مبارزه فرهنگی در معارف و سیره معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'اهل بصره' به 'اهل بصره'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
|||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
بسیار بیمناکم که تو از آن گروهی باشی که [[خدای متعال]] درباره آنان فرموده: [[نماز]] را ضایع کردند. به دنبال [[شهوت‌ها]] رفتند و به زودی به [[کیفر]] گمراهی خود می‌رسند<ref>{{متن قرآن|فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا}} «و از پس آنان جانشینانی جایگزین شدند که نماز را تباه کردند و شهوت‌ها را پی گرفتند و زودا که با (کیفر) گمراهی روبه‌رو گردند» سوره مریم، آیه ۵۹.</ref>. [[خدا]] بار [[قرآن]] را به دوش تو نهاده و [[علم]] آن را به تو سپرده، اما تو تباهش کردی، [[شکر]] خدایی را که ما را از آن بلاهایی که تو را بدان گرفتار کرده، در [[امان]] داشت. والسلام<ref>ابن‌شعبه حرانی، تحف‌العقول، ترجمه احمد جنتی، ص۳۱۳-۳۱۷.</ref>. | بسیار بیمناکم که تو از آن گروهی باشی که [[خدای متعال]] درباره آنان فرموده: [[نماز]] را ضایع کردند. به دنبال [[شهوت‌ها]] رفتند و به زودی به [[کیفر]] گمراهی خود می‌رسند<ref>{{متن قرآن|فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا}} «و از پس آنان جانشینانی جایگزین شدند که نماز را تباه کردند و شهوت‌ها را پی گرفتند و زودا که با (کیفر) گمراهی روبه‌رو گردند» سوره مریم، آیه ۵۹.</ref>. [[خدا]] بار [[قرآن]] را به دوش تو نهاده و [[علم]] آن را به تو سپرده، اما تو تباهش کردی، [[شکر]] خدایی را که ما را از آن بلاهایی که تو را بدان گرفتار کرده، در [[امان]] داشت. والسلام<ref>ابن‌شعبه حرانی، تحف‌العقول، ترجمه احمد جنتی، ص۳۱۳-۳۱۷.</ref>. | ||
[[پیشوایان معصوم]] همچنین سعی داشتند چهره عالم‌نمایان را برای مردم افشا کنند و به ایشان هشدار می‌دادند نسبت به آرای ساختگی و غیرمستند به [[وحی]] هوشیار باشند و چنین عالم‌نمایان غیراصیل را از عالمان [[واقعی]] و مکتبی جدا سازند. روزی [[حسن بصری]] نزد [[امام باقر]] {{ع}} آمد تا سؤالاتی از آن [[حضرت]] بپرسد در حالی که وی با برخی [[انحرافات]] و بینش‌های سطحی مردم را [[گمراه]] می‌ساخت. امام باقر {{ع}} به وی فرمود: آیا تو [[فقیه]] [[اهل بصره]] هستی؟ پاسخ داد: این چنین می‌گویند. [[امام]] فرمود: شنیده‌ام تو معتقدی [[خداوند]] امور [[بندگان]] را به خود آنان [[تفویض]] کرده است! [[حسن بصری]] [[سکوت]] کرد. سپس [[امام باقر]] {{ع}} برای اینکه وی را متوجه اشتباهش سازد و نشان دهد که عامل اصلی [[کج‌فهمی]] او، [[ناتوانی]] در [[فهم]] [[معارف قرآن]] است، برایش چند [[دلیل]] از [[قرآن کریم]] آورد و سپس فرمود: ای حسن بصری! اگر به تو بگویم [[جاهل]] [[اهل]] | [[پیشوایان معصوم]] همچنین سعی داشتند چهره عالم‌نمایان را برای مردم افشا کنند و به ایشان هشدار می‌دادند نسبت به آرای ساختگی و غیرمستند به [[وحی]] هوشیار باشند و چنین عالم‌نمایان غیراصیل را از عالمان [[واقعی]] و مکتبی جدا سازند. روزی [[حسن بصری]] نزد [[امام باقر]] {{ع}} آمد تا سؤالاتی از آن [[حضرت]] بپرسد در حالی که وی با برخی [[انحرافات]] و بینش‌های سطحی مردم را [[گمراه]] می‌ساخت. امام باقر {{ع}} به وی فرمود: آیا تو [[فقیه]] [[اهل بصره]] هستی؟ پاسخ داد: این چنین می‌گویند. [[امام]] فرمود: شنیده‌ام تو معتقدی [[خداوند]] امور [[بندگان]] را به خود آنان [[تفویض]] کرده است! [[حسن بصری]] [[سکوت]] کرد. سپس [[امام باقر]] {{ع}} برای اینکه وی را متوجه اشتباهش سازد و نشان دهد که عامل اصلی [[کج‌فهمی]] او، [[ناتوانی]] در [[فهم]] [[معارف قرآن]] است، برایش چند [[دلیل]] از [[قرآن کریم]] آورد و سپس فرمود: ای حسن بصری! اگر به تو بگویم [[جاهل]] [[اهل بصره]]ای سخنی به گزاف نگفته‌ام. از [[اعتقاد]] به تفویض اجتناب کن، زیرا خداوند به دلیل [[ضعف]] و [[سستی]]، تمام کار [[خلق]] را به ایشان واننهاده و از سوی دیگر ایشان را به ناروا بر [[گناهان]] مجبور نساخته است<ref>ر. ک: ابومنصور احمد بن علی طبرسی، الاحتجاج، ص۳۲۷. نظیر چنین گفت‌وگویی از امام باقر با قتادة بن دعامه نیز نقل شده است (ر. ک: محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۴۶، ص۳۴۹).</ref>.<ref>[[محمد ملک‌زاده|ملک‌زاده، محمد]]، [[سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور]]، ص ۲۱۲-۲۲۵.</ref> | ||
== پرسش مستقیم == | == پرسش مستقیم == | ||