سیره سیاسی امام صادق: تفاوت میان نسخه‌ها
←دفاع امام{{ع}} از خاندان رسول خدا{{صل}}
| خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
اوج این [[مدارا]] در برخورد [[حضرت]] با حسن اَفطَس، نواده [[امام سجاد]]{{ع}}، جلوه کرد. او از زیدیان و [[فرماندهان]] ارشد [[نفس زکیه]] بود که با کارد به [[امام صادق]]{{ع}} [[حمله]] کرد تا حضرت را بکُشد، اما [[امام]]{{ع}} پس از [[شکست]] [[قیام نفس زکیه]]، از منصور خواست افطس را ببخشد و منصور نیز درخواست امام{{ع}} را پذیرفت. پذیرش بخشودن اَفطَس و نیز بصریان طرفدار [[ابراهیم]] باخَمرا نشان می‌دهد که منصور [[باور]] داشته است که امام{{ع}} قصد [[براندازی]] ندارد. همچنین امام صادق{{ع}} در آستانه شهادتش هفتاد دینار به افطس [[هدیه]] داد تا پیوند میان [[خاندان رسول خدا]]{{صل}} از هم نگسلد و به [[آیه]] ۲۱ [[سوره رعد]] عمل کرده باشد<ref>بخاری، سر السلسلة العلویه، ص۷۷؛ کلینی، الکافی، ج۷، ص۵۵؛ طوسی، الغیبه، ص۱۹۷.</ref>. | اوج این [[مدارا]] در برخورد [[حضرت]] با حسن اَفطَس، نواده [[امام سجاد]]{{ع}}، جلوه کرد. او از زیدیان و [[فرماندهان]] ارشد [[نفس زکیه]] بود که با کارد به [[امام صادق]]{{ع}} [[حمله]] کرد تا حضرت را بکُشد، اما [[امام]]{{ع}} پس از [[شکست]] [[قیام نفس زکیه]]، از منصور خواست افطس را ببخشد و منصور نیز درخواست امام{{ع}} را پذیرفت. پذیرش بخشودن اَفطَس و نیز بصریان طرفدار [[ابراهیم]] باخَمرا نشان می‌دهد که منصور [[باور]] داشته است که امام{{ع}} قصد [[براندازی]] ندارد. همچنین امام صادق{{ع}} در آستانه شهادتش هفتاد دینار به افطس [[هدیه]] داد تا پیوند میان [[خاندان رسول خدا]]{{صل}} از هم نگسلد و به [[آیه]] ۲۱ [[سوره رعد]] عمل کرده باشد<ref>بخاری، سر السلسلة العلویه، ص۷۷؛ کلینی، الکافی، ج۷، ص۵۵؛ طوسی، الغیبه، ص۱۹۷.</ref>. | ||
==اصول و مبانی سیره سیاسی== | |||
{{همچنین|سیره سیاسی امامان}} | |||
[[سیره سیاسی امام صادق]]{{ع}} در برخورد با [[حاکمان]] مبتنی بر دو اصل [[مخالفت]] اصولی و مدارای [[عقلانی]] بود که توانست [[تهدید]] را به [[فرصت]] تبدیل نماید و از فرصت به نفع گسترش [[فرهنگ شیعه]] و [[مبارزه با ظلم]] استفاده کند. امام{{ع}} در پرتو این دو اصل، با [[حفظ هویت]] [[فکری]] [[سیاسی]] [[اجتماعی]] [[شیعی]] [[مکتب]] [[جعفری]] را بنیان نهاد، [[روابط اجتماعی]] آنان را در تعامل با [[مخالفان]] پویا نگه داشت و مانع [[گمنامی]] و انزوای [[شیعه]] در [[جامعه اسلامی]] شد. حضرت عمل به [[خوبی‌ها]]، دوری از [[زشتی‌ها]]<ref>صدوق، صفات الشیعه، ص۱۷.</ref>، [[همزیستی مسالمت‌آمیز]] و [[حسن معاشرت]] با مخالفان را نشانه [[پیروی]] از خود اعلام کرد و فرمود: | |||
با مخالفان با [[اخلاق نیکو]] [[رفتار]] کنید، در [[مسجد]] آنان [[نماز]] بخوانید، از [[بیماران]] آنان [[عیادت]] کنید، [[مردگان]] آنان را [[تشییع]] نمایید، اما از [[رهبران]] و سرآمدان [[جامعه]] باشید و در کارهای خیر پیشی بگیرید<ref>کلینی، الکافی، ج۲، ص۲۱۹؛ قاضی نعمان، دعائم الاسلام، ج۱، ص۶۶.</ref>. همچنین ضمن [[پرهیز]] دادن از [[ناهنجاری‌های اجتماعی]]<ref>کلینی، الکافی، ج۲، ص۲۱۹ و ۲۳۳.</ref> فرمود: | با مخالفان با [[اخلاق نیکو]] [[رفتار]] کنید، در [[مسجد]] آنان [[نماز]] بخوانید، از [[بیماران]] آنان [[عیادت]] کنید، [[مردگان]] آنان را [[تشییع]] نمایید، اما از [[رهبران]] و سرآمدان [[جامعه]] باشید و در کارهای خیر پیشی بگیرید<ref>کلینی، الکافی، ج۲، ص۲۱۹؛ قاضی نعمان، دعائم الاسلام، ج۱، ص۶۶.</ref>. همچنین ضمن [[پرهیز]] دادن از [[ناهنجاری‌های اجتماعی]]<ref>کلینی، الکافی، ج۲، ص۲۱۹ و ۲۳۳.</ref> فرمود: | ||
زبان خود را از [[زیاده‌گویی]] و زشت‌گویی [[حفظ]] کنید<ref>طوسی، الامالی، ص۴۴۰.</ref>. [[حضرت]] ملاک [[شیعه]] بودن را [[پیروی]] و همگون‌سازی [[رفتار]] خود با عملکرد [[امام]] دانست، نه موافقت در گفتار و [[مخالفت]] در رفتار. [[افتخار]] امام{{ع}} این بود که پیروانش در میان [[مردم]] با نشانه‌هایی که برای شیعه بودن تعریف کرده شناخته شوند تا بگویند: فلانی [[جعفری]] است و او چنین پیروانی [[تربیت]] کرده است<ref>کلینی، الکافی، ج۲، ص۷۷ - ۷۸؛ ابن ادریس، مستطرفات