پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف')
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
'''[[اربعین امام حسین|اربعین امام حسین]] {{ع}}''' که مصادف با [[روز بیستم صفر]] است، [[روز]] تجدید [[غم]] و [[عزای اهل بیت]]{{عم}} و [[شیعه]] است و [[گرامیداشت]] این روز و [[زیارت امام حسین]] {{ع}} بسیار [[ثواب]] دارد. در اولین [[اربعین سیدالشهداء]] [[جابر بن عبدالله انصاری]] و عطیّه به [[زیارت قبر]] آن [[حضرت]] رفتند.
'''[[حدیث دوات و قلم| حدیث دوات و قلم]]''' اشاره به داستانی دارد که [[پیامبر اسلام]]{{صل}} در [[سال یازدهم هجرت]]، چهار [[روز]] پیش از [[ارتحال]] خویش [[تصمیم]] گرفت سندی مکتوب درباره موضوع [[خلافت]] و تثبیت [[موقعیت]] و [[جانشینی]] [[امیرالمؤمنین]] علی{{ع}} به یادگار بگذارد؛ چراکه از توطئه‌هایی که دور از چشم ایشان برای [[غصب]] [[مقام خلافت]] [[حضرت]] صورت می‌گرفت به خوبی [[آگاه]] بود. به همین دلیل روزی که سران [[صحابه]] برای [[عیادت]] ایشان آمده بودند، به حاضران فرمود: "کاغذ و دواتی بیاورید تا برای شما چیزی بنویسم که پس از آن [[گمراه]] نشوید".


در [[فرهنگ اسلامی]] و در [[معارف عرفانی]]، عدد چهل (اربعین) جایگاه خاصی دارد. از جمله مواردی که اربعین در [[فرهنگ دینی]]، [[اسلامی]]، عرفانی به کار رفته است مواردی همچون [[کمال عقل انسان]] در [[چهل سالگی]]؛ [[مبعوث شدن پیامبر]] {{صل}} در چهل سالگی و... است اما مهمترین موردی که اربعین در مورد آن به کار می‌‌رود [[چهلمین روز شهادت حسین بن علی]] {{ع}} است که مصادف با [[روز بیستم ماه صفر]] است، روز تجدید غم و عزای اهل بیت و شیعه است و گرامیداشت این روز و زیارت امام حسین {{ع}} و پیاده روی آن بسیار ثواب دارد. [[امام حسن عسکری]] {{ع}} در [[حدیثی]] [[علامت‌های مؤمن]] را پنج چیز شمرده است: "[[نماز پنجاه و یک رکعت]]، [[زیارت اربعین]]، [[انگشتر کردن در دست راست]]، [[پیشانی بر خاک نهادن]] و "[[بسم الله]]" را در [[نماز]]، آشکارا گفتن".
روشن است که [[هدف]] [[پیامبر]]{{صل}} چیزی جز [[تحکیم]] و تثبیت خلافت [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} و [[لزوم]] [[پیروی]] از [[اهل‌بیت]] خود نبود و این مطلب با توجه به [[حدیث ثقلین]] مشخص می‌شود که [[مورد اتفاق]] جمیع [[محدثان]] از [[اهل تسنن]] و [[تشیع]] است.


از جلوه‌های بسیار زیبای [[اربعین حسینی]] حرکت پیادۀ خیل [[مشتاقان]] آن حضرت است که حماسه‌ای وصف ناشدنی را می‌آفریند، دشمنانی که [[زیارت]] چند هزار نفره سابق را در اربعین حسینی [[تحمل]] نکردند، امروز نظاره‌گر حرکت سیل‌گونه و میلیونی [[زائران]] آن حضرت هستند که به صورت خودجوش و کاملاً مردمی چشمان جهانیان را مات و مبهوت خود ساخته است. [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: «هرکس از [[خانه]] خویش به قصد [[زیارت حسین بن علی بن ابی طالب]] {{ع}} خارج گردد، پس اگر پیاده باشد [[خداوند]] به ازای هر گامی که بر می‌‌دارد برای او یک [[کار نیک]] نوشته و یک کار بد او را [[پاک]] می‌کند تا آنگاه که به [[حائر]] ([[قبر امام حسین]] {{ع}} در [[کربلا]]) رسد، خداوند او را در [[صالحان]] و [[نیکان]] قرار دهد و وقتی زیارت را به پایان رساند او را از [[نجات یافتگان]] قرار داده و به هنگام بازگشت فرشته‌ای به نزد وی آمده و می‌گوید: من فرستادۀ خدایت هستم، خدایت [[سلامت]] می‌رساند و می‌گوید: کارهای خود را از نو سرگیر، که [[گناهان]] گذشته ات مورد [[بخشش]] قرار گرفت».
[[روایت]] شده است که [[عمر بن خطاب]] در [[دیدار]] با [[ابن‌عباس]] گفت: "[[رسول]] [[الله]]، هنگام [[بیماری]]، قصد داشت تا به اسم علی{{ع}} تصریح کند؛ اما من به خاطر [[اسلام]] از این کار ممانعت کردم". [[ابن عباس]]، همۀ [[مصیبت]] و فاجعه را در آن روز [[پنج‌شنبه]] می‌داند که نگذاشتند پیامبر آنچه را می‌خواهد به [[صراحت]] بنویسد. در [[منابع حدیثی]] و [[تاریخی]] از این واقعه به {{عربی|"رَزِیَّةُ یَوْمَ الْخَمِیسِ"}} هم یاد شده است.


