پرش به محتوا

نیابت خاص امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'فرزند من' به 'فرزند من'
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته ==↵{{:فرهنگنامه مهدویت (نمایه)}}' به '')
جز (جایگزینی متن - 'فرزند من' به 'فرزند من')
خط ۱۶: خط ۱۶:
رابطان میان آن حضرت و شیعیان، چهار نفر از [[اصحاب]] باسابقه و مورد [[اعتماد]] [[امامان]] پیشین بودند که یکی پس از دیگری این [[وظیفه]] مهم را بر عهده داشتند. آنان، به نواب خاص آن حضرت معروفند. این افراد، با [[وکیلان]] حضرت در دورترین نقاط شهرهای [[اسلامی]] در تماس بوده و نامه‌‏ها و خواسته‌‏های شیعیان را به محضر [[مقدس]] او می‌‏رساندند و در پاسخ، توقیعاتی از طرف آن حضرت صادر می‌‏شد.
رابطان میان آن حضرت و شیعیان، چهار نفر از [[اصحاب]] باسابقه و مورد [[اعتماد]] [[امامان]] پیشین بودند که یکی پس از دیگری این [[وظیفه]] مهم را بر عهده داشتند. آنان، به نواب خاص آن حضرت معروفند. این افراد، با [[وکیلان]] حضرت در دورترین نقاط شهرهای [[اسلامی]] در تماس بوده و نامه‌‏ها و خواسته‌‏های شیعیان را به محضر [[مقدس]] او می‌‏رساندند و در پاسخ، توقیعاتی از طرف آن حضرت صادر می‌‏شد.


نیابت خاص، به این علت بود که امام، شخص معین و مشخصی را نایب خود قرار دهد و به اسم و خصوصیات، او را معرفی کند؛ همان‏گونه که پیش از آن [[امام حسن عسکری]] {{ع}} این کار را انجام داده و فرمود: «عمری و پسرش عثمان بن سعید، [[نایب اول]] و [[محمد بن عثمان]]، [[نایب دوم]] مورد اعتماد هستند؛ هر چه آنان به تو برسانند، از من می‏‌رسانند و آنچه به تو بگویند، از جانب من می‌‏گویند»<ref> محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص۳۲۹، ح ۱؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۲۴۳ و ص۳۶۰.</ref> و در جای دیگر فرمود: «[[گواه]] و [[شاهد]] باشید که [[عثمان بن سعید عمری]] [[نایب اول]] [[وکیل]] من و فرزندش [[محمد بن عثمان]] ـ [[نایب دوم]] ‏ـ وکیل [[فرزند من]]، [[مهدی]] شما است»<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص۳۵۵</ref>.
نیابت خاص، به این علت بود که امام، شخص معین و مشخصی را نایب خود قرار دهد و به اسم و خصوصیات، او را معرفی کند؛ همان‏گونه که پیش از آن [[امام حسن عسکری]] {{ع}} این کار را انجام داده و فرمود: «عمری و پسرش عثمان بن سعید، [[نایب اول]] و [[محمد بن عثمان]]، [[نایب دوم]] مورد اعتماد هستند؛ هر چه آنان به تو برسانند، از من می‏‌رسانند و آنچه به تو بگویند، از جانب من می‌‏گویند»<ref> محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص۳۲۹، ح ۱؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۲۴۳ و ص۳۶۰.</ref> و در جای دیگر فرمود: «[[گواه]] و [[شاهد]] باشید که [[عثمان بن سعید عمری]] [[نایب اول]] [[وکیل]] من و فرزندش [[محمد بن عثمان]] ـ [[نایب دوم]] ‏ـ وکیل فرزند من، [[مهدی]] شما است»<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص۳۵۵</ref>.


[[حضرت مهدی]] {{ع}}‏، [[نایبان]] پس از [[عثمان بن سعید]] «[[نایب اوّل]]» را به وسیله نایب پیش از او معین و به [[مردم]] معرفی می‌‏کرد<ref>ر. ک: علی غفارزاده، پژوهشی پیرامون زندگانی نواب خاص امام زمان {{ع}}، ص۳۴</ref>.<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۴۵۴ ـ ۴۵۶؛ [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۷۴-۷۶؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۴۸؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۳۷.</ref>
[[حضرت مهدی]] {{ع}}‏، [[نایبان]] پس از [[عثمان بن سعید]] «[[نایب اوّل]]» را به وسیله نایب پیش از او معین و به [[مردم]] معرفی می‌‏کرد<ref>ر. ک: علی غفارزاده، پژوهشی پیرامون زندگانی نواب خاص امام زمان {{ع}}، ص۳۴</ref>.<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۴۵۴ ـ ۴۵۶؛ [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۷۴-۷۶؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۴۸؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۳۷.</ref>
۲۱۸٬۱۴۸

ویرایش