آیه مباهله در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←مقدمه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = آیه مباهله | ||
| عنوان مدخل = آیه مباهله | | عنوان مدخل = آیه مباهله | ||
| مداخل مرتبط = [[آیه مباهله در قرآن]] - [[آیه مباهله در علوم قرآنی]] - [[آیه مباهله در تاریخ اسلامی]] - [[آیه مباهله در کلام اسلامی]] - [[آیه مباهله در فقه اسلامی]] - [[آیه مباهله در معارف و سیره حسینی]] - [[آیه مباهله در معارف و سیره رضوی]] | | مداخل مرتبط = [[آیه مباهله در قرآن]] - [[آیه مباهله در علوم قرآنی]] - [[آیه مباهله در تاریخ اسلامی]] - [[آیه مباهله در کلام اسلامی]] - [[آیه مباهله در فقه اسلامی]] - [[آیه مباهله در معارف و سیره حسینی]] - [[آیه مباهله در معارف و سیره رضوی]] | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
از جمله آیاتی که اشاره‌ای به [[فضیلت اهل بیت]]{{عم}} از جمله [[امام حسین]]{{ع}} دارد، [[آیه]] معروف به «[[مباهله]]» است. [[خداوند متعال]] خطاب به پیامبرش می‌فرماید: | از جمله آیاتی که اشاره‌ای به [[فضیلت اهل بیت]]{{عم}} از جمله [[امام حسین]]{{ع}} دارد، [[آیه]] معروف به «[[مباهله]]» است. [[خداوند متعال]] خطاب به پیامبرش می‌فرماید: {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ}}<ref>«بنابراین، پس از دست یافتن تو به دانش، به هر کس که با تو به چالش برخیزد؛ بگو: بیایید تا فرزندان خود و فرزندان شما و زنان خود و زنان شما و خودی‌های خویش و خودی‌های شما را فرا خوانیم آنگاه (به درگاه خداوند) زاری کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم» سوره آل عمران، آیه ۶۱.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۲۶۵.</ref> | ||
{{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ}}<ref>«بنابراین، پس از دست یافتن تو به دانش، به هر کس که با تو به چالش برخیزد؛ بگو: بیایید تا فرزندان خود و فرزندان شما و زنان خود و زنان شما و خودی‌های خویش و خودی‌های شما را فرا خوانیم آنگاه (به درگاه خداوند) زاری کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم» سوره آل عمران، آیه ۶۱.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۲۶۵.</ref> | |||
==[[فضیلت امام حسین]]{{ع}} در [[آیه مباهله]]== | ==[[فضیلت امام حسین]]{{ع}} در [[آیه مباهله]]== | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۴: | ||
#این که [[پیامبر]]{{صل}} این افراد را برای [[مباهله]] که موضع حساسی است و احتیاج به [[دعا]] دارد، آورد، خود دلالت بر [[افضلیت]] آنها بر دیگران دارد. | #این که [[پیامبر]]{{صل}} این افراد را برای [[مباهله]] که موضع حساسی است و احتیاج به [[دعا]] دارد، آورد، خود دلالت بر [[افضلیت]] آنها بر دیگران دارد. | ||
#[[زمخشری]] نقل می‌کند: {{متن حدیث|... فَأَتَی رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} وَ قَدْ غَدَا مُحْتَضِناً الْحُسَيْنَ آخِذاً بِيَدِ الْحَسَنِ وَ فَاطِمَةُ تَمْشِي خَلْفَهُ وَ عَلِيٌّ خَلْفَهَا وَ هُوَ يَقُولُ إِذَا أَنَا دَعَوْتُ فَأَمِّنُوا فَقَالَ أُسْقُفُّ نَجْرَانَ يَا مَعْشَرَ النَّصَارَى إِنِّي لَأَرَى وُجُوهاً لَوْ شَاءَ اللَّهُ أَنْ يُزِيلَ جَبَلًا مِنْ مَكَانِهِ لَأَزَالَهُ بِهَا فَلَا تُبَاهِلُوا فَتَهْلِكُوا وَ لَا يَبْقَ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ نَصْرَانِيٌّ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...}}<ref>محمود بن عمر زمخشری، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج۱، ص۳۶۸- ۳۶۹.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} صبح هنگام آمد، در حالی که حسین{{ع}} را در بغل داشته و دست حسن را گرفته و [[فاطمه]] پشت سرش حرکت می‌کرده و علی پشت سر فاطمه بود و (پیامبر{{صل}}) به [[اهل]] بیتش می‌فرمود: «هرگاه من دعا کردم، شما آمین بگویید». [[اسقف نجران]] گفت: من در سیمای آنان چنین می‌بینم که اگر آنان از [[خدا]] بخواهند کوهی از کوه‌ها از جا کنده شود، [[خداوند]] چنین خواهد کرد؛ لذا با آنها مباهله نکنید که هلاک خواهید شد و تا [[روز قیامت]] هیچ [[نصرانی]] در روی [[زمین]] باقی نخواهد ماند... | #[[زمخشری]] نقل می‌کند: {{متن حدیث|... فَأَتَی رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} وَ قَدْ غَدَا مُحْتَضِناً الْحُسَيْنَ آخِذاً بِيَدِ الْحَسَنِ وَ فَاطِمَةُ تَمْشِي خَلْفَهُ وَ عَلِيٌّ خَلْفَهَا وَ هُوَ يَقُولُ إِذَا أَنَا دَعَوْتُ فَأَمِّنُوا فَقَالَ أُسْقُفُّ نَجْرَانَ يَا مَعْشَرَ النَّصَارَى إِنِّي لَأَرَى وُجُوهاً لَوْ شَاءَ اللَّهُ أَنْ يُزِيلَ جَبَلًا مِنْ مَكَانِهِ لَأَزَالَهُ بِهَا فَلَا تُبَاهِلُوا فَتَهْلِكُوا وَ لَا يَبْقَ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ نَصْرَانِيٌّ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...}}<ref>محمود بن عمر زمخشری، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج۱، ص۳۶۸- ۳۶۹.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} صبح هنگام آمد، در حالی که حسین{{ع}} را در بغل داشته و دست حسن را گرفته و [[فاطمه]] پشت سرش حرکت می‌کرده و علی پشت سر فاطمه بود و (پیامبر{{صل}}) به [[اهل]] بیتش می‌فرمود: «هرگاه من دعا کردم، شما آمین بگویید». [[اسقف نجران]] گفت: من در سیمای آنان چنین می‌بینم که اگر آنان از [[خدا]] بخواهند کوهی از کوه‌ها از جا کنده شود، [[خداوند]] چنین خواهد کرد؛ لذا با آنها مباهله نکنید که هلاک خواهید شد و تا [[روز قیامت]] هیچ [[نصرانی]] در روی [[زمین]] باقی نخواهد ماند... | ||
از اینجا استفاده می‌شود که حتی [[نصارا]] نیز، پی به [[فضیلت]] آن بزرگواران برده بودند | از اینجا استفاده می‌شود که حتی [[نصارا]] نیز، پی به [[فضیلت]] آن بزرگواران برده بودند<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۲۶۹.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||