شورش خوارج: تفاوت میان نسخهها
←شورش خوارج پس از جنگ نهروان
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
# بعد از او [[هلال بن علفه]] همراه برادرش مُجالد، شورش کرد. [[علی]] {{ع}}، [[معقل بن قیس ریاحی]] را به سوی او روانه ساخت و معقل، او و یارانش کشت. | # بعد از او [[هلال بن علفه]] همراه برادرش مُجالد، شورش کرد. [[علی]] {{ع}}، [[معقل بن قیس ریاحی]] را به سوی او روانه ساخت و معقل، او و یارانش کشت. | ||
# [[اشهب بن بشر]] از [[قبیله بجلیه]] بعد از خواندن نماز بر هلال بن عُلفه و یارانش، با یکصد و هشتاد تن [[شورش]] کرد؛ [[علی]] {{ع}}، جاریة بن قُدامه را به سوی ایشان روانه کرد. بعد از نبرد این دو اشهب و یارانش در [[جمادی]] ثانی سال ۳۸ [هجری] از پایدرآمدند. | # [[اشهب بن بشر]] از [[قبیله بجلیه]] بعد از خواندن نماز بر هلال بن عُلفه و یارانش، با یکصد و هشتاد تن [[شورش]] کرد؛ [[علی]] {{ع}}، جاریة بن قُدامه را به سوی ایشان روانه کرد. بعد از نبرد این دو اشهب و یارانش در [[جمادی]] ثانی سال ۳۸ [هجری] از پایدرآمدند. | ||
# آنگاه، [[سعید بن قفل تیمی]]، از [قبیله تیم الله بن ثعلبه]]، در [[ماه رجب]]، همراه دویست مرد [[شورش]] کرد و به دو فرسنگی [[مدائن]] آمدند. [[سعد بن مسعود]] به جانب ایشان روان شد و در [[رجب]] [[سال]] ۳۸ [[هجری]]، هلاکشان ساخت. | # آنگاه، [[سعید بن قفل تیمی]]، از [[قبیله تیم الله بن ثعلبه]]، در [[ماه رجب]]، همراه دویست مرد [[شورش]] کرد و به دو فرسنگی [[مدائن]] آمدند. [[سعد بن مسعود]] به جانب ایشان روان شد و در [[رجب]] [[سال]] ۳۸ [[هجری]]، هلاکشان ساخت. | ||
# سپس [[ابو مریم سعدی تمیمی]] [[خروج]] کرد. بیشتر همراهان وی، از [[عجم]] بودند، او با یارانش به پنج فرسنگی [[کوفه]] رسید. [[علی]] {{ع}} سفیری نزد وی فرستاد و او را به [[بیعت]] و داخل شدن در [[کوفه]] فرا خواند. او نپذیرفت و گفت: میان ما، جز [[جنگ]] نیست. آنگاه، [[علی]] {{ع}}، [[شریح بن هانی]] را با هفتصد تن به سوی او فرستاد. [[خوارج]] بر شُرَیح و یارانش [[هجوم]] آوردند و اینان از هم گسیختند. [[علی]] {{ع}} خود، حرکت کرد و پیشاپیش، [[جاریة بن قدامه سعدی]] را فرستاد. آنان دعوت [[علی]] {{ع}} را نپذیرفتند، لذا [[یاران علی]] {{ع}}، آنها را کشتند و از آنان جز پنجاه تن زنده نماندند که [[امان]] خواستند و [[علی]] {{ع}} امانشان داد<ref>ر. ک: [[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۵۰۷.</ref>. | # سپس [[ابو مریم سعدی تمیمی]] [[خروج]] کرد. بیشتر همراهان وی، از [[عجم]] بودند، او با یارانش به پنج فرسنگی [[کوفه]] رسید. [[علی]] {{ع}} سفیری نزد وی فرستاد و او را به [[بیعت]] و داخل شدن در [[کوفه]] فرا خواند. او نپذیرفت و گفت: میان ما، جز [[جنگ]] نیست. آنگاه، [[علی]] {{ع}}، [[شریح بن هانی]] را با هفتصد تن به سوی او فرستاد. [[خوارج]] بر شُرَیح و یارانش [[هجوم]] آوردند و اینان از هم گسیختند. [[علی]] {{ع}} خود، حرکت کرد و پیشاپیش، [[جاریة بن قدامه سعدی]] را فرستاد. آنان دعوت [[علی]] {{ع}} را نپذیرفتند، لذا [[یاران علی]] {{ع}}، آنها را کشتند و از آنان جز پنجاه تن زنده نماندند که [[امان]] خواستند و [[علی]] {{ع}} امانشان داد<ref>ر. ک: [[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۵۰۷.</ref>. | ||