عثمان بن عیسی عامری در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

او از امام رضا{{ع}} یک [[حدیث]] نقل کرده، او می‌گوید: از امام رضا{{ع}} سؤال کردم چه می‌فرمایید درباره کسی که پولی گرفته تا حج به جای آورد ولی خودش آن را انجام نمی‌دهد و به دیگری واگذار می‌کند، فرمودند: مانعی ندارد.<ref>[[عزیزالله عطاردی قوچانی|عطاردی قوچانی، عزیزالله]]، [[راویان امام رضا در مسند الرضا (کتاب)|راویان امام رضا در مسند الرضا]]، ص 272-273.</ref>

[[عثمان بن عیسی عامری رواسی کلابی]]، از [[قبیله]] [[بنی کلاب]]، مکنی به ابو [[عمرو]]، از [[یاران امام]] [[موسی بن جعفر]] {{ع}} بود. به دلیل اطمینانی که [[حضرت]] به او داشتند، اموالی را که [[مردم]] به [[امام]] {{ع}} می‌بخشیدند نزد وی به [[امانت]] می‌گذاشتند<ref>زمانی که امام موسی بن جعفر {{ع}} امامت و رهبری شیعیان را بر عهده داشتند، از سراسر بلاد اسلامی و از طرف شیعیان و دوستداران حضرت هدایایی را برای امام {{ع}} راهی می‌کردند. برای این که این اموال مستقیماً از دست امام {{ع}} به مردم نیازمند نرسد و این امر سبب بدگویی هارون الرشید نسبت به امام {{ع}} نشود، ایشان این هدایا را نزد خود نگه نمی‌داشتند و آنها را به افراد امینی می‌سپردند که مورد اطمینان حضرت قرار داشتند. یکی از این افراد، عثمان بن رواسی بود که وی در مصر سکونت داشت و اموال و اهدایایی را که مردم مصر برای امام {{ع}} در نظر می‌گرفتند را به رسم امانت به او می‌سپردند تا به صلاحدید امام {{ع}} صرف ایتام و مستمندان و مستحقان قرار گیرد.</ref>.