نامۀ ۶۷ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

* نامه‌ای که [[امام]] {{ع}} به [[قُثَم بن عباس]]، [[والی]] [[مکه]] در [[تبیین]] شرایط برگزاری مناسک [[حج]] نوشته است. نخستین موضوعی که در این [[نامه]] مطرح است، امر به او در [[آموزش]] مناسک [[حج]] به [[مردم]] است و خدمت‌گزاری [[والی]] [[مکه]] به [[مردم]]. [[امام]] در این [[نامه]] سفارش می‌کند تا مبادا اهالی [[مکه]] با سوءاستفاده از شرایط ویژه [[حج]]، به [[طمع]] بیفتند و شرایط را برای حاجیان تنگ کنند، زیرا بنابر قول [[قرآن کریم]] در [[مکه]] شهروند و رهگذر برابرند. این [[نامه]]، از دیگر سو، سفارش‌هایی درباره ارتباط [[حاکم]] با [[مردمان]] کرده است: در صبح و [[شام]] ([[بهترین]] اوقات در [[حجاز]] صبح و [[شام]] است) با [[مردم]] بنشیند و در این هنگام به [[آموزش]] [[علم]] و [[احکام]] بپردازد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 807.</ref>.

* [[امام]] {{ع}} راه‌های [[نیاز]] [[مردم]] را تنها به [[حاکم]] منحصر کرده است. [[مردم]] یا نادان‌اند یا [[دانا]] و فرد [[نادان]] یا مقلد است یا درصدد [[آموزش]]، و [[دانا]] نیز یا [[حاکم]] است یا دیگری. بنابراین [[مردمان]] چهار دسته‌اند. [[نیاز]] دسته اول، یعنی [[نادانی]] مقلد آن است که مسائلش را بپرسد، پس [[امام]] [[دستور]] می‌دهد که به آن سؤال‌ها پاسخ دهد. برای [[نیاز]] دسته دوم، یعنی دانشجویی که [[آگاهی]] ندارد و [[نیازمند]] [[آموزش]] است، [[امام]] {{ع}} به [[والی]] [[دستور]] داده است تا به وی [[تعلیم]] دهد. [[نیاز]] دسته سوم وابسته به دسته چهارم، یعنی داناست که با هم [[مذاکره]] کنند و [[امام]] {{ع}} نیز او را [[مأمور]] ساخته است تا با چنین کسی [[مذاکره]] کند. اما سفارش می‌کند که تنها پیام‌رسان [[حاکم]] به [[مردم]]، زبان اوست. [[حاکم]] باید با [[مردم]] ارتباط رودررو داشته باشد و نباید هیچ حاجتمندی را از خود براند. هم‌چنین بر دقت و [[مراقبت]] از [[اموال]] [[بیت المال]] تأکید می‌کند و این‌که [[نیازمندان]] را از [[اموال]] [[بیت المال]] بهره‌مند کند تا [[فقر]] در [[جامعه]] ریشه‌کن شود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 807-808.</ref>.

* در [[اموال]] [[بیت المال]] که در نزدت گرد آمده است سخت دقت و [[مراقبت]] کن و آن را به عائله‌داران و گرسنگان که نامشان در دیوان [[نیازمندان]] است بپرداز تا [[فقر]] و [[نیاز]] در [[جامعه]] ریشه‌کن شود و مازاد آن را برای ما بفرست تا بین [[نیازمندان]] این‌جا تقسیم کنیم<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 809.</ref>.