ابراهیم بن ابی‌الکرام جعفری: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهیم از راویان قابل اعتنای [[شیعه]] بوده و [[کتابی]] دارد که به گفته [[نجاشی محمد بن علی]] آن را با پنج واسطه از او نقل کرده است<ref>رجال النجاشی، ص۲۱.</ref> و [[آقابزرگ تهرانی]] عنوان کتاب را الحدیث بیان کرده است<ref>الذریعة إلی تصانیف الشیعة، ج۶، ص۳۰۴.</ref>. [[عمر]] [[رضا]] کحاله وی را با وصف [[فقیه]] اخباری و [[راوی امام رضا]] {{ع}} دارای کتابی می‌داند که [[ابن ابی‌عمران موسی بن زنجویه]] آن را [[روایت]] کرده است<ref>معجم المؤلفین، ج۱، ص۶۶.</ref>. مامقانی وی [[مجهول الحال]] دانسته، ولی در عین حال امامی می‌داند<ref>تنقیح المقال، ج۴، ص۲۰۸.</ref>. از زیست‌نامه وی اطلاعی در منابع یافت نشده است، جز آنکه با توجه به [[اخبار]] و گزارش‌ها، بخشی از دوران [[امامت امام صادق]] {{ع}} (۱۱۴-۱۴۸ق) را در [[کودکی]] [[درک]] کرده است. نقل است که در [[عهد]] خردسالی از آب صدقه‌ای [[مسجد]] می‌نوشید که [[امام صادق]] {{ع}} به وی فرمود: از آن آب نخورید و بیایید از آب [[خانه]] من بنوشید<ref>وسائل الشیعة، ج۹، ص۲۷۲.</ref>. بر این اساس، شاید بتوان ولادت وی را در اواخر [[امامت]] آن [[امام]] گمانه زد و از آنجا که [[راوی امام رضا]] {{ع}} (دوران امامت ۱۸۳-۲۰۳ق) تا [[زمان]] آن [[حضرت]] نیز زنده بوده است.

برخی ابراهیم بن علی را «ابن ابی‌الکرام» می‌دانند<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۲۸؛ منتهی المقال، ج۱، ص۱۸۴.</ref>. تستری در توضیح این سخن چنین می‌گوید: اگر اسم ابی‌الکرام، [[محمد بن علی]] باشد، بنابر این این [[ابراهیم]] (الاعرابی) عموی آن ابراهیم ([[ابراهیم بن عبدالله]]) است<ref>قاموس الرجال، ج۱، ص۲۵۰.</ref>.

با وجود نقل قول‌های مختلف، و با توجه به سلسله نسبی که در عمدة الطالب بیان شد، می‌توان گفت ابی‌الکرام، [[عبدالله بن محمد الرئیس بن علی بن عبدالله بن جعفر طیار]] است<ref>عمدة الطالب، ص۵۸.</ref>. خویی در [[اثبات]] این نکته یکی بودن ابراهیم بن علی بن عبدالله و ابراهیم بن ابی الکرام را محتمل می‌داند<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۱۷۹.</ref>، البته با این بیان که علی بن عبدالله، جد ابراهیم است، نه [[پدر]] وی<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۳۸.</ref>.