تجلی توحید در نظام امامت (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

بررسی اهداف ادیان الهی و تطبیق آن با نظام [[امامت]] است. نویسنده اهداف تمام ادیان الهی را [[توحید]] خالص و دوری از شرک و کفر دانسته و اسلام را در این میان، شاخص‏‌ترین دین که بیانگر کامل‌‏ترین درجه [[توحید]] است، معرفی می‏‌کند. وی یکی از شعبات [[توحید]] را [[امامت]] و [[ولایت]] شمرده است؛ چراکه اصل حکومت و [[ولایت]] از آن خداست و او این مقام را به برخی انسان‌‏های والا به عنوان امام و ولی واگذار کرده است و تمام حکومت‏‌هایی که ولایتشان از طرف خداوند تنفیذ نشده باشد، باطل و در حکم طاغوت هستند. به نظر وی، معنای [[توحید]] و شرک نورزیدن به خداوند، یعنی نپذیرفتن نظام دیگری غیر از نظام [[امامت]] که نظام الهی است. وی در ادامه به این ۲ پرسش پاسخ گفته است: آیا اذن الهی بر [[ولایت]] کسی وجود دارد یا نه؟ اگر وجود دارد، به چه کسانی تفویض شده است؟ در بحث پایانی، نگارنده نتیجه گرفته که در نظام [[امامت]] شیعه (۱۱ امام اول) [[توحید]] به معنای کامل کلمه و به طور بالفعل ظهور و تجلی پیدا نکرد و تجلی کامل آن به عهده حکومت [[امام مهدی]]{{ع}} در آخرالزمان گذارده شده است.<ref name=p1></ref>.