حر بن خضارمه ضبی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی حر بن خضرامه ضبی<ref>منسوبان به ضبة بن ادبن طابخة بن الیاس بن مضر را ضبی گویند؛ ر.ک: عسکری، ج۳، ص۸۸.</ref> است. [[نسب]] وی را هلالی نیز گفته‌اند<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۵۱.</ref>، ابن شاهین ([[م]] ۳۸۵) به [[نقل]] از [[سیف بن عمر]] می‌گوید: حر بن خضرامه که از هم پیمانان بنوعبس بود، در حالی که رمه‌ای گوسفند و برده‌ای چند به همراه داشت، در [[مدینه]] به [[خدمت]] [[رسول خدا]]{{صل}} رسید. [[پیامبر]]{{صل}} [[کفن]] و مقداری [[حنوط]] به وی داد، اما پس از مدتی [[حر]] در مدینه درگذشت. بازماندگانش به مدینه آمدند و رسول خدا{{صل}} گوسفندان را به ایشان داد و [[فرمان]] داد تا بردگان را فروختند و بهای آنها را به ایشان پرداخت نمود<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۵۱.</ref>. [[ابن حجر]] در ادامه می‌افزاید: [[ابوموسی مدینی]] (م ۵۸۱) از [[دارقطنی]] (م ۳۸۵) از شیخ ابن شاهین [[روایت]] کرده که نام این [[صحابی]] [[حارث]] بن خضرامه است. [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۰۴ و ۷۰۹.</ref> نیز از وی بانام حارث بن خضرامه یاد کرده است. برخلاف [[صحابه‌نگاران]] یادشده، [[عسکری]]<ref>عسکری، یکصد و پنجاه صحابی ساختگی، ج۳، ص۹۱-۸۷.</ref> حر بن خضرامه را از [[صحابیان]] ساختگی سیف بن عمر دانسته، می‌گوید: رجالی که در [[سند]] این روایت آمده، یعنی صعب بن [[هلال]] و پدرش هلال، ساختگی هستند. از طرف دیگر، [[سیف]] تنها ناقل این روایت است و [[تاریخ نویسان]] و صحابه‌نگاران هیچ نامی از وی نبرده‌اند و اگر هم نام برده شده از طریق سیف بن عمر است<ref>برای اطلاعات بیشتر، ر.ک: عسکری، یکصد و پنجاه صحابی ساختگی، ج۳، ص۹۱-۸۷.</ref><ref>[[عظیم ابوالقاسمی|ابوالقاسمی، عظیم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۳ (کتاب)|مقاله «حر بن خضارمه ضبی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۳، ص۳۱.</ref>.