اعتدال در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

اعتدال در معارف و سیره نبوی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۴

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - 'امکان پذیر' به 'امکان‌پذیر'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۱۲۲

ویرایش

@@ خط ۷۴: / خط ۷۴: @@
 آن حضرت به اخلاق اجتماعی، [[اخلاق شهروندی]]، چگونگی برخورد با غیرمسلمانان، [[اخلاق خانوادگی]] و [[اخلاق سیاسی]] نیز نگاهی جامع و کامل داشت. آموزه‌های [[نبوی]] به گونه‌ای است که اعتدال را در [[جامعه بشری]] برقرار میسا‌زد و موجب تضمین [[سعادت]] و [[سلامت]] [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] می‌شود. این آموزه‌ها همه جنبه‌های وجود [[انسان]] را دربرمی‌گیرد. انسان موجودی متغیر، در حال [[تحول]] و همواره در حرکت و تکاپوست. این تکاپو و تلاش در بستری خاص صورت می‌گیرد که نباید از مدار خویش خارج شود؛ زیرا اگر انسان از ویژگی‌های [[انسانی]] خویش و از کاروان [[انسانیت]] که بر اساس [[فطرت]] [[الهی]] حرکت می‌کند، دور افتد و خارج از چارچوب [[آموزه‌های الهی]] گام بردارد، به [[هلاکت]] و [[شقاوت]] گرفتار می‌شود. به [[نص صریح]] [[قرآن کریم]]، انسان‌های [[تربیت]] شده در [[مکتب اسلام]]، اعتدال و [[میانه‌روی]] را در [[رفتار]] رعایت می‌کنند<ref>نک: {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنْتَ عَلَيْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلَى عَقِبَيْهِ وَإِنْ كَانَتْ لَكَبِيرَةً إِلَّا عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ}} «و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد؛ و قبله‌ای که بر سوی آن بودی بر نگرداندیم مگر بدین روی که معلوم داریم چه کسی از پیامبر پیروی می‌کند و چه کسی واپس می‌گراید، و بی‌گمان آن جز بر آنان که خداوند رهنمونشان شد، گران بود و خداوند بر آن نیست که ایمانتان را تباه گرداند که خداوند با مردم، به راستی مهربانی است بخشاینده» سوره بقره، آیه ۱۴۳.</ref>.
-در آموزه‌های [[پیامبر اعظم]] {{صل}} به [[رشد]] هماهنگ [[ارزش‌های اخلاقی]] در وجود [[انسان]] توجه ویژه شده و هیچ یک از نیازهای وجودی انسان نادیده گرفته نشده است. برای مثال، [[پیامبر خدا]] کسانی را که به بهانه [[زهدورزی]] و [[عبادت]]، از مسئولیت‌های [[اجتماعی]] و [[خانوادگی]] سر باز می‌زدند و از [[خانواده]] خود دوری می‌کردند تا به عبادت و [[راز و نیاز]] با [[خدا]] بپردازند، از این کار باز می‌داشت. در مقابل، آنها را از [[سرگرمی]] به [[دنیا]] و [[امیال]] و [[هواهای نفسانی]] [[نهی]] می‌کرد و آنها را به رعایت [[اعتدال]] فرا می‌خواند. [[تکامل]] [[اخلاقی]] انسان در همه زمینه‌ها و جنبه‌ها و تحقق اهداف متعالی [[پیامبران]] که همان [[هدایت]] و [[سعادت انسان]] است، فقط با رعایت [[طبیعت]] [[انسانی]] به صورت [[معتدل]] امکان پذیر است، نه با [[افراط]] و [[تفریط]].
+در آموزه‌های [[پیامبر اعظم]] {{صل}} به [[رشد]] هماهنگ [[ارزش‌های اخلاقی]] در وجود [[انسان]] توجه ویژه شده و هیچ یک از نیازهای وجودی انسان نادیده گرفته نشده است. برای مثال، [[پیامبر خدا]] کسانی را که به بهانه [[زهدورزی]] و [[عبادت]]، از مسئولیت‌های [[اجتماعی]] و [[خانوادگی]] سر باز می‌زدند و از [[خانواده]] خود دوری می‌کردند تا به عبادت و [[راز و نیاز]] با [[خدا]] بپردازند، از این کار باز می‌داشت. در مقابل، آنها را از [[سرگرمی]] به [[دنیا]] و [[امیال]] و [[هواهای نفسانی]] [[نهی]] می‌کرد و آنها را به رعایت [[اعتدال]] فرا می‌خواند. [[تکامل]] [[اخلاقی]] انسان در همه زمینه‌ها و جنبه‌ها و تحقق اهداف متعالی [[پیامبران]] که همان [[هدایت]] و [[سعادت انسان]] است، فقط با رعایت [[طبیعت]] [[انسانی]] به صورت [[معتدل]] امکان‌پذیر است، نه با [[افراط]] و [[تفریط]].
 [[استاد مطهری]] [[معتقد]] است [[کمال انسان]] در [[تعادل]] و [[توازن]] اوست؛ یعنی باید رشد [[ارزش‌ها]] در وی، رشدی هماهنگ و [[متعادل]] باشد. نمونه این اعتدال، در [[سیره امام علی]] {{ع}} به عنوان [[مظهر]] [[انسان کامل]] متجلی است. همه [[ارزش‌های انسانی]] در حد والا و به طور هماهنگ و معتدل در وجود آن [[حضرت]] رشد کرده بود و افراط و تفریط در [[رفتار]] ایشان راه نداشت. وجود آن [[حضرت]]، تجسم [[کمال انسانی]] در جنبه‌های گوناگون بود. به [[اعتقاد]] [[شهید مطهری]]، بیشتر [[جوامع بشری]] به دلیل [[گرایش]] صددرصد به [[باطل]]، به [[انحطاط]] کشیده نمی‌شوند، بلکه گاه با [[افراط]] در [[حق]]، دچار [[فساد]] و [[تباهی]] می‌شوند. بی‌شک [[عبادت]]، [[ایثار]]، [[فداکاری]]، [[خدمت]] به [[خلق]] [[خدا]]، [[بخشش]]، [[آزادی]]، [[عشق]]، [[محبت]]، [[تواضع]] و ویژگی‌های نیکویی مانند آن از جمله ویژگی‌های بسیار [[ارزشمند]] [[اخلاقی]] است که هیچ [[انسان]] عاقلی آن را [[انکار]] نمی‌کند و در [[اسلام]] و آموزه‌های [[نبوی]]، عبادت شمرده می‌شود. با این حال، اگر در این ویژگی‌های [[نیکو]] و ارزشمند افراط شود، [[ارزش]] و نقش مؤثر خود را از دست می‌دهند و حتی موجب انحطاط [[ارزش‌های اخلاقی]] می‌شوند<ref>مرتضی مطهری، انسان کامل، ص۴۱.</ref><ref>[[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی (کتاب)|اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی]]، ص ۴۷.</ref>.