معاد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[معاد]]'''، از «عاد، یعود» در اصل «مَعْوَد» بوده<ref>لسان‌العرب، ج ۹، ص ۴۶۰، «عود».</ref> و به مکانی که بازگشت و عود در آن اتّفاق می‌افتد، گفته شده<ref>التحقیق، ج ۸، ص ۲۵۴، «عود».</ref> و بر [[عالم آخرت]] نیز اطلاق می‌شود<ref>لسان‌العرب، ج ۹، ص ۴۶۰، «عود».</ref>؛ زیرا بازگشت [[مردم]] به آنجا است، و در اصطلاح به معنای بازگشت دوباره [[انسان‌ها]] برای حضور در [[قیامت]] است و در [[حقیقت]] آن [[اختلاف]] است. [[متکلمان]] و [[فقیهان]] [[اهل سنت]] و [[اهل حدیث]] معتقدند که [[معاد جسمانی]] است؛ زیرا آنان [[روح]] را جسمی می‌دانند که در [[بدن]] جریان دارد همانند جریان [[آتش]] در زغال و آب در گل و روغن در زیتون. معظم [[فلاسفه]] و [[پیروان]] مشائین معتقدند که [[معاد]] فقط [[روحانی]] است. بسیاری از بزرگان [[حکما]] و [[عرفا]] و عدّه‌ای از [[متکلمان]] و بسیاری از [[عالمان شیعه]] همانند [[شیخ مفید]] [[شیخ طوسی]]، [[سید مرتضی]] [[علامه طوسی]] و... معتقدند [[معاد جسمانی]] و [[روحانی]] است؛ زیرا [[روح]] امری است مجرّد به [[بدن]] باز می‌گردد<ref>المبدأ والمعاد، ملاصدرا، ص ۴۶۳ ـ ۴۶۵؛ بحارالانوار، ج ۷، ص ۴۷ ـ ۵۴.</ref>. در این مدخل تنها اطّلاعات مربوط به [[حیات]] [[مجدّد]] [[انسان‌ها]] جمع‌آوری شده و مباحث مربوط به [[آخرت]]، [[برزخ]]، [[بهشت]]، [[پاداش]]، جهنّم، [[حسابرسی]]، [[حشر]]، [[عذاب]]، [[قیامت]]، [[لقاءاللّه]] و [[مرگ]] در [[جایگاه]] خود آمده است و از واژه‌های «عود»، «مصیر»، «احیی»، «[[بعث]]»، «رجع» و مشتقّات و [[آیات]] دارای معانی مشابه استفاده شده است<ref>[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، واژه «معاد».</ref>.