اعور بن بشامة بن نضله عنبری: تفاوت میان نسخه‌ها

مقریزی<ref>مقریزی، ج۲، ص۳۸ و ۴۲.</ref> تصریح می‌کند که در این ماجرا، اعور بن بشامه [[ریاست]] [[وفد]] را عهده‌دار بوده است، چنان که از او با عنوان {{عربی|"كان شريفاً ورئيساً"}} یاد شده که گویای موقعیت وی در قبیله است<ref>بلاذری، ج۱۳، ص۹؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۲۵۸.</ref>.

[[طبری]]<ref>طبری، ج۳، ص۵۰۲.</ref> در [[فتوحات]] دوره عمر از وی در حوادث سال چهاردهم یاد کرده که در نبردی پیش از [[جنگ قادسیه]]، به همراه سردارانی از [[بنی تمیم]] - که هر یک [[فرماندهی]] بخشی از نیروها را عهده‌دار بودند. در مقابل حمله انوشجان [[مقاومت]] کرده و [[لشکر]] وی را پراکنده‌اند. خبر دیگر مربوط به زمانی است که چون [[زیاد بن ابیه]]، [[ابوبرده]] را به [[سرپرستی]] [[صدقات]] [[اسد]] و [[غطفان]] گماشت، پس از سفارش‌هایی که حکایت از [[مدارا با مردم]] داشت بد و گفت: همچون اعور بن بشامه مباش که خواهرش را به [[حبس]] کشید تا موهایش سپید شد<ref>بلاذری، ج۵، ص۲۴۸.</ref> که مشخص نیست به چه حادثه‌ای اشاره دارد. [[بلاذری]]<ref>بلاذری، ج۱۳، ص۲۵.</ref> برخورد میان اعور و [[نمیله نمیری]]، [[والی]] [[بنو عمرو بن تمیم]] را نقل می‌کند که به فرار اعور می‌انجامد، تا اینکه برای وی از [[عبید الله بن زیاد]] [[امان]] گرفته می‌شود. گزارش این حادثه، نشان از زنده بودن اعور در [[زمان]] [[امارت]] [[عبیدالله بن زیاد]]<ref>حکومت در کوفه و بصره، ص۶۵-۵۵.</ref> دارد. [[قدامه]]، یکی از [[فرزندان]] اعور بود که پدرش بدو [[وصیت]] کرد<ref>بلاذری، ج۱۳، ص۹.</ref><ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اعور بن بشامة بن نضله عنبری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۰۹-۱۱۰.</ref>