حریث بن زید طائی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی [[فرزند]] [[زیدالخیل]]، [[صحابی]] مشهور و شناخته شده [[رسول خدا]]{{صل}} و از تیره [[بنی مالک]] از [[قبیله]] [[طی]] است<ref>ابن کلبی، نسب مع والیمن الکبیر، ج۱، ص۲۴۷؛ ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۴۰۳.</ref> [[حریث]] و برادرش [[مکنف بن زید طائی|مکنف]] هر دو از [[صحابه]] بودند<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۷۱۸.</ref>. بر پایه برخی [[اخبار]] که [[صحت]] آنها مورد [[تردید]] است، حریث در [[غزوات]] بسیار [[مصاحب]] رسول خدا{{صل}} بود<ref>مستوفی، تاریخ گزیده، ص۲۲۲.</ref> و [[نامه]] رسول خدا{{صل}} را برای [[یحنة بن رؤیة ایلی]] و [[مردم]] [[ایله]] برد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۱۳؛ شامی، سبل الهدی و الرشاد، ج۱، ص۵۶ و ج۱۱، ص۳۵۰.</ref>. حریث و برادرش در جنگ‌های [[اهل]] رده در رکاب [[خالد بن ولید]] جنگیدند<ref>ابن قتیبه، المعارف، ص۳۳۳؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۷۱۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۸.</ref>.

 

 

[[عمر]] در [[زمان]] خلافتش شخصی به نام [[ابوسفیان فهری]] را که از [[قریش]] بود، میان [[صحرانشینان]] فرستاد تا هر شخصی را که [[قرآن]] [[خواندن]] نمی‌دانست، [[تنبیه]] کند. وقتی ابوسفیان به محل قبیله [[بنی نبهان]] در منطقه [[فلسطین]] رسید، از جمله کسانی که از او قرآن پرسید، [[اوس بن خالد]]، پسر عموی زیدالخیل بود که او را آزمود، [[ولی]] نتوانست قرآن بخواند. ابوسفیان او را چنان تازیانه زد که مُرد. وقتی این [[خبر]] به [[حریث بن زیدالخیل]] رسید، فرستاده عمر را کُشت و به [[شام]] گریخت و برای تشفی خاطر [[مادر]] اوس اشعاری سرود<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۲۹۸.</ref>. برخی گفته‌اند حریث [[نصرانی]] شد و به [[سرزمین روم]] گریخت<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۲، ص۳۲۹.</ref>، در حالی که وی بعدها به میان [[مسلمانان]] برگشته و در [[سپاه]] [[مصعب بن زبیر]] در [[عراق]] نیز حضور داشته است. پس می‌توان گفت [[دلیل]] فرار، نصرانی شدن او نبوده و وی از [[ترس]] [[قصاص]] فرار کرده است.

 

حریث از طرف مصعب بن زبیر (سال ۶۸) به [[جنگ]] [[عبیدالله بن حرجعفی]] رفت و به دست او کشته شد<ref>بلاذری، أنساب الاشراف، ج۷، ص۳۶.</ref>.<ref>[[رمضان محمدی|محمد، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۳ (کتاب)|مقاله «حریث بن زید طائی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۳، ص۴۰-۳۹.</ref>