پرش به محتوا

حسن بن جهم: تفاوت میان نسخه‌ها

۸۲۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = راویان امام رضا| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[حسن بن جهم در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = راویان امام رضا| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[حسن بن جهم در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}


== مقدمه ==
== آشنایی اجمالی ==
[[حسن بن جهم بن بکیر بن اعین]]، مکنی به «ابو محمد»، از [[راویان]] [[امام کاظم]] {{ع}} و [[امام رضا]] {{ع}} بود<ref>معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۲۹۲ و ۲۹۵.</ref>.
[[ابومحمد حسن بن جهم بن بکیر بن اعین شیبانی زراری]] از [[خاندان]] [[شیعه]] و مشهور أعین بود و چون جد بزرگش اعین به دست مردی از [[قبیله]] شیبان [[تربیت یافته]] و [[مسلمان]] شده بود، به [[شیبانی]] معروف است و از آن جهت که [[مادر]] او نوه [[زرارة بن اعین]] بود، با عنوان زراری هم از او یاد شده است.<ref>رسالة ابی غالب الزراری، ص۱۱۶ و ۱۲۸.</ref> نام او در برخی [[نسخ]] [[حسن بن جهم رازی]] آمده که از [[سهو]] [[ناسخ]] است.<ref>تنقیح المقال، ج۱، ص۲۷۱.</ref> شیبانی از [[اصحاب]] [[امام کاظم]] و [[امام رضا]]{{عم}} و مورد [[اعتماد]] آنان بود.<ref>رجال الطوسی، ص۳۴۷ و۳۷۳.</ref> وی از آن دو [[امام همام]]<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۱۵۸.</ref> و نیز از [[فضیل بن یسار]]، [[عبدالله بن بکیر]] و [[حماد بن عثمان]] [[روایت]] نموده و [[حسن بن علی بن فضال]] از وی روایت کرده است<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۱۹۱.</ref> کتاب‌های المسائل<ref>معالم العلماء، ص۳۳.</ref> و الحدیث اثر اوست<ref>الذریعه، ج۶، ص۳۲۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص 261.</ref>
 
وی می‌گوید: «وقتی که [[حضرت رضا]] {{ع}} جواب [[فقها]] و [[اهل]] [[کلام]] را در مجلس [[مأمون]] دادند مأمون آن [[حضرت]] را [[احترام]] زیادی گذاشت، من با آن حضرت به [[خانه]] برگشتم و عرضه داشتم: [[خدا]] را [[شکر]] که [[رأی]] و نظر مأمون با شماست و سخنان شما را قبول کرد. حضرت فرمودند: ای پسر [[جهم]]! به این احترامات ظاهری مأمون گول نخورید، او به زودی مرا با خورانیدن سم خواهد کشت و این عهدی است محکم و پیمانی که پدرانم از جانب [[رسول خدا]] {{صل}} با من دارند. پس این سخن را تا من زنده‌ام، [[کتمان]] کن. حسن بن جهم می‌گوید: تا وقتی که حضرت رضا {{ع}} به سم [[شهید]] شد و در [[منزل]] [[حمید بن قحطبه]] [[دفن]] شدند، من این سخن را به کسی نگفتم»<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، باب شهادت امام رضا {{ع}} از بیان حسن بن جهم.</ref>.
 
در روایتی دیگر حسن بن جهم می‌گوید: «به امام رضا {{ع}} گفتم: مرا از [[دعا]] فراموش نکنید. حضرت فرمودند: [[گمان]] می‌کنی که من فراموشت می‌کنم؟ اندکی در خودم اندیشیدم و با خود گفتم: او برای شیعیانش دعا می‌کند و من نیز از شیعیانش هستم. آن‌گاه گفتم: نه، فراموشم نمی‌کنید. فرمودند: از کجا فهمیدی؟ گفتم: من از شیعیانتان هستم و شما برایشان دعا می‌کنید. فرمودند: آیا متوجه چیز دیگری جز این شدی؟ گفتم: نه! [[امام]] {{ع}} فرمودند: هرگاه خواستی بدانی که نزد من چه جایگاهی داری، ببین من نزدت چه جایگاهی دارم»<ref>اصول کافی، ج۶، کامل الزیارات، باب ۹، ح۸.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص۲۳۹.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


۱۱۵٬۱۹۲

ویرایش