یکی از مباحث مهم [[تاریخ عاشورا]] حضور [[اهل بیت]] {{ع}} در [[کربلا]] در اولین [[اربعین]] [[شهادت امام حسین]] {{ع}} است. مشهور میان [[شیعه]]، اربعین روزی است که [[جابر بن عبدالله انصاری]]، [[صحابی بزرگ رسول خدا]]{{صل}} به [[زیارت قبر امام حسین]] {{ع}} نائل شد و همانجا بود که اهل بیت {{ع}} هنگام بازگشت از [[شام]] نیز به [[زیارت مزار امام]] آمده و جابر را [[ملاقات]] کردند.  
[[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} در مسألۀ [[تعیین جانشین]] و روشن ساختن [[تکلیف]] [[امت]] پس از خود، در طول ۲۳ سال [[پیامبری]] از هیچ [[فرصت]] و موقعیتی فروگذار نکرده بود و امر [[امامت]] را بیان کرده بود. امّا می‌دانست که [[فتنه‌انگیزان]] قدرت‌ [[طلب]] مانع خواهند شد که [[امام علی|امیر المؤمنین]] به خلافت برسد. برای آخرین‌بار و برای اتمام [[حجت]] و اینکه شبهه‌ای نماند و امامت و خلافت و [[وصی]] آن حضرت روشن باشد، در روزهای آخر [[عمر]] خویش فرمود که قلم و کاغذی بیاورند... برخی [[حدس]] می‌زدند که این نکته دربارۀ خلافت است، ازاین‌رو شلوغ کردند و نگذاشتند. [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} فرموده بود: {{متن حدیث|هَلُمَّ أَکْتُبَ لَکُمْ کِتَاباً لَا تَضِلُّوا بَعْدَهُ}} یا {{متن حدیث|ائْتُونِی بِدَوَاةٍ وَ کَتِفٍ أَکْتُبْ لَکُمْ کِتَاباً لَا تَضِلُّوا بَعْدَهُ أَبَداً}} و با عبارت‌های دیگر.


اربعین روزی است که برافراشته شدن [[پرچم]] [[پیام]] [[شهادت]] کربلا در آن [[روز]] آغاز شد و روز بازماندگان شهداست. حالا چه در اربعین اول، [[خانوادۀ امام حسین]] {{ع}} به کربلا آمده باشند و چه نیامده باشند.
پس از درخواست [[رسول خدا]]{{صل}} برای آوردن قلم و دوات، برخی گفتند: "قلم و دوات را بیاورید" و برخی گفتند: "نیازی نیست". در پاره‌ای از [[روایات]]، نام آنان که [[مخالفت]] کرده‌اند نیامده است؛ ولی در بخشی از آنها تصریح شده است که [[عمر بن خطاب]] به مخالفت برخاست و گفت: "[[بیماری]] بر [[پیامبر]]{{صل}} چیره شده است (که چنین سخنانی می‌گوید). [[قرآن]] نزد شماست و [[کتاب خدا]] برای ما کافی است". بنابر [[نقلی]] او گفت: "این [[مرد]] (پیامبر) [[هذیان]] می‌گوید".


<div class="mainpage_box_more">[[اربعین امام حسین|ادامه]]</div>
عکس‌العملی که رسول خدا{{صل}} در برابر برخوردهای ناروای جمعی از [[صحابه]] و [[نزاع]] و درگیری آنان از خود نشان داد نیز در خور توجه است. مطابق روایات، پیامبر{{صل}} فرمود: "از پیش من برخیزید (و دور شوید) که نزد من نزاع و [[کشمکش]] سزاوار نیست"؛ این [[روایت]] مشخص می‌کند که رسول خدا{{صل}} تا چه اندازه از [[اختلاف]] و سخنان جسارت‌آمیز آنان ناراحت شده است.
 
<div class="mainpage_box_more">[[حدیث دوات و قلم|ادامه]]</div>
۱۱۵٬۶۳۵

ویرایش