امام کاظم در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←امامت
(←منابع) |
(←امامت) |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
حضرت در میان توده مردم نیز از جایگاه ممتازی برخوردار بود. [[امام]] موسی بن جعفر{{ع}} [[اهل]] [[کرامت]] و اطلاع از [[علوم غیبی]]<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۴، ص۲۸۷ - ۲۸۸؛ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الائمه، ج۳، ص۱۳ - ۱۵.</ref> و در [[علم]] و [[دانش]] سرآمد مردم [[روزگار]] خود<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۲، ص۳۱۰.</ref> بود؛ چنان‌که در [[کودکی]] نیز به پرسش‌های [[شرعی]] مردم پاسخ می‌داد<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۴۸، ص۱۷۵.</ref>. از ایشان به فقیه‌ترین، [[عابدترین]]، [[پارساترین]] و حافظ‌ترین مردم در مورد [[قرآن]]<ref>مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی العباد، ج۲، ص۲۳۵.</ref>، گشاده دست‌ترین و بزرگوارترین مردم<ref>اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الائمه، ج۳، ص۲۰؛ ابن صباغ مالکی، علی بن محمد، الفصول المهمة فی معرفة الأئمه، ج۲، ص۹۴۹ - ۹۵۰.</ref> یاد شده است. آن حضرت بسیار [[حلیم]] و باگذشت و [[صبور]] بود و از این‌رو به «کاظم» شهره شده بود<ref>مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی العباد، ج۲، ص۲۳۵؛ ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج‌البلاغه، ج۱۵، ص۲۹۱.</ref> و با [[متانت]] و گذشت، [[مخالفان]] خود را به موافق تبدیل می‌کرد<ref>اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الائمه، ج۲، ص۲۰ ـ ۲۲ و ۴۳.</ref>. ایشان{{ع}} [[اهل عبادت]] و [[خشوع]] و [[خضوع]] در برابر [[خدا]] بود<ref>ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج‌البلاغه، ج۱۵، ص۲۹۱؛ قمی، عباس، الانوار البهیة فی تواریخ الحجج الالهیه، ص۱۵۸ و ۱۷۴.</ref>. آن حضرت بخشی از [[اموال]] خود را در [[راه خدا]] [[وقف]] کرد<ref>امام خمینی، البیع، ج۳، ص۱۳۲ - ۱۳۳.</ref>.<ref>[[سید عباس رضوی|رضوی، سید عباس]]، [[موسی بن جعفر (مقاله)| مقاله «موسی بن جعفر»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۹ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۹]] ص ۶۱۶.</ref> | حضرت در میان توده مردم نیز از جایگاه ممتازی برخوردار بود. [[امام]] موسی بن جعفر{{ع}} [[اهل]] [[کرامت]] و اطلاع از [[علوم غیبی]]<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۴، ص۲۸۷ - ۲۸۸؛ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الائمه، ج۳، ص۱۳ - ۱۵.</ref> و در [[علم]] و [[دانش]] سرآمد مردم [[روزگار]] خود<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۲، ص۳۱۰.</ref> بود؛ چنان‌که در [[کودکی]] نیز به پرسش‌های [[شرعی]] مردم پاسخ می‌داد<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۴۸، ص۱۷۵.</ref>. از ایشان به فقیه‌ترین، [[عابدترین]]، [[پارساترین]] و حافظ‌ترین مردم در مورد [[قرآن]]<ref>مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی العباد، ج۲، ص۲۳۵.</ref>، گشاده دست‌ترین و بزرگوارترین مردم<ref>اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الائمه، ج۳، ص۲۰؛ ابن صباغ مالکی، علی بن محمد، الفصول المهمة فی معرفة الأئمه، ج۲، ص۹۴۹ - ۹۵۰.</ref> یاد شده است. آن حضرت بسیار [[حلیم]] و باگذشت و [[صبور]] بود و از این‌رو به «کاظم» شهره شده بود<ref>مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی العباد، ج۲، ص۲۳۵؛ ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج‌البلاغه، ج۱۵، ص۲۹۱.</ref> و با [[متانت]] و گذشت، [[مخالفان]] خود را به موافق تبدیل می‌کرد<ref>اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الائمه، ج۲، ص۲۰ ـ ۲۲ و ۴۳.</ref>. ایشان{{ع}} [[اهل عبادت]] و [[خشوع]] و [[خضوع]] در برابر [[خدا]] بود<ref>ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج‌البلاغه، ج۱۵، ص۲۹۱؛ قمی، عباس، الانوار البهیة فی تواریخ الحجج الالهیه، ص۱۵۸ و ۱۷۴.</ref>. آن حضرت بخشی از [[اموال]] خود را در [[راه خدا]] [[وقف]] کرد<ref>امام خمینی، البیع، ج۳، ص۱۳۲ - ۱۳۳.</ref>.<ref>[[سید عباس رضوی|رضوی، سید عباس]]، [[موسی بن جعفر (مقاله)| مقاله «موسی بن جعفر»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۹ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۹]] ص ۶۱۶.</ref> | ||
== | == امامت و ولایت == | ||
{{اصلی|امامت امام کاظم}} | |||
[[پیامبر]] درحدیث مشهور [[جابر]] [[انصاری]] با صراحت از [[امامت]] [[حضرت کاظم]] {{ع}} یاد کرده است و نیز [[امام صادق]] {{ع}} آشکارا او را [[امام]] پس از خود می‌خواند<ref>بحارالانوار، ۴۸/ ۱۴.</ref>. [[برتری امام]] کاظم {{ع}} بر [[مردمان]] روزگار خویش نیز دلیلی دیگر بر [[امامت]] او است؛ چنان که [[ابن حجر]] هیثمی از علمای [[سنی]] [[مذهب]] درباره ایشان می‌گوید: "[[موسی کاظم]] در [[علم]] و [[معرفت]] و کمال و [[فضل]] [[وارث]] [[پدر]] خویش بود. او از همه کس پارساتر و داناتر و بخشنده‌تر بود"<ref>الصواعق المحرقة، ۲۰۳.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۱۳.</ref> | [[پیامبر]] درحدیث مشهور [[جابر]] [[انصاری]] با صراحت از [[امامت]] [[حضرت کاظم]] {{ع}} یاد کرده است و نیز [[امام صادق]] {{ع}} آشکارا او را [[امام]] پس از خود می‌خواند<ref>بحارالانوار، ۴۸/ ۱۴.</ref>. [[برتری امام]] کاظم {{ع}} بر [[مردمان]] روزگار خویش نیز دلیلی دیگر بر [[امامت]] او است؛ چنان که [[ابن حجر]] هیثمی از علمای [[سنی]] [[مذهب]] درباره ایشان می‌گوید: "[[موسی کاظم]] در [[علم]] و [[معرفت]] و کمال و [[فضل]] [[وارث]] [[پدر]] خویش بود. او از همه کس پارساتر و داناتر و بخشنده‌تر بود"<ref>الصواعق المحرقة، ۲۰۳.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۱۳.</ref> | ||