نافع بن عبدالرحمن مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}

اجداد و نیاکان [[ابورویم نافع بن عبدالرحمان بن ابی نعیم لیثی مدنی مدینی]] از [[مردمان]] [[اصفهان]] بودند<ref>المعارف، ص ۵۲۸؛ المنتظم، ج8، ص ۳۱۷.</ref> و خود به سال هفتاد و اندی در [[زمان]] [[خلافت]] [[عبدالملک بن مروان]] به [[دنیا]] آمد.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج7، ص ۳۳۶.</ref> از [[موالی]] [[جعونة بن شعوب لیثی]] بود و در [[مدینة النبی]] {{صل}} می‌زیست.<ref>تاریخ الاسلام، ج10، ص ۴۸۴.</ref>

وی یکی از [[قاریان]] سبعه بود که به گفته خودش، [[علم قرائت]] را از بیش از هفتاد نفر از [[تابعین]] [[اهل]] [[مدینه]] فرا گرفته که از آن میان به اساتیدی چون [[عبدالرحمان بن هرمز اعرج]]، [[شیبة بن نصاح]] و [[مسلم بن جندب]] می‌‌توان اشاره کرد.<ref>غایة النهایه، ج2، ص ۳۳۰.</ref> [[ابن حجر]] [[معتقد]] است که نافع از [[فاطمه]] دختر [[علی بن ابی طالب]] {{ع}}، [[زید بن أسلم]]، نافع مولای [[ابن عمر]] و دیگران [[حدیث]] شنیده و روایاتی نقل کرده است.<ref>خلاصة تهذیب الکمال، ج10، ص ۴۰۷.</ref> از قاریان و [[محدثان]] مورد [[اعتماد]] بود <ref>سیر اعلام النبلاء، ج7، ص ۳۳۸.</ref> و [[صدق]] گفتار او را همگی ستوده‌اند.<ref>تاریخ الاسلام، ج10، ص ۴۸۶؛ الجرح و التعدیل، ج8، ص ۴۵۷.</ref>

نقل است که وی [[فراگیری علوم]] و [[فنون]] علم قرائت را در سال ۹۵هـ در زمانی که هنوز ۲۵ سال از عمرش نگذشته بود، آغاز کرد و در حدود ۱۲۰هـ به [[تعلیم]] و [[تدریس]] آن مشغول شد، در حالی که هنوز اساتید برجسته و بزرگش در قید [[حیات]] بودند و به تدریس [[اشتغال]] داشتند.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج7، ص ۳۳۷.</ref>

از جمله [[شاگردان]] او در علم قرائت ورش، قالون و [[اسماعیل بن جعفر]]،<ref>غایة النهایه، ج2، ص ۳۳۰.</ref> و در [[علم]] [[روایت]] افرادی مانند [[خالد بن مخلد]]، اصمعی و قعنبی را می‌‌توان نام برد.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج10، ص ۴۰۷.</ref>

وی مدت شصت سال در [[مسجدالنبی]] {{صل}} [[اقامه نماز]] می‌‌کرد. سرانجام پس از عمری طولانی به سال ۱۶۹هـ درگذشت. در [[تاریخ]] وفاتش [[اختلاف]] است.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۷۶، ص ۳۳۸؛غایة النهایه، ج ۲، ص ۳۳۴.</ref>

آثار او عبارت‌اند از: «وقف التمام»، «عواشر القرآن»، «کتاب عدد المدینی الاؤل»، «کتاب العدد الثانی»، «متشابه القرآن»<ref>الفهرست (الندیم)، ص ۳۹ و ۴۰.</ref> و «اصل مقرأ» <ref>المستدرک علی معجم المؤلفین، ص ۸۳۷.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۷۹۸.</ref>

[[رده:قاریان]]