پرش به محتوا

بنی‌ربیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱۷ اکتبر ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - 'شبه جزیره عربستان' به 'شبه جزیره عربستان'
جز (جایگزینی متن - 'شبه جزیره عربستان' به 'شبه جزیره عربستان')
خط ۱۰: خط ۱۰:
بر اساس [[نقلی]] از متون [[تاریخی]]، [[ربیعة بن نزار]] پس از [[مرگ]] پدر، از [[برادران]] جدا شد و نزدیک بطن عراق در وادی [[فرات]] فرود آمد و در یمن ساکن شدند<ref>دینوری، اخبار الطوال، ص۱۶-۱۷؛ یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۲۲۴؛ البکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۹۳، ۲۷۳، ‏ج۲، ص۴۷۳، ۵۶۸.</ref>. دیگر [[روایات]] تاریخی هم، [[سرزمین]] اصلی [[ربیعه]] را [[منطقه نجد]] و تهامه<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ترجمه، ج۱، ص۳۴۷.</ref> در [[غرب]] [[عربستان]] معرفی کرده، منازلشان را قرن، حضن، [[عکاظ]]، رکبه، [[حنین]]، غمزة أوطاس، ذات العرق و عقیق و نیز نجد دانسته‌اند<ref>کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۴۲۴</ref>. تا اینکه افزایش [[جمعیت]] ربیعه و سایر قبیله‌ها در تهامه، به همراه کمبود چراگاه و زمین‌های حاصل‌خیز و نیز [[خشکسالی]] به وجود آمده در [[مکه]]، [[قبایل]] [[همسایه]] را رو در روی هم قرار داد<ref>دینوری، اخبار الطوال، ص۱۶؛ البکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۷۲؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ترجمه، ج۲، ص۵۲۸-۵۲۹.</ref>. سپس گروه‌هایی از [[بنی ربیعه]] با سوق داده شدن به سوی سواحل جنوبی خلیج فارس<ref>البکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۷۳؛ دینوری، اخبار الطوال، ترجمه، ص۴۱.</ref>، در [[بحرین]]<ref>حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۰۶-۵۰۷؛ فراهیدی، کتاب العین، ج ۳، ص۲۲۰</ref> و هجر و عمان رحل اقامت افکندند<ref>البکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۷۴.</ref>.
بر اساس [[نقلی]] از متون [[تاریخی]]، [[ربیعة بن نزار]] پس از [[مرگ]] پدر، از [[برادران]] جدا شد و نزدیک بطن عراق در وادی [[فرات]] فرود آمد و در یمن ساکن شدند<ref>دینوری، اخبار الطوال، ص۱۶-۱۷؛ یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۲۲۴؛ البکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۹۳، ۲۷۳، ‏ج۲، ص۴۷۳، ۵۶۸.</ref>. دیگر [[روایات]] تاریخی هم، [[سرزمین]] اصلی [[ربیعه]] را [[منطقه نجد]] و تهامه<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ترجمه، ج۱، ص۳۴۷.</ref> در [[غرب]] [[عربستان]] معرفی کرده، منازلشان را قرن، حضن، [[عکاظ]]، رکبه، [[حنین]]، غمزة أوطاس، ذات العرق و عقیق و نیز نجد دانسته‌اند<ref>کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۴۲۴</ref>. تا اینکه افزایش [[جمعیت]] ربیعه و سایر قبیله‌ها در تهامه، به همراه کمبود چراگاه و زمین‌های حاصل‌خیز و نیز [[خشکسالی]] به وجود آمده در [[مکه]]، [[قبایل]] [[همسایه]] را رو در روی هم قرار داد<ref>دینوری، اخبار الطوال، ص۱۶؛ البکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۷۲؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ترجمه، ج۲، ص۵۲۸-۵۲۹.</ref>. سپس گروه‌هایی از [[بنی ربیعه]] با سوق داده شدن به سوی سواحل جنوبی خلیج فارس<ref>البکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۷۳؛ دینوری، اخبار الطوال، ترجمه، ص۴۱.</ref>، در [[بحرین]]<ref>حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۰۶-۵۰۷؛ فراهیدی، کتاب العین، ج ۳، ص۲۲۰</ref> و هجر و عمان رحل اقامت افکندند<ref>البکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۷۴.</ref>.


پس از ظهور [[اسلام]]، گسترش [[فتوحات]] در نواحی و شهرهای گوناگون سبب شد تا تیره‌های ربیعه بیش از پیش در نواحی مختلف پراکنده و با اجرای [[سیاست]] اسکان [[قبایل عرب]] در شهرهای مفتوحه، شهرهای توج و [[موصل]] سکونت‌گاه تیره‌های مختلف [[عبدالقیس]] به‌ویژه اللبُوه گشت<ref>ابن درید، الاشتقاق، ج۲، ص۳۲۴، ابن قتیبه، المعارف، ص۹۳</ref>. علاوه بر آن با تأسیس [[کوفه]] و سپس [[بصره]]، [[اعراب]] از سرتاسر شبه [[جزیره عربستان]]، به این دو [[شهر]] [[هجرت]] کردند<ref>ثقفی کوفی، الغارات، مقدمه، ج۱، ص۵۱.</ref>. علاوه بر [[عراق]]، [[خراسان]] نیز از دیگر مناطق محل [[اجتماع]] و [[مهاجرت]] مردمانی از [[قبیله ربیعه]] و [[خاندان]] [[بنو عبدالقیس]] به شمار رفته است<ref>عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب،ج۲، ص۷۲۷؛ دائرة المعارف تشیع، مقاله بنی عبدالقیس، عبدالحسین شهیدی، ج۳، ص۴۷۹</ref>. همچنین برخی دیگر از گزارشات از اسکان گروهی دیگر از ربیعه در شهرهای مختلف [[مصر]] و نیز شهرهای شمال افریقا حکایت دارند. اعیان [[اندلس]] را هم در شمار [[بنی ربیعه]] ذکر کرده‌اند<ref>مقری، نفح‌ الطیب، ج۱، ص۲۳۲-۲۳۳؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۲۹۳، ۳۰۲؛ [[ستار عودی|عودی، ستار]]، [[ربیعه و مضر (مقاله)|ربیعه و مضر]].</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>
پس از ظهور [[اسلام]]، گسترش [[فتوحات]] در نواحی و شهرهای گوناگون سبب شد تا تیره‌های ربیعه بیش از پیش در نواحی مختلف پراکنده و با اجرای [[سیاست]] اسکان [[قبایل عرب]] در شهرهای مفتوحه، شهرهای توج و [[موصل]] سکونت‌گاه تیره‌های مختلف [[عبدالقیس]] به‌ویژه اللبُوه گشت<ref>ابن درید، الاشتقاق، ج۲، ص۳۲۴، ابن قتیبه، المعارف، ص۹۳</ref>. علاوه بر آن با تأسیس [[کوفه]] و سپس [[بصره]]، [[اعراب]] از سرتاسر [[شبه جزیره عربستان]]، به این دو [[شهر]] [[هجرت]] کردند<ref>ثقفی کوفی، الغارات، مقدمه، ج۱، ص۵۱.</ref>. علاوه بر [[عراق]]، [[خراسان]] نیز از دیگر مناطق محل [[اجتماع]] و [[مهاجرت]] مردمانی از [[قبیله ربیعه]] و [[خاندان]] [[بنو عبدالقیس]] به شمار رفته است<ref>عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب،ج۲، ص۷۲۷؛ دائرة المعارف تشیع، مقاله بنی عبدالقیس، عبدالحسین شهیدی، ج۳، ص۴۷۹</ref>. همچنین برخی دیگر از گزارشات از اسکان گروهی دیگر از ربیعه در شهرهای مختلف [[مصر]] و نیز شهرهای شمال افریقا حکایت دارند. اعیان [[اندلس]] را هم در شمار [[بنی ربیعه]] ذکر کرده‌اند<ref>مقری، نفح‌ الطیب، ج۱، ص۲۳۲-۲۳۳؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۲۹۳، ۳۰۲؛ [[ستار عودی|عودی، ستار]]، [[ربیعه و مضر (مقاله)|ربیعه و مضر]].</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>


== [[ادیان]] و اعتقادات جاهلی [[ربیعه]] ==  
== [[ادیان]] و اعتقادات جاهلی [[ربیعه]] ==  
۲۱۸٬۳۵۲

ویرایش