا ضربات [[امیرالمؤمنین]] به یک نحو بود. اگر از طول زده بود از طول دو نیم کرده بود. و هر گاه از عرض زده بود از عرض دو نیم کرده بود.
آخرین [[جنگ]] آن حضرت، [[جنگ نهروان]] با [[خوارج]] بود<ref>شرح الأخبار فی فضائل الأئمّه {{عم}}، ج۲، ص۳۷، حرب النهروان؛ احقاق الحق، ج۸، ص۴۷۵، نبذة ممّا برز من شجاعته {{ع}} فی غزوة نهروان؛ ج۱۸، ص۱۲۶، ممّا برز من شجاعته {{ع}} فی غزوة نهروان؛ منهاج البراعه، ج۴، ص۱۲۲، فی کیفیة قتال الخوارج.</ref> که خوارج [[دوازده]] هزار نفر بودند که امیرالمؤمنین {{ع}} با آنها سخن گفت و [[مناظره]] کرد، هشت هزار نفر از آنها برگشتند، و چهار هزار نفر ماندند که [[فرمانده]] شان [[ذوالثدیه]] بود. آن حضرت با آنان جنگید و همه را کشت و تنها نُه نفر توانستند [[جان]] سالم به در برند.
آخرین [[جنگ]] آن حضرت، [[جنگ نهروان]] با [[خوارج]] بود<ref>شرح الأخبار فی فضائل الأئمّه {{عم}}، ج۲، ص۳۷، حرب النهروان؛ احقاق الحق، ج۸، ص۴۷۵، نبذة ممّا برز من شجاعته {{ع}} فی غزوة نهروان؛ ج۱۸، ص۱۲۶، ممّا برز من شجاعته {{ع}} فی غزوة نهروان؛ منهاج البراعه، ج۴، ص۱۲۲، فی کیفیة قتال الخوارج.</ref> که خوارج [[دوازده]] هزار نفر بودند که امیرالمؤمنین {{ع}} با آنها سخن گفت و [[مناظره]] کرد، هشت هزار نفر از آنها برگشتند، و چهار هزار نفر ماندند که [[فرمانده]] شان [[ذوالثدیه]] بود. آن حضرت با آنان جنگید و همه را کشت و تنها نُه نفر توانستند [[جان]] سالم به در برند.


۲۱۸٬۸۳۴

ویرایش