ترجمه نهج البلاغه - شیروانی (کتاب): تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'ref>[[دانشنامه نهج البلاغه' به 'ref>دینپرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه'
جز (جایگزینی متن - '== فهرست کتاب ==↵*در این مورد اطلاعات در دست نیست.' به '== فهرست کتاب == در این مورد اطلاعات در دست نیست.') |
جز (جایگزینی متن - 'ref>[[دانشنامه نهج البلاغه' به 'ref>دینپرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه') |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
== دربارهٔ کتاب == | == دربارهٔ کتاب == | ||
*در معرفی این کتاب آمده است: «ترجمهای ساده و روان از [[متن نهج البلاغه]] است. مترجم در ترجمه خویش مخاطب عام را در نظر گرفته و کوشیده است با بهرهگیری از [[ادبیات]] [[عامه]]، متنی آسان و همهفهم ارائه دهد. از اینرو جملات اغلب کوتاهاند و از بهکارگیری ساختارهای پیچیده و واژگان نامأنوس پرهیز شده است. بنابراین گرچه [[فهم]] برداشت مترجم از متن آسان است، اما یکی از ویژگیهای اصلی [[نهج البلاغه]]، یعنی [[فصاحت]] و [[بلاغت]] نادیده انگاشته شده است. روش مترجم در ترجمه امری بینابین ترجمه آزاد و تحت اللفظی است. ترجمه مقابل متن اصلی قرار گرفته است. در مواردی که برداشتهای گوناگونی در [[کلام]] بوده و شارحان نیز برداشتهای متفاوتی را ارائه کردهاند و تشخیص منظور اصلی [[کلام]] مشکل مینمود، مترجم هر دو مفهومرا در ترجمه خویش گنجانده است. در برخی موارد نیز توضیحاتی در متن مورد نظر بوده که در صورت طولانی بودن در پاورقی و در غیر اینصورت در متن و درون قلاب به آن اشاره شده است. مترجم در تمام [[خطبهها]]، [[نامهها]] و حکمتها بر اساس موضوع اصلی [[کلام]]، عنوانی [[برگزیده]] است. اگر متن طولانی بوده و رازها و موضوعهای متنوعی در آن وجود داشته، موضوعات با عناوین فرعی در ترجمه مشخص شده است. نسخه منتخب مترجم، متنی است که با چند نسخه دیگر مقابله شده، اما در مقدمه ذکری از نسخه مبنا به میان نیامده است. شماره [[خطبهها]]، [[نامهها]] و حکمتها براساس نسخه [[صبحی صالح]] تنظیم شده است. کتاب فهرست موضوعی دارد، اما فاقد فهرست [[آیات]]، [[احادیث]]، اعلام و امکنه است»<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 868 -869.</ref>. | *در معرفی این کتاب آمده است: «ترجمهای ساده و روان از [[متن نهج البلاغه]] است. مترجم در ترجمه خویش مخاطب عام را در نظر گرفته و کوشیده است با بهرهگیری از [[ادبیات]] [[عامه]]، متنی آسان و همهفهم ارائه دهد. از اینرو جملات اغلب کوتاهاند و از بهکارگیری ساختارهای پیچیده و واژگان نامأنوس پرهیز شده است. بنابراین گرچه [[فهم]] برداشت مترجم از متن آسان است، اما یکی از ویژگیهای اصلی [[نهج البلاغه]]، یعنی [[فصاحت]] و [[بلاغت]] نادیده انگاشته شده است. روش مترجم در ترجمه امری بینابین ترجمه آزاد و تحت اللفظی است. ترجمه مقابل متن اصلی قرار گرفته است. در مواردی که برداشتهای گوناگونی در [[کلام]] بوده و شارحان نیز برداشتهای متفاوتی را ارائه کردهاند و تشخیص منظور اصلی [[کلام]] مشکل مینمود، مترجم هر دو مفهومرا در ترجمه خویش گنجانده است. در برخی موارد نیز توضیحاتی در متن مورد نظر بوده که در صورت طولانی بودن در پاورقی و در غیر اینصورت در متن و درون قلاب به آن اشاره شده است. مترجم در تمام [[خطبهها]]، [[نامهها]] و حکمتها بر اساس موضوع اصلی [[کلام]]، عنوانی [[برگزیده]] است. اگر متن طولانی بوده و رازها و موضوعهای متنوعی در آن وجود داشته، موضوعات با عناوین فرعی در ترجمه مشخص شده است. نسخه منتخب مترجم، متنی است که با چند نسخه دیگر مقابله شده، اما در مقدمه ذکری از نسخه مبنا به میان نیامده است. شماره [[خطبهها]]، [[نامهها]] و حکمتها براساس نسخه [[صبحی صالح]] تنظیم شده است. کتاب فهرست موضوعی دارد، اما فاقد فهرست [[آیات]]، [[احادیث]]، اعلام و امکنه است»<ref>[[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 868 -869.</ref>. | ||
== فهرست کتاب == | == فهرست کتاب == |