ابوجحیفه: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'ref>[[دانشنامه نهج البلاغه' به 'ref>دینپرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه'
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: واگردانی دستی |
جز (جایگزینی متن - 'ref>[[دانشنامه نهج البلاغه' به 'ref>دینپرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه') |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
'''وهب بن عبدالله بن مسلمه''' مشهور به '''ابوجحیفه'''، از صحابه پیامبر {{صل}} و از یاران [[امام علی]] {{ع}} بود. وی از پیامبر روایت نقل کرده است و نام او را در شمار راویان [[حدیث غدیر]] یاد کردهاند. ابوجحیفه در هنگام رحلت پیامبر هنوز به [[بلوغ]] نرسیده بود. | '''وهب بن عبدالله بن مسلمه''' مشهور به '''ابوجحیفه'''، از صحابه پیامبر {{صل}} و از یاران [[امام علی]] {{ع}} بود. وی از پیامبر روایت نقل کرده است و نام او را در شمار راویان [[حدیث غدیر]] یاد کردهاند. ابوجحیفه در هنگام رحلت پیامبر هنوز به [[بلوغ]] نرسیده بود. | ||
ابوجحیفه در تمام جنگها در رکاب [[امام علی]] {{ع}} حاضر بود و مورد اعتماد و محبت امام {{ع}} قرار داشت. امام علی {{ع}} لقب وهب الخیر و وهب الله را به وی داد. [[شریف رضی]] در [[نهج البلاغه]] روایتی را از قول او [[نقل]] میکند: [[ابوجُحَیفه]] گوید از [[امیرمؤمنان]] –درود [[خدا]] بر او- شنیدم که میفرمود: نخستین جهادی که در آن [[شکست]] میخورید، [[جهاد]] با دستهاتان است و آنگاه جهاد با زبانتان و سپس جهاد با قلبتان. پس از آنکه قلباً کار نیک را نشناسد و از کار زشت بیزاری نجوید، باژگونه شود، پس [[ارزشها]] در دیدگاه او سقوط کند و پستیها اوج گیرد<ref>{{متن حدیث| [إِنَّ أَوَّلَ] أَوَّلُ مَا تُغْلَبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْجِهَادِ الْجِهَادُ بِأَیْدِیکُمْ ثُمَّ بِأَلْسِنَتِکُمْ ثُمَّ بِقُلُوبِکُمْ فَمَنْ لَمْ یَعْرِفْ بِقَلْبِهِ مَعْرُوفاً وَ لَمْ یُنْکِرْ مُنْکَراً قُلِبَ فَجُعِلَ أَعْلَاهُ أَسْفَلَهُ وَ أَسْفَلُهُ أَعْلَاه}}؛ نهج البلاغه، حکمت ٣٧٥.</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۸۱- ۸۲.</ref> | ابوجحیفه در تمام جنگها در رکاب [[امام علی]] {{ع}} حاضر بود و مورد اعتماد و محبت امام {{ع}} قرار داشت. امام علی {{ع}} لقب وهب الخیر و وهب الله را به وی داد. [[شریف رضی]] در [[نهج البلاغه]] روایتی را از قول او [[نقل]] میکند: [[ابوجُحَیفه]] گوید از [[امیرمؤمنان]] –درود [[خدا]] بر او- شنیدم که میفرمود: نخستین جهادی که در آن [[شکست]] میخورید، [[جهاد]] با دستهاتان است و آنگاه جهاد با زبانتان و سپس جهاد با قلبتان. پس از آنکه قلباً کار نیک را نشناسد و از کار زشت بیزاری نجوید، باژگونه شود، پس [[ارزشها]] در دیدگاه او سقوط کند و پستیها اوج گیرد<ref>{{متن حدیث| [إِنَّ أَوَّلَ] أَوَّلُ مَا تُغْلَبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْجِهَادِ الْجِهَادُ بِأَیْدِیکُمْ ثُمَّ بِأَلْسِنَتِکُمْ ثُمَّ بِقُلُوبِکُمْ فَمَنْ لَمْ یَعْرِفْ بِقَلْبِهِ مَعْرُوفاً وَ لَمْ یُنْکِرْ مُنْکَراً قُلِبَ فَجُعِلَ أَعْلَاهُ أَسْفَلَهُ وَ أَسْفَلُهُ أَعْلَاه}}؛ نهج البلاغه، حکمت ٣٧٥.</ref><ref>[[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۸۱- ۸۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |