صبر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

صبر در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۰۵

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - 'عکس العمل' به 'عکس‌العمل'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۹۱۲

ویرایش

@@ خط ۲۲۲: / خط ۲۲۲: @@
 # دستورخداوند به [[پیامبر]] {{صل}} به اینکه تنها تابع آن فرامینی باشد که به خود او [[وحی]] می‌شود، {{متن قرآن|وَاتَّبِعْ مَا يُوحَى إِلَيْكَ}}<ref>«و از آنچه به تو وحی می‌گردد پیروی کن» سوره یونس، آیه ۱۰۹.</ref> و در برابر هر [[مصیبت]] و رنجی که در راه این [[تبعیت]] خواهد دید [[صبر]] کند {{متن قرآن|وَاصْبِرْ}}<ref>«شکیبایی پیشه ساز» سوره یونس، آیه ۱۰۹.</ref> و [[خدای سبحان]] به زودی بین او و قومش [[حکم]] خواهد کرد، و او [[حکم]] نمی‌کند جز به نحوی که مایه روشنی چشم آن [[حضرت]] باشد. {{متن قرآن|حَتَّى يَحْكُمَ اللَّهُ وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ}}<ref>«و از آنچه به تو وحی می‌گردد پیروی کن و شکیبایی پیشه ساز تا خداوند داوری فرماید و او بهترین داوران است» سوره یونس، آیه ۱۰۹.</ref>.
 # [[خداوند]] پیامبرش را امر به [[صبر]] و [[شکیبایی]] می‌کند و می‌فرماید این شکیبائی در صورتی اثر قطعی خواهد گذارد که بدون هیچ چشمداشتی انجام پذیرد یعنی فقط به خاطر [[خدا]] باشد، {{متن قرآن|وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ}}<ref>«و شکیبا باش! و شکیب تو جز با (یاری) خداوند نیست» سوره نحل، آیه ۱۲۷.</ref>. ([[علامه طباطبایی]] درباره این [[آیه]] وجه دیگری را مطرح می‌کند و می‌گوید در این جمله [[رسول خدا]] {{صل}} را امر به [[صبر]] داده، بشارتش می‌دهد که این نیرو و [[توانایی]] که بر [[صبر]] دارد و می‌تواند این همه [[تلخی‌ها]] را در [[راه خدا]] بچشد، از [[خدای تعالی]] است، آری هر امری وقتی قابل [[امتثال]] است که [[مأمور]]، [[قدرت]] بر [[امتثال]] آن را داشته باشد، [[خدای تعالی]] بعد از امر به صبرش خاطر نشان می‌سازد که [[قدرت]] بر این [[صبر]] داری، چون حول و [[قوه]] تو همه از [[پروردگار]] تو است، پس در اینکه فرمود: {{متن قرآن|وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ}}<ref>«و شکیبا باش! و شکیب تو جز با (یاری) خداوند نیست» سوره نحل، آیه ۱۲۷.</ref> اشاره به همین است که [[غم]] مخور، [[خدا]] تو را بر چنین صبری نیرو داده است<ref>ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۵۳۸.</ref>.
-# [[خداوند]] به [[پیامبر]] {{صل}} می‌فرماید اکنون که بنا نیست این بدکاران فورا مجازات شوند تو در برابر آن‌چه آنها می‌گویند [[صابر]] و [[شکیبا]] باش {{متن قرآن|فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ}}<ref>«باری، بر آنچه می‌گویند شکیب کن» سوره طه، آیه ۱۳۰.</ref> و این [[دستور]] خود را متفرع بر مطالب قبل کرده، گویا فرموده است: وقتی یکی از قضاهای [[رانده شده]] خدایی باشد که [[عذاب]] [[کفار]] را تاخیر بیندازد، و از آنان در برابر سخنان کفرآمیزی که می‌گویند [[انتقام]] نگیرد، {{متن قرآن|وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُسَمًّى}}<ref>«و اگر سخنی از سوی پروردگارت پیشی نگرفته و اجلی معیّن مقرّر نشده بود بی‌گمان (آن عذاب، هم اکنون) لازم می‌شد» سوره طه، آیه ۱۲۹.</ref> دیگر جز [[صبر]] راهی برای تو نمی‌ماند، باید به قضای [[خدا]] [[راضی]] شوی، و او را از آن‌چه در باره‌اش از کلمات [[شرک]] می‌گویند منزه بداری، و در برابر عکس العمل‌های [[بدی]] که نشان می‌دهند [[صبر]] کنی و در ازای آثار قضای او [[حمد]] [[خدا]] گویی، چون آثار قضای او جز اثر جمیل نخواهد بود، پس بر آن‌چه می‌گویند [[صبر]] کن، و به [[حمد]] پروردگارت [[تسبیح]] گوی، باشد که خوشنود گردی<ref>ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۲۸.</ref>.
+# [[خداوند]] به [[پیامبر]] {{صل}} می‌فرماید اکنون که بنا نیست این بدکاران فورا مجازات شوند تو در برابر آن‌چه آنها می‌گویند [[صابر]] و [[شکیبا]] باش {{متن قرآن|فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ}}<ref>«باری، بر آنچه می‌گویند شکیب کن» سوره طه، آیه ۱۳۰.</ref> و این [[دستور]] خود را متفرع بر مطالب قبل کرده، گویا فرموده است: وقتی یکی از قضاهای [[رانده شده]] خدایی باشد که [[عذاب]] [[کفار]] را تاخیر بیندازد، و از آنان در برابر سخنان کفرآمیزی که می‌گویند [[انتقام]] نگیرد، {{متن قرآن|وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُسَمًّى}}<ref>«و اگر سخنی از سوی پروردگارت پیشی نگرفته و اجلی معیّن مقرّر نشده بود بی‌گمان (آن عذاب، هم اکنون) لازم می‌شد» سوره طه، آیه ۱۲۹.</ref> دیگر جز [[صبر]] راهی برای تو نمی‌ماند، باید به قضای [[خدا]] [[راضی]] شوی، و او را از آن‌چه در باره‌اش از کلمات [[شرک]] می‌گویند منزه بداری، و در برابر عکس‌العمل‌های [[بدی]] که نشان می‌دهند [[صبر]] کنی و در ازای آثار قضای او [[حمد]] [[خدا]] گویی، چون آثار قضای او جز اثر جمیل نخواهد بود، پس بر آن‌چه می‌گویند [[صبر]] کن، و به [[حمد]] پروردگارت [[تسبیح]] گوی، باشد که خوشنود گردی<ref>ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۲۸.</ref>.
 # [[خداوند]] به پیامبرش می‌فرماید: در برابر [[انکار]] این [[کفار]] [[صبر]] کن و از اینکه به [[معاد]] [[ایمان]] نمی‌آورند حوصله به خرج ده، همان‌طور که [[رسولان]] [[اولوا العزم]] چنین کردند {{متن قرآن|فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ}}<ref>«بنابراین شکیبا باش همان‌گونه که پیامبران اولوا العزم شکیبایی ورزیدند» سوره احقاف، آیه ۳۵.</ref> و در طلب [[عذاب]] برای آنان [[عجله]] مکن {{متن قرآن|وَلَا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ}}<ref>«و برای آنان (عذاب را به) شتاب مخواه» سوره احقاف، آیه ۳۵.</ref> که به زودی آن روز را با عذاب‌هایی که دارد [[دیدار]] خواهند کرد، چون [[روز قیامت]] خیلی دور نیست، هر چند که اینان آن را دور می‌پندارند. {{متن قرآن|كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَ مَا يُوعَدُونَ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنْ نَهَارٍ}}<ref>«که آنان روزی که آنچه را وعده‌شان داده‌اند بنگرند، چنانند که گویی جز ساعتی از یک روز (در جهان) درنگ نکرده‌اند» سوره احقاف، آیه ۳۵.</ref>.
 # [[خداوند]] به پیامبرش صبری هدفمند با روش - هَجرِ جَمِیل - را میآموزد {{متن قرآن|وَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِيلًا}}<ref>«و بر آنچه می‌گویند شکیبا باش و از آنان به نکویی دوری گزین» سوره مزمل، آیه ۱۰.</ref>. به این معنی که می‌فرماید در مواجهه با اذیت‌های گفتاری، تمسخرها و تهمت‌ها [[مخالفان]] [[دعوت]] [[توحیدی]] ازآنها فاصله بگیر و درگیر نشو به گونه‌ای که زمینه [[دعوت]] به [[حق]] ازطرف تو وجود داشته باشد و برای [[مشرکان]] هم زمینه [[رجوع]] و نزدیکی برای شنیدن [[دعوت]] وجود داشته باشد و اصولاً [[خلق عظیم]] [[پیامبر]] و [[نرمی]] [[اخلاق]] او باعث می‌شود که در مقابل [[مخالفان]] همین روش - هَجر جَمیل - دوری کردن به روشی [[زیبا]] را داشته باشد.