شأن نزول آیه اطعام: تفاوت میان نسخه‌ها

۵. [[عبدالله بن احمد نسفی]]، نیز از بین اقوال، همین قول را [[انتخاب]] و ذکر کرده و می‌گوید: این [[آیه در شأن علی]] و فاطمه و فضه [[کنیز]] آن دو نازل شد، زمانی که حسن و حسین{{عم}} مریض شدند و آنان [[نذر]] کردند تا سه [[روز]] را [[روزه]] بگیرند و لذا علی{{ع}} سه صاع جو از مردی یهودی [[قرض]] کرد و فاطمه{{س}} هر روز یک صاع آن را آرد نمود و نان پخت و هنگام [[افطار]] در هر سه روز نان‌ها را [[ایثار]] کرده و به [[مسکین]] و [[یتیم]] و [[اسیر]] دادند و هنگام افطار جز آب نیاشامیدند.<ref>{{عربی|نزلت فی علی و فاطمة و فضة جاریة لهما لما مرض الحسن و الحسین{{عم}} نذروا [[صوم]] ثلاثة أیام، فاستقرض علی من [[یهودی]] ثلاثة أصوع من الشعیر، فطحنت فاطمة{{س}} کل [[یوم]] صاعاً و خبزت، فآثروا بذلک ثلاث عشایا علی أنفسهم مسکیناً و یتیماً و أسیراً و لم یذوقوا إلا الماء فی وقت الإفطار}}؛ عبد الله بن احمد نسفی، مدارک التنزیل و حقائق التاویل، ج۴، ص۴۶۶.</ref>.