بلد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ترجمه [[آیه]] فوق، چنین مستفاد می‌شود؛ که [[رسول خدا]]{{صل}} با [[مشرکین]] [[گفتگو]] داشته و موضوع [[توحید]] و پذیرش [[یکتایی خدا]] را به آنان بیان و [[اتمام حجت]] نموده است و بنا به قول برخی از [[علما]] می‌فرماید: «این آیه، تا آخر [[سوره]] که سه آیه است... در آن [[حجت]] بر همه تمام می‌شود و کار [[مردم]] پذیرش، یا رد توحید و [[رسالت پیامبر]]{{صل}}. به گردن رسول خدا نیست، او فقط [[مأمور]] است و اما زمام امر، [[دست خدا]] است، او به زودی [[آیات]] خود را به ایشان نشان خواهد داد و آن را خواهند [[شناخت]]... و جمله {{متن قرآن|إِنَّمَا أُمِرْتُ}} بگو من تنها مأمور شده‌ام... و هذه اشاره است، به [[مکه معظمه]] و در این تعبیر، از دو جهت [[شهر مکه]] [[تعظیم]] شده است»...<ref>محمد حسین طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۳۰، ترجمه سید محمد باقر موسوی همدانی، ص۳۵۷ و ۳۶۳.</ref>.