توحید در مالکیت: تفاوت میان نسخه‌ها

* به گفته‌ای سرّ اینکه [[خداوند]] به [[پیامبر]] {{صل}} [[دستور]] داده است تا تصریح کند مالک چیزی نیست، دو امر است: نخست آنکه [[پیامبر]] بر اثر سعه وجودی و کمال [[شهودی]]، این [[حقیقت]] [[توحیدی]] را در [[دنیا]] می‌بیند و به گونه جدّی آن را [[باور]] دارد؛ امّا دیگران در [[قیامت]] که روز [[ظهور]] همه حقایق [[توحیدی]] است، بدین [[حقیقت]] راه می‌یابند. دوم آنکه [[پیروان]] [[متعصب]] و دوستانِ [[جاهل]]، [[پیامبر]] را از [[مقام عبودیت]] به [[مقام]] [[الوهیت]] بالا نبرند، زیرا خطر [[دوستان]] [[جاهل]] و افراطی در سدّ راه [[انبیا]] {{عم}} از خطر [[دشمنان]] لجوج و تفریطی کمتر نیست<ref>تفسیر موضوعی، ج ۲، ص ۴۲۱ - ۴۲۲، «توحید در قرآن».</ref><ref>[[حسن رمضانی|رمضانی، حسن]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص۷۲ - ۱۱۵.</ref>.

توحید در مالکیت به معنای انحصار [[مالکیت]] [[حقیقی]] و مستقل در خداوند متعال و [[نفی]] هرگونه مالکیت حقیقی و مستقل از غیر اوست. مطابق این [[بینش]] مالکیت غیر [[خدا]]، مالکیتی اعتباری و در طول [[مالکیت خداوند]] است<ref>عبدالله جوادی آملی، توحید در قرآن، ص۴۱۷.</ref>. [[خداوند سبحان]]، از دیدگاه [[مقام معظم رهبری]]، مالک مطلق و اصیل همه هستی است و هیچ کس جز خداوند، به صورت مستقل، مالک و [[صاحب اختیار]] چیزی نیست و اشیاء به صورت [[امانت]] و به منظور بهره‌مندی از آنها در [[راه تکامل]] و [[رشد]] [[انسانی]]، در [[اختیار انسان]] قرار گرفته است. از این رو او [[حق]] ندارد، اینها را تباه و نابود سازد و یا بدون استفاده و مهمل بگذارد<ref>روح توحید نفی عبودیت غیر خدا، ص۱۶.</ref>.<ref>[[مهدی رودبندی زاده|رودبندی زاده، مهدی]]، [[خداشناسی توحیدی - رودبندی (مقاله)|مقاله «خداشناسی توحیدی»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱]] ص ۱۲۲.</ref>