بحث:رسالت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[رسالت]]، اسم مصدر<ref>لسان العرب، ج ۱۱، ص ۲۸۳، «رسل».</ref>، ثلاثی مزید باب [[افعال]]<ref>لسان العرب، ج ۱۱، ص ۲۸۴؛ لغت‌نامه، ج ۷، ص ۱۰۵۸۴، «رسالت».</ref>، از ریشه "ر - س - ل" و به معنای [[پیام]]، کتاب<ref>لغت‌نامه، ج ۷، ص ۱۰۵۸۵.</ref>، [[پیغمبری]]<ref>لغت‌نامه، ج ۷، ص ۱۰۵۸۴.</ref>، [[مأموریت]] و فرستادگی<ref>لغت‌نامه، ج ۷، ص ۱۰۵۸۴.</ref> و جمع آن، رسائل<ref>العین، ج ۷، ص ۲۴۱، «رسل».</ref> و رسالات<ref>فرهنگ علم کلام، ص ۱۲۱.</ref> است. اصل واحد در تمام کاربست‌ها و مشتقات آن، [[برانگیختن]]<ref>التحقیق، ج ۴، ص ۱۲۸، «رسل».</ref> و فرستادن چیزی را می‌رساند؛ بدین‌سان که حامل پیغامی باشد<ref>التحقیق، ج ۴، ص ۱۳۰.</ref>[[رسالت]] در اصطلاح [[دینی]]، [[سفارت]] و وساطت یکی از [[بندگان]] خاص میان [[خدا]] و [[بندگان]] برای زدودن [[کاستی‌ها]] و بیماری‌های [[روحی]] و [[تعلیم]] [[مصالح]] [[دنیایی]] و [[آخرتی]] آنان است که [[عقل]] ایشان از [[فهم]] آن [[ناتوان]] است<ref>جامع العلوم، ج ۲، ص۱۳۵؛ شرح العقاید النسفیه، ص۲۰۶.</ref>[[رسول]] نیز از ماده "ر - س - ل" به معنای رساله "[[نامه]]" و مُرسَل "فرستاده شده"<ref>لسان العرب، ج ۱۱، ص ۲۸۳، «رسل».</ref> و در اصطلاح [[دینی]]، پیام‌آور و فرستاده برای [[تبلیغ]] [[احکام]]<ref>التعریفات، ص ۱۴۸، «رسول».</ref> و مطالبی است که به او [[وحی]] شده است<ref>شرح مصطلحات کلامیه، ص ۱۵۹.</ref>. فرستاده، در [[متون دینی]]، گاهی [[رسول]] نامیده شده است و زمانی مرسَل. به دیده برخی، اگر تنها شخص حامل پیغام لحاظ شود، از او به [[رسول]] تعبیر می‌گردد؛ چنانچه [[رسول]] با قیدِ "از جانب [[خدا]]" لحاظ شود، به مُرسَل تعبیر می‌شود<ref>التحقیق، ج ۴، ص ۱۳۱-۱۳۲.</ref>. [[رسول]]، جز خواسته [[خدا]] را نمی‌خواهد و جز اجرای [[رسالت]] و رساندن [[فرمان الهی]] به [[بندگان]]، هدفی ندارد<ref>التحقیق، ج ۴، ص ۱۱۷-۱۱۹، «رسل».</ref><ref>[[حسن رضایی|رضایی، حسن]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۳، ص۵۹۸- ۶۰۹.</ref>

*در مورد تفاوت [[رسالت]] و [[نبوت]] آرا گوناگون است<ref>اعلام النبوه، ص ۵۱.</ref>: عده‌ای تفاوت آن دو را در چگونگی [[وحی]] می‌دانند. در [[رسالت]]، [[وحی]] را تنها [[جبرئیل]] می‌آورد؛ ولی در [[نبوت]] [[وحی]] از [[راه]] [[ملک]]، [[الهام]] [[قلبی]] یا [[رؤیای صادقه]] انجام می‌شود<ref>التعریفات، ص ۳۰۷.</ref> برخی نیز [[رسول]] و [[نبی]] را عموم و خصوص مطلق دانسته و معتقدند که [[رسول]]، [[مبعوث]] و [[مأمور]] [[تبلیغ]]؛ ولی [[نبی]] تنها برانگیخته است؛ خواه به [[تبلیغ]] [[امر]] شده یا نشده باشد<ref>نک: المیزان، ج ۲، ص ۱۳۹.</ref> [[اثبات]] [[حقانیت]] ادعای [[رسالت]] از [[راه]] [[معجزه]]، [[بشارت]] [[پیامبران پیشین]]<ref>التفسیر الکبیر، ج ۲۵، ص ۷۸؛ کشف المراد، ص ۳۷۷-۳۷۹.</ref>، بررسی محتوای [[دعوت]] و گردآوری قرائن شدنی است.<ref>محاضرات فی الالهیات، ص ۲۵۸-۲۵۷.</ref><ref>[[حسن رضایی|رضایی، حسن]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۳، ص۵۹۸- ۶۰۹.</ref>

* [[رسول]] به معنای مُرسَل است. ارسال یعنی روانه کردن و فرستان، و مُرسَل به کسی گویند که وی را برای امری روانه می‌سازند<ref>مجمع البحرین، ج۵، ص۳۸۴.</ref> این امر، می‌تواند رساندن [[پیام]] یا انجام کارِ دیگری باشد<ref> تهذیب اللغة، ج۱۲، ص۲۷۲.</ref> [[رسول]] را در [[زبان فارسی]] به "فرستاده" ترجمه می‌کنیم.

* اصطلاح [[رسول]] و [[رسالت]] از ماده "رِسل"، به معنای حرکت تؤام با [[آرامش]]، گرفته شده و در اصطلاح [[قرآنی]]، به هر کسی اطلاق می‌شود که از طرف [[خداوند]] برای [[ابلاغ پیام]] به [[آدمیان]] یا [[مأموریت]] دیگری ارسال شده است <ref>[[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ص ۲۹.</ref>.