پرش به محتوا

الله در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'رویم' به 'رویم'
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف')
جز (جایگزینی متن - 'رویم' به 'رویم')
خط ۱۷: خط ۱۷:


[[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: «[[الله]] بزرگ‌ترین نام از [[نام‌های خداوند]] است و آن، نامی است که نامیدن جز [[خدا]] به آن سزا نیست و هیچ مخلوقی هم به آن نامیده نشده است».
[[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: «[[الله]] بزرگ‌ترین نام از [[نام‌های خداوند]] است و آن، نامی است که نامیدن جز [[خدا]] به آن سزا نیست و هیچ مخلوقی هم به آن نامیده نشده است».
همان‌گونه که پیش‌تر یادآور شدیم الله نامی است که دیگر نام‌ها و [[اوصاف خدا]] را دربردارد، حال آنکه هر یک از دیگر [[نام‌های خدا]]- غیر از الله- تنها، معنای خاصی از خدا را [[القا]] می‌کند مثل حیِّ قیوم (زنده [[پایدار]]) و... از این رو در [[روایات]] چندی از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[اهل‌بیت پیامبر]] {{صل}} از الله به عنوان [[اسم اعظم]] (یعنی [[برترین نام خدا]]) یاد شده است و در روایتی از [[امام سجاد]] {{ع}} نیز آمده است: «من یک سال، [[خدای سبحان]] را پس از هر [[نماز]] می‌خواندم تا اسم اعظم را به من بیاموزد. پس روزی [[نماز صبح]] را خوانده بودم که در همان حالتِ نشسته، [[خواب]] چشمانم را در ربود و دیدم مردی پیش [[رویم]] ایستاده و به من می‌گوید: از [[خدای متعال]] خواسته‌ای که اسم اعظم را به تو یاد دهد؟ گفتم: آری. گفت: بگو: خدایا! من از تو می‌خواهم به اسمت الله، الله، الله، الله که جز او خدایی نیست، صاحب [[عرش]] با [[عظمت]] و سترگ». [[امام زین‌العابدین]] در ادامه می‌فرماید: «به خدا [[سوگند]]، چیزی را بدان از خدا نخواستم، مگر آنکه کامیاب شدم»<ref>مکارم الاخلاق، ج۲، ص۱۵۹؛ بحارالانوار، ج۱، ص۱۷۰.</ref>.
همان‌گونه که پیش‌تر یادآور شدیم الله نامی است که دیگر نام‌ها و [[اوصاف خدا]] را دربردارد، حال آنکه هر یک از دیگر [[نام‌های خدا]]- غیر از الله- تنها، معنای خاصی از خدا را [[القا]] می‌کند مثل حیِّ قیوم (زنده [[پایدار]]) و... از این رو در [[روایات]] چندی از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[اهل‌بیت پیامبر]] {{صل}} از الله به عنوان [[اسم اعظم]] (یعنی [[برترین نام خدا]]) یاد شده است و در روایتی از [[امام سجاد]] {{ع}} نیز آمده است: «من یک سال، [[خدای سبحان]] را پس از هر [[نماز]] می‌خواندم تا اسم اعظم را به من بیاموزد. پس روزی [[نماز صبح]] را خوانده بودم که در همان حالتِ نشسته، [[خواب]] چشمانم را در ربود و دیدم مردی پیش رویم ایستاده و به من می‌گوید: از [[خدای متعال]] خواسته‌ای که اسم اعظم را به تو یاد دهد؟ گفتم: آری. گفت: بگو: خدایا! من از تو می‌خواهم به اسمت الله، الله، الله، الله که جز او خدایی نیست، صاحب [[عرش]] با [[عظمت]] و سترگ». [[امام زین‌العابدین]] در ادامه می‌فرماید: «به خدا [[سوگند]]، چیزی را بدان از خدا نخواستم، مگر آنکه کامیاب شدم»<ref>مکارم الاخلاق، ج۲، ص۱۵۹؛ بحارالانوار، ج۱، ص۱۷۰.</ref>.


امام زین‌العابدین {{ع}} در فرازی از [[نیایش پنجاه و دوم صحیفه سجادیه]]، خدا را این‌چنین می‌خواند: «خداوندا! از تو می‌خواهم به [[حق]] خود که بر همگان [[واجب]] گردانیده‌ای و به نام مهینِ تو {{متن حدیث|بِاسْمِكَ‏ الْعَظِيمِ‏}} که پیامبرت را فرموده‌ای که تو را بدان نام [[تسبیح]] گوید و به عظمت ذات بزرگوار تو که نه کهنه می‌شود و نه [[تغییر]] می‌یابد و نه فنا می‌پذیرد»....
امام زین‌العابدین {{ع}} در فرازی از [[نیایش پنجاه و دوم صحیفه سجادیه]]، خدا را این‌چنین می‌خواند: «خداوندا! از تو می‌خواهم به [[حق]] خود که بر همگان [[واجب]] گردانیده‌ای و به نام مهینِ تو {{متن حدیث|بِاسْمِكَ‏ الْعَظِيمِ‏}} که پیامبرت را فرموده‌ای که تو را بدان نام [[تسبیح]] گوید و به عظمت ذات بزرگوار تو که نه کهنه می‌شود و نه [[تغییر]] می‌یابد و نه فنا می‌پذیرد»....
۲۱۸٬۸۳۷

ویرایش