پرش به محتوا

ابراهیم بن اسماعیل بن داوود: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابراهیم بن اسماعیل بن داوود در تراجم و رجال]] - [[ابراهیم بن اسماعیل بن داوود در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
 
== آشنایی اجمالی ==
== مقدمه ==
از [[راویان امام رضا]] {{ع}}. [[ابراهیم]] (حمدون)<ref>معجم الأدباء، ج۱، ص۲۹۶.</ref> بن اسماعیل بن داوود بن حمدون مکنی به [[ابواسحاق]]<ref>معجم المؤلفین، ج۱، ص۱۴.</ref> کاتب، شاعر<ref>الفهرست، ابن ندیم، ص۱۹۰.</ref> و یکی از راویان امام رضا {{ع}} بوده<ref>مسند الإمام الرضا {{ع}}، ج۲، ص۵۱۲.</ref> که در رثای او رباعی‌ای سروده است<ref>کتاب الوافی بالوفیات، ج۵، ص۲۱۴.</ref>. از جزئیات [[زندگی]] ابراهیم همچون برخی دیگر از راویان امام رضا {{ع}} اطلاع چندانی در دست نیست، شاید به همین سبب برخی وی را مجهول دانسته‌اند <ref>المفید من معجم رجال الحدیث، ص۶.</ref>، اما مؤلف [[الوافی]] بالوفیات وی را اصالتاً [[عجم]] دانسته<ref>کتاب الوافی بالوفیات، ج۵، ص۲۱۳.</ref> و بحتری شاعر [[قرن سوم]] در قصیده‌ای [[خاندان]] وی را از بنی‌زراره که تباری [[ایرانی]] داشتند، دانسته<ref>دیوان البحتری، ج۴، ص۲۲۴۹.</ref> و برخی از نویسندگان معاصر صریحاً وی را امامی و روایاتش را [[حسن]] می‌شمارند<ref>دائرة المعارف الشیعیة العامة، ج۲، ص۹۵.</ref>.
از [[راویان امام رضا]] {{ع}}. [[ابراهیم]] (حمدون)<ref>معجم الأدباء، ج۱، ص۲۹۶.</ref> بن اسماعیل بن داوود بن حمدون مکنی به [[ابواسحاق]]<ref>معجم المؤلفین، ج۱، ص۱۴.</ref> کاتب، شاعر<ref>الفهرست، ابن ندیم، ص۱۹۰.</ref> و یکی از راویان امام رضا {{ع}} بوده<ref>مسند الإمام الرضا {{ع}}، ج۲، ص۵۱۲.</ref> که در رثای او رباعی‌ای سروده است<ref>کتاب الوافی بالوفیات، ج۵، ص۲۱۴.</ref>. از جزئیات [[زندگی]] ابراهیم همچون برخی دیگر از راویان امام رضا {{ع}} اطلاع چندانی در دست نیست، شاید به همین سبب برخی وی را مجهول دانسته‌اند<ref>المفید من معجم رجال الحدیث، ص۶.</ref>، اما مؤلف [[الوافی]] بالوفیات وی را اصالتاً [[عجم]] دانسته<ref>کتاب الوافی بالوفیات، ج۵، ص۲۱۳.</ref> و بحتری شاعر [[قرن سوم]] در قصیده‌ای [[خاندان]] وی را از بنی‌زراره که تباری [[ایرانی]] داشتند، دانسته<ref>دیوان البحتری، ج۴، ص۲۲۴۹.</ref> و برخی از نویسندگان معاصر صریحاً وی را امامی و روایاتش را [[حسن]] می‌شمارند<ref>دائرة المعارف الشیعیة العامة، ج۲، ص۹۵.</ref>.


[[خاندان ابراهیم]] از شعرا و کاتبان عصر خود بودند. [[برادران]] وی جزو [[شاعران]] بنام و پسرش [[حمدون بن ابراهیم]] سرآمد آنها بود<ref>کتاب الوافی بالوفیات، ج۵، ص۲۱۴.</ref>. پسر دیگرش [[احمد بن ابراهیم]] که به شیخ [[اهل]] اللغه نیز معروف است؛ از همراهان و [[یاران]] ویژه [[امام حسن عسکری]] {{ع}} بود و روایاتی از ایشان و [[امام هادی]] {{ع}} نقل می‌کند. ابراهیم نخستین فرد از خاندان ابن‌حمدون بود که به عنوان ندیم به دربار [[خلافت]] [[معتصم عباسی]] (خلافت ۲۱۸-۲۲۷ق) و سپس [[واثق]] (خلافت ۲۲۷-۲۳۲ق) [[راه]] یافت، اما به سبب نزدیکی بسیار به [[خلیفه]]، مزاحی با وی کرد که خلیفه را خوش نیامد و وی را با دادن [[اقطاع]] و تعیین مقرری به [[اهواز]] فرستاد<ref>معجم الأدباء، ج۱، ص۲۹۷.</ref>. در [[زمان]] [[متوکل]] (خلافت ۲۳۲-۲۴۷ق) دوباره به عنوان ندیم به دربار راه یافت، اما دیری نپایید که خلیفه از وی به دلیل [[حزن]] و اندوهش در [[مرگ]] خلیفه سابق به [[خشم]] آمد و پس از [[مجازات]] با سیصد ضربه شلاق به [[سند]] [[تبعید]] کرد<ref>معجم الأدباء، ج۱، ص۲۹۶.</ref>. درباره کیفیت [[حیات]] وی در سند و زمان مرگش اطلاعی در دست نیست.
[[خاندان ابراهیم]] از شعرا و کاتبان عصر خود بودند. [[برادران]] وی جزو [[شاعران]] بنام و پسرش [[حمدون بن ابراهیم]] سرآمد آنها بود<ref>کتاب الوافی بالوفیات، ج۵، ص۲۱۴.</ref>. پسر دیگرش [[احمد بن ابراهیم]] که به شیخ [[اهل]] اللغه نیز معروف است؛ از همراهان و [[یاران]] ویژه [[امام حسن عسکری]] {{ع}} بود و روایاتی از ایشان و [[امام هادی]] {{ع}} نقل می‌کند. ابراهیم نخستین فرد از خاندان ابن‌حمدون بود که به عنوان ندیم به دربار [[خلافت]] [[معتصم عباسی]] (خلافت ۲۱۸-۲۲۷ق) و سپس [[واثق]] (خلافت ۲۲۷-۲۳۲ق) [[راه]] یافت، اما به سبب نزدیکی بسیار به [[خلیفه]]، مزاحی با وی کرد که خلیفه را خوش نیامد و وی را با دادن [[اقطاع]] و تعیین مقرری به [[اهواز]] فرستاد<ref>معجم الأدباء، ج۱، ص۲۹۷.</ref>. در [[زمان]] [[متوکل]] (خلافت ۲۳۲-۲۴۷ق) دوباره به عنوان ندیم به دربار راه یافت، اما دیری نپایید که خلیفه از وی به دلیل [[حزن]] و اندوهش در [[مرگ]] خلیفه سابق به [[خشم]] آمد و پس از [[مجازات]] با سیصد ضربه شلاق به [[سند]] [[تبعید]] کرد<ref>معجم الأدباء، ج۱، ص۲۹۶.</ref>. درباره کیفیت [[حیات]] وی در سند و زمان مرگش اطلاعی در دست نیست.
خط ۱۶: خط ۱۵:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:ابراهیم بن اسماعیل بن داوود]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:راویان امام رضا]]
[[رده:راویان امام رضا]]
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش