برج بن مسهر الطائی در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '؛ [[دانشنامه نهج البلاغه' به '؛ دین‌پرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - '؛ [[دانشنامه نهج البلاغه' به '؛ دین‌پرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه') |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
برج بن مسهر از شاعرانی است که در زمان [[امام علی]] {{ع}} به [[خوارج]] پیوست. او در سرودن [[شعر]] و ساختن جملات مسجع تبحر داشت. او با صدای بلند به طوری که [[امام]] {{ع}} بشنود، گفت: {{عربی|لاَ حُكْمَ إِلاَّ لِلَّهِ}} (حکمی نیست جز از جانب [[خدا]]). | برج بن مسهر از شاعرانی است که در زمان [[امام علی]] {{ع}} به [[خوارج]] پیوست. او در سرودن [[شعر]] و ساختن جملات مسجع تبحر داشت. او با صدای بلند به طوری که [[امام]] {{ع}} بشنود، گفت: {{عربی|لاَ حُكْمَ إِلاَّ لِلَّهِ}} (حکمی نیست جز از جانب [[خدا]]). | ||
امام {{ع}} در پاسخ او فرمود: «خاموش باش! خدا [[رؤیت]] را سیاه کند ای آنکه دندان جلوتر افتاده، به خدا [[سوگند]] [[حق]] آشکار گردید و تو شخصی [[ناتوان]] بودی، صدایت در سینه [[حبس]] شده بود تا آنگاه که صدای [[باطل]] از حلقوم بیرون آمد، همچون شاخ بزی آشکار شدی!»<ref>{{متن حدیث|اُسْكُتْ قَبَحَكَ اَللَّهُ يَا أَثْرَمُ فَوَ اَللَّهِ لَقَدْ ظَهَرَ اَلْحَقُّ فَكُنْتَ فِيهِ ضَئِيلاً شَخْصُكَ خَفِيّاً صَوْتُكَ حَتَّى إِذَا نَعَرَ اَلْبَاطِلُ نَجَمْتَ نُجُومَ قَرْنِ اَلْمَاعِزِ}}؛ نهج البلاغه، کلام ۱۸۴.</ref><ref>[[داوود الهامی|الهامی، داوود]]، [[صحابه از دیدگاه نهج البلاغه (کتاب)|صحابه از دیدگاه نهج البلاغه]]، ص۱۸۹؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۱۶۵.</ref> | امام {{ع}} در پاسخ او فرمود: «خاموش باش! خدا [[رؤیت]] را سیاه کند ای آنکه دندان جلوتر افتاده، به خدا [[سوگند]] [[حق]] آشکار گردید و تو شخصی [[ناتوان]] بودی، صدایت در سینه [[حبس]] شده بود تا آنگاه که صدای [[باطل]] از حلقوم بیرون آمد، همچون شاخ بزی آشکار شدی!»<ref>{{متن حدیث|اُسْكُتْ قَبَحَكَ اَللَّهُ يَا أَثْرَمُ فَوَ اَللَّهِ لَقَدْ ظَهَرَ اَلْحَقُّ فَكُنْتَ فِيهِ ضَئِيلاً شَخْصُكَ خَفِيّاً صَوْتُكَ حَتَّى إِذَا نَعَرَ اَلْبَاطِلُ نَجَمْتَ نُجُومَ قَرْنِ اَلْمَاعِزِ}}؛ نهج البلاغه، کلام ۱۸۴.</ref><ref>[[داوود الهامی|الهامی، داوود]]، [[صحابه از دیدگاه نهج البلاغه (کتاب)|صحابه از دیدگاه نهج البلاغه]]، ص۱۸۹؛ [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۱۶۵.</ref> | ||
[[خداوند]] [[عمرو بن عاص]] را [[لعنت]] کند زیرا او به من نوشت که «[[ذوالثدیه]]» را در اسکندریه به [[قتل]] رسانده است ولی این مانع از این نبود که آنچه من از [[پیامبر]] شنیده بودم، بگویم، پیامبر {{صل}} فرمود: او را بعد از من [[بهترین]] امتم به قتل می‌رساند. | [[خداوند]] [[عمرو بن عاص]] را [[لعنت]] کند زیرا او به من نوشت که «[[ذوالثدیه]]» را در اسکندریه به [[قتل]] رسانده است ولی این مانع از این نبود که آنچه من از [[پیامبر]] شنیده بودم، بگویم، پیامبر {{صل}} فرمود: او را بعد از من [[بهترین]] امتم به قتل می‌رساند. | ||