پیام: تفاوت میان نسخه‌ها

[[آیات]] [[ابلاغ]] [[مردم]] را متوجه این نکته می‌کند که [[پیامبر]] در امر [[دعوت]]، فقط پیام رسان از طرف [[خداوند]] است و از خودش چیزی نیاورده است؛ اسطوره نیست، و [[سحر]]، و [[جادو]] هم نمی‌کند، فقط سفیر [[خداوند]] است و در راه ارسال پیام [[تحمل]] هر [[سختی]] را می‌کند، و پیام او روشن و آشکار است و قاعدتا باید پیام رسان و سفیر همان گونه که در عرف [[دنیا]] است، [[مصونیت]] داشته باشد. ولی [[مخالفان]] با این همه تأکید [[قرآن]] برپیام رسان بودن [[پیامبر]] در مقابل او و یارانش آن چه توانستند انجام دادند و [[قرآن]] به [[پیامبر]] می‌گوید: تو پیام را برسان و اگر توجه نکردند نگران مباش که حساب آنها با ماست و روزی به آن رسیدگی خواهیم نمود: {{متن قرآن|فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ}}<ref>«و اگر ما برخی از چیزهایی را که به آنان وعده می‌دهیم به تو نشان دهیم و یا جان تو را بستانیم؛ بر تو تنها پیام رسانی و بر ما حسابرسی است» سوره رعد، آیه ۴۰.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۲۵۲.</ref>.