محاربه در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'شان نزول' به 'شأن نزول'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'شان نزول' به 'شأن نزول') |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
به [[آیه]] ۳۳ [[سوره مائده]] "[[آیه محاربه]]" میگویند: {{متن قرآن|إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«کیفر کسانی که با خداوند و پیامبرش به جنگ برمیخیزند و در زمین به تبهکاری میکوشند جز این نیست که کشته یا به دار آویخته شوند یا دستها و پاهایشان ناهمتا بریده شود یا از سرزمین خود تبعید گردند؛ این (کیفرها) برای آنان خواری در این جهان است و در جهان واپسین عذابی سترگ خواهند داشت» سوره مائده، آیه ۳۳.</ref> | به [[آیه]] ۳۳ [[سوره مائده]] "[[آیه محاربه]]" میگویند: {{متن قرآن|إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«کیفر کسانی که با خداوند و پیامبرش به جنگ برمیخیزند و در زمین به تبهکاری میکوشند جز این نیست که کشته یا به دار آویخته شوند یا دستها و پاهایشان ناهمتا بریده شود یا از سرزمین خود تبعید گردند؛ این (کیفرها) برای آنان خواری در این جهان است و در جهان واپسین عذابی سترگ خواهند داشت» سوره مائده، آیه ۳۳.</ref> | ||
در [[ | در [[شأن نزول]] این آیه چنین نقل کردهاند که: جمعی از [[مشرکان]] [[خدمت]] پیامبر آمدند و [[مسلمان]] شدند اما آب و هوای [[مدینه]] به آنها نساخت، رنگ آنها زرد و بدنشان [[بیمار]] شد، پیامبر {{صل}} برای بهبودی آنها [[دستور]] داد به خارج مدینه در نقطه خوش آب و هوایی از صحرا که شتران [[زکات]] را در آنجا به چرا میبردند بروند و ضمن استفاده از آب و هوای آنجا از شیر تازه شتران به حد کافی استفاده کنند، آنها چنین کردند و بهبودی یافتند اما به جای تشکر از پیامبر {{صل}} چوپانهای مسلمان را دست و پا بریده و چشمان آنها را از بین بردند و سپس دست به [[کشتار]] آنها زدند و شتران زکات را [[غارت]] کرده و از [[اسلام]] بیرون رفتند. پیامبر {{صل}} دستور داد آنها را دستگیر کردند و همان کاری که با چوپانها انجام داده بودند به عنوان مجازات در باره آنها انجام یافت، یعنی چشم آنها را [[کور]] کردند و دست و پای آنها را بریدند و کشتند تا دیگران [[عبرت]] بگیرند و مرتکب این [[اعمال]] [[ضد]] [[انسانی]] نشوند، آیه فوق در باره این گونه اشخاص نازل گردید و [[قانون]] [[اسلام]] را در مورد آنها شرح داد. | ||
منظور از "[[محاربه با خدا]] و [[پیامبر]]" آن چنان که در [[احادیث اهل بیت]] {{ع}} وارد شده و شان [[نزول آیه]] نیز کم و بیش به آن [[گواهی]] میدهد این است که کسی با [[تهدید]] به [[اسلحه]] به [[جان]] یا [[مال]] [[مردم]] [[تجاوز]] کند، اعم از اینکه به صورت دزدان گردنهها در بیرون [[شهرها]] چنین کاری کند و یا در داخل [[شهر]]، بنا بر این افراد چاقوکشی که [[حمله]] به جان و مال و نوامیس مردم میکنند نیز مشمول آن هستند. | منظور از "[[محاربه با خدا]] و [[پیامبر]]" آن چنان که در [[احادیث اهل بیت]] {{ع}} وارد شده و شان [[نزول آیه]] نیز کم و بیش به آن [[گواهی]] میدهد این است که کسی با [[تهدید]] به [[اسلحه]] به [[جان]] یا [[مال]] [[مردم]] [[تجاوز]] کند، اعم از اینکه به صورت دزدان گردنهها در بیرون [[شهرها]] چنین کاری کند و یا در داخل [[شهر]]، بنا بر این افراد چاقوکشی که [[حمله]] به جان و مال و نوامیس مردم میکنند نیز مشمول آن هستند. |