اولین مسلمانان: تفاوت میان نسخهها
←نخستین مسلمانان
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
|||
خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
بر پایه خبر [[یعقوبی]]، [[نماز ظهر]]، نخستین فریضهای بود که بر [[رسول خدا]]{{صل}} [[واجب]] شد و [[جبرئیل]] [[وضو]] و [[نماز]] را به وی [[تعلیم]] داد. رسول خدا{{صل}} نیز آن را به [[خدیجه]] و سپس به علی{{ع}} آموخت<ref>یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۲۳.</ref>. | بر پایه خبر [[یعقوبی]]، [[نماز ظهر]]، نخستین فریضهای بود که بر [[رسول خدا]]{{صل}} [[واجب]] شد و [[جبرئیل]] [[وضو]] و [[نماز]] را به وی [[تعلیم]] داد. رسول خدا{{صل}} نیز آن را به [[خدیجه]] و سپس به علی{{ع}} آموخت<ref>یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۲۳.</ref>. | ||
بنابراین، مهمترین ویژگی [[دعوت]] پنهان این بود، که رسول خدا{{صل}} دعوت را از درون [[خانواده]] و با نماز شروع کرد. این کار حکایتگر [[صداقت پیامبر]]{{صل}} در دعوت بود، که نشان میدهد هم خود رسالتش را [[باور]] داشت و هم در دعوت [[مردم]]، از خانواده خود [[غافل]] نبود. همچنین دعوت را با نماز شروع کرد، تا بیان کند که [[ایمان]] بدون عمل بیارزش است. از این رو، دعوت رسول خدا{{صل}} بر عمق جانهای [[پاکسرشت]] تأثیر گذاشت و نماز، نشانه ایمان شد.<ref>[[رمضان محمدی|محمدی]]، [[منصور داداشنژاد|داداشنژاد]]، [[حسین حسینیان مقدم|حسینیان]]، [[تاریخ اسلام (کتاب)|تاریخ اسلام]] ص۸۹.</ref> | بنابراین، مهمترین ویژگی [[دعوت]] پنهان این بود، که رسول خدا{{صل}} دعوت را از درون [[خانواده]] و با نماز شروع کرد. این کار حکایتگر [[صداقت پیامبر]]{{صل}} در دعوت بود، که نشان میدهد هم خود رسالتش را [[باور]] داشت و هم در دعوت [[مردم]]، از خانواده خود [[غافل]] نبود. همچنین دعوت را با نماز شروع کرد، تا بیان کند که [[ایمان]] بدون عمل بیارزش است. از این رو، دعوت رسول خدا{{صل}} بر عمق جانهای [[پاکسرشت]] تأثیر گذاشت و نماز، نشانه ایمان شد.<ref>[[رمضان محمدی|محمدی]]، [[منصور داداشنژاد|داداشنژاد]]، [[حسین حسینیان مقدم|حسینیان]]، [[تاریخ اسلام (کتاب)|تاریخ اسلام]] ص۸۹.</ref> | ||
[[رسول خدا]]{{صل}} در [[چهل سالگی]] در [[شهر مکه]] به [[رسالت]] برانگیخته شد و [[حضرت علی]]{{ع}} نخستین فردی بود که به [[دعوت]] رسول خدا{{صل}} [[ایمان]] آورد<ref>احمد بن حنبل، مسند، ج۱، ص۱۱۱.</ref> و همراه [[حضرت خدیجه]]{{س}} در کنار [[کعبه]] با رسول خدا{{صل}} [[نماز]] گزارد<ref>ر.ک: ترمذی، سنن، ج۵، ص۶۴۲؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۹۶.</ref>. رسول خدا{{صل}} خطاب به علی{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|هَذَا أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِي}}<ref>سیدرضی، نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲، ص۲۲۲؛ خطبه ۷۱، ص۵۴ و خطبه ۵۷، ص۴۷؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۳، ص۲۳۳؛ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۵۵.</ref> علی{{ع}} خود نیز در موارد گوناگون به این نکته تصریح کرد که من نخستین [[مؤمن]] به [[رسول الله]] هستم و جز من و [[خدیجه]] [[مسلمانی]] وجود نداشت. نیز فرمود: پنج سال قبل از دیگر افراد این [[امت]]، [[خدا]] را [[عبادت]] کردم. [[مالک اشتر]]<ref>منقری، وقعة صفین، ص۲۳۸.</ref>، [[زید بن ارقم]] و [[انس بن مالک]] و برخی دیگر<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۹۵.</ref> این سخن را تأکید کرده و [[اهل سنت]] [[اجماع]] دارند که علی{{ع}} نخستین [[کودک]] ایمان آورنده است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۸۴.</ref>.<ref>گروه تاریخ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش اول ج۲ (کتاب)تاریخ اسلام بخش اول ج۲]] ص ۲۷.</ref> | [[رسول خدا]]{{صل}} در [[چهل سالگی]] در [[شهر مکه]] به [[رسالت]] برانگیخته شد و [[حضرت علی]]{{ع}} نخستین فردی بود که به [[دعوت]] رسول خدا{{صل}} [[ایمان]] آورد<ref>احمد بن حنبل، مسند، ج۱، ص۱۱۱.</ref> و همراه [[حضرت خدیجه]]{{س}} در کنار [[کعبه]] با رسول خدا{{صل}} [[نماز]] گزارد<ref>ر.ک: ترمذی، سنن، ج۵، ص۶۴۲؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۹۶.</ref>. رسول خدا{{صل}} خطاب به علی{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|هَذَا أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِي}}<ref>سیدرضی، نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲، ص۲۲۲؛ خطبه ۷۱، ص۵۴ و خطبه ۵۷، ص۴۷؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۳، ص۲۳۳؛ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۵۵.</ref> علی{{ع}} خود نیز در موارد گوناگون به این نکته تصریح کرد که من نخستین [[مؤمن]] به [[رسول الله]] هستم و جز من و [[خدیجه]] [[مسلمانی]] وجود نداشت. نیز فرمود: پنج سال قبل از دیگر افراد این [[امت]]، [[خدا]] را [[عبادت]] کردم. [[مالک اشتر]]<ref>منقری، وقعة صفین، ص۲۳۸.</ref>، [[زید بن ارقم]] و [[انس بن مالک]] و برخی دیگر<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۹۵.</ref> این سخن را تأکید کرده و [[اهل سنت]] [[اجماع]] دارند که علی{{ع}} نخستین [[کودک]] ایمان آورنده است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۸۴.</ref>.<ref>گروه تاریخ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش اول ج۲ (کتاب)تاریخ اسلام بخش اول ج۲]] ص ۲۷.</ref> |