نظریه نصب الهی امام در قرن یازدهم هجری: تفاوت میان نسخهها
نظریه نصب الهی امام در قرن یازدهم هجری (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۲۸
، ۷ نوامبر ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابنشهرآشوب'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابنشهرآشوب') |
||
خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
برخی [[ادله نقلی]] [[متکلمان]] این عصر که برای [[نصب الهی]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} اقامه شدهاند، به شرح زیر است: | برخی [[ادله نقلی]] [[متکلمان]] این عصر که برای [[نصب الهی]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} اقامه شدهاند، به شرح زیر است: | ||
[[آیات]] ““ولایت<ref>ر. ک: سید نوراللّه مرعشی شوشتری، احقاق الحق و ازهاق الباطل، ج۲، ص۴۱۱-۴۱۵؛ ملاصدرا، شرح اصول الکافی، ج۲، ص۵۸۱؛ محمدصالح مازندرانی، شرح اصول الکافی، ج۶، ص۱۰۴؛ عبدالرزاق لاهیجی، گوهر مراد، ص۵۲۲؛ همو، سرمایه ایمان، ص۱۲۳؛ محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، الشافی فی العقائد، ص۲۹۰. تفصیل این استدلال، در ادله متکلمان پیشین، مانند شیخ مفید (قرن پنجم) گذشت.</ref>، [[تبلیغ]]<ref>ر. ک: سیدنوراللّه مرعشی شوشتری، احقاق الحق و ازهاق الباطل، ج۲، ص۴۱۵- ۴۹۰؛ محمدصالح مازندرانی، شرح اصول الکافی، ج۶، ص۱۰۶، ۱۱۰ و ۱۲۹؛ عبدالرزاق لاهیجی، گوهر مراد، ص۵۳۲-۵۳۳؛ محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ج۲، ص۵۱. تفصیل این استدلال، در ادله | [[آیات]] ““ولایت<ref>ر. ک: سید نوراللّه مرعشی شوشتری، احقاق الحق و ازهاق الباطل، ج۲، ص۴۱۱-۴۱۵؛ ملاصدرا، شرح اصول الکافی، ج۲، ص۵۸۱؛ محمدصالح مازندرانی، شرح اصول الکافی، ج۶، ص۱۰۴؛ عبدالرزاق لاهیجی، گوهر مراد، ص۵۲۲؛ همو، سرمایه ایمان، ص۱۲۳؛ محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، الشافی فی العقائد، ص۲۹۰. تفصیل این استدلال، در ادله متکلمان پیشین، مانند شیخ مفید (قرن پنجم) گذشت.</ref>، [[تبلیغ]]<ref>ر. ک: سیدنوراللّه مرعشی شوشتری، احقاق الحق و ازهاق الباطل، ج۲، ص۴۱۵- ۴۹۰؛ محمدصالح مازندرانی، شرح اصول الکافی، ج۶، ص۱۰۶، ۱۱۰ و ۱۲۹؛ عبدالرزاق لاهیجی، گوهر مراد، ص۵۳۲-۵۳۳؛ محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ج۲، ص۵۱. تفصیل این استدلال، در ادله ابنشهرآشوب در قرن ششم گذشت.</ref> و [[اکمال دین]]<ref>ر. ک: سیدنوراللّه مرعشی شوشتری، احقاق الحق و ازهاق الباطل، ج۳، ص۳۲۰-۳۳۵؛ محمدصالح مازندرانی، شرح اصول الکافی، ج۵، ص۲۲۸ و ۳۳۰-۲۳۱؛ عبدالرزاق لاهیجی، گوهر مراد، ص۴۸۴ و ۵۳۳-۵۳۴؛ همو، سرمایه ایمان، ص۱۱۰؛ محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، ده رساله، ص۱۲۳. تفصیل این استدلال در ادله ابنشهرآشوب در قرن ششم گذشت.</ref>“، آیاتی هستند که بزرگان یادشده در این قرن، - مانند پیشینیان خود- برای [[اثبات امامت امیر مؤمنان]] {{ع}} به آنها استناد کردهاند. | ||
[[عبدالرزاق لاهیجی]] در بیان نصوصِ جلی بر [[خلافت امام علی]] {{ع}} روایتی [[نبوی]] را ذکر کرده است که به صراحت از [[الهی]] بودن [[ولایت]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} [[سخن]] میگوید. طبق [[نقل]]، [[پیامبر اعظم]] {{صل}} تصریح نموده که [[خداوند]]، ایشان را به عنوان [[نبی]] و [[علی]] {{ع}} را به عنوان ولی [[منصوب]] کرده است<ref>{{متن حدیث|فاتّخذنی اللّه نبیاً و اتّخذ علیاً ولیّاً}} (عبدالرزاق لاهیجی، گوهر مراد، ص۵۱۶).</ref>. [[حارث]] بن نعمان در [[غدیر خم]] که [[سبب نزول]] [[آیه]] اول از [[سوره]] [[مبارکه]] معارج گردید نیز [[شاهد]] دیگری است که مرحوم [[لاهیجی]] در [[اثبات]] [[الهی]] بودن [[ولایت]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} به آن استناد کرده است<ref>ر. ک: عبدالرزاق لاهیجی، گوهر مراد، ص۵۲۹. تفصیل این استدلال در ادل مرحوم بیاضی در قرن نهم گذشت.</ref><ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص ۴۹۹.</ref>. | [[عبدالرزاق لاهیجی]] در بیان نصوصِ جلی بر [[خلافت امام علی]] {{ع}} روایتی [[نبوی]] را ذکر کرده است که به صراحت از [[الهی]] بودن [[ولایت]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} [[سخن]] میگوید. طبق [[نقل]]، [[پیامبر اعظم]] {{صل}} تصریح نموده که [[خداوند]]، ایشان را به عنوان [[نبی]] و [[علی]] {{ع}} را به عنوان ولی [[منصوب]] کرده است<ref>{{متن حدیث|فاتّخذنی اللّه نبیاً و اتّخذ علیاً ولیّاً}} (عبدالرزاق لاهیجی، گوهر مراد، ص۵۱۶).</ref>. [[حارث]] بن نعمان در [[غدیر خم]] که [[سبب نزول]] [[آیه]] اول از [[سوره]] [[مبارکه]] معارج گردید نیز [[شاهد]] دیگری است که مرحوم [[لاهیجی]] در [[اثبات]] [[الهی]] بودن [[ولایت]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} به آن استناد کرده است<ref>ر. ک: عبدالرزاق لاهیجی، گوهر مراد، ص۵۲۹. تفصیل این استدلال در ادل مرحوم بیاضی در قرن نهم گذشت.</ref><ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص ۴۹۹.</ref>. | ||