بحث:صعصعة بن صوحان در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از امتیازات صعصعه و برادرانش [[شهرت]] آنها در عرصه [[ادبیات]] و [[شعر]] است<ref>الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۱، ص۳۴۵؛ معالم العلماء، ابن شهر آشوب، ص۱۳۸؛ الذریعه، آقابزرگ تهرانی، ج۹، ص۶۰۷.</ref> و خود او به عنوان [[خطیب]] و [[سخنوری]] توانا<ref>البیان و التبیین، جاحظ، ج۱، ص۹۸. البته جاحظ مدعی است که وی نزد علی{{ع}} خطبه‌ای نخوانده است (البیان و التبیین، ج۱، ص۱۷۶) ولی باید توجه داشت که علی{{ع}} درباره وی فرموده است: {{متن حدیث|هَذَا اَلْخَطِيبُ اَلشَّحْشَحُ}}؛ این فرد، خطیب ماهری است. (شرح الاخبار، قاضی نعمان مغربی، ج۲، ص۵۳ (پاورقی)) و هم‌چنین امام علی{{ع}} فصاحت وی را ستوده است. ابن ندیم وی را خطیب می‌داند. (ر.ک: الذریعه، آقابزرگ، ج۲، ص۶۰۷؛ تذکرة الحفاظ، ذهبی، ج۱، ص۸۳).</ref> توانسته است در [[یاری]] [[اهل بیت]]{{عم}} به عنوان فردی شاخص بدرخشد به طوری که وی را لسان [[اهل کوفه]] خوانده‌اند<ref>البرصان و العرجان و العسیان و الحولان، جاحظ، ص۳۸۲.</ref>؛ [[شعبی]] مدعی است فن [[خطابه]] را از صعصعه یاد گرفته است<ref>الغارات، ثقفی کوفی، ج۲، ص۸۹۱.</ref>.

صعصعه در هنگام [[شهادت]] [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}}<ref>المناقب آل ابی‌طالب، ابن شهر آشوب، ج۳، ص۹۷؛ روضة الواعظین، فتال نیشابوری، ص۱۳۷؛ الدر النظیم، ابن حاتم عاملی، ص۴۱۶؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، ج۴۲، ص۲۴۲؛ اعیان الشیعه، امین عاملی، ج۷، ص۳۸۸.</ref> و هم‌چنین در کنار [[قبر]] ایشان حضور داشته است<ref>بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۴۲، ص۲۹۶؛ الانوار العلویه، جعفر نقدی، ص۳۸۸؛ جواهر التاریخ، علی کورانی، ج۱، ص۴۶۴.</ref>.