عایشه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

زمانی که [[عایشه]] در "سرف"<ref>سرف محلی است در ۶ میلی مکه. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۲۱۲.</ref>، از [[قتل عثمان]] و [[بیعت مردم]] با [[علی]] {{ع}} [[آگاه]] شد، بسیار متأثر شد و به [[مکه]] بازگشت<ref>ابن شهر آشوب، المناقب فی آل ابی‌طالب، ج۳، ص۱۴۹؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۴۵۸-۴۵۹.</ref>؛ چرا که [[انتظار]] داشت [[مردم]] با [[طلحه]] [[بیعت]] کنند و او را به [[خلافت]] برگزینند<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۱۹۹.</ref>. او در حالی که می‌گفت به [[خدا]] [[عثمان]] مظلومانه کشته شد به [[مکه]] وارد شد. دیگران گفتند: "به [[خدا]] قسم! اول کسی که از حرفش برگشت تویی<ref>ابن العبری، تاریخ مختصرالدول، ص۱۰۵؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۴۵۹.</ref>. مگر تو نبودی که [[مردم]] را بر قتلش تحریک و عیبش را آشکار می‌کردی<ref>ابن عثم کوفی، الفتوح، ج۲، ص۴۳۷.</ref> و می‌گفتی [[نعثل]] را بکشید که [[کافر]] شده است"<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۴۵۹؛ ابن العبری، تاریخ مختصر الدول، ص۱۰۵؛ ابن عثم کوفی، الفتوح، ج۲، ص۴۳۷.</ref>. [[عایشه]] گفت: "بله، به جانم [[سوگند]]، گفتم؛ اما گفتند که [[عثمان]] از آنچه گفت [[توبه]] کرده است و چون این خبر را دریافتم از سخنم برگشتم"<ref>ابن عثم کوفی، الفتوح، ج۲، ص۴۳۷.</ref>.

بعد از جنگ جمل و شکست سنگین عایشه، وی از مسائل [[حکومتی]] کنار کشید اما همواره نسبت به [[علی]] {{ع}} [[کینه]] داشت. چنان که مسروقی می‌گوید: "روزی به دیدن عایشه رفتم. وی غلامی به نام [[عبدالرحمن]] داشت. عایشه گفت: " نام او را عبدالرحمن گذاشتم به یاد [[قاتل]] علی {{ع}}"<ref>الجمل، شیخ مفید، ص۱۶۰.</ref>. [[بغض]] و کینه عایشه نسبت به علی را می‌توان [[فضایل]] بی‌شمار علی {{ع}} دانست؛ مواردی مانند بستن درها به [[مسجد]]، [[فتح خیبر]]؛ [[آیه]] [[برائت]] و...<ref>الجمل، شیخ مفید، ص۴۱۰.</ref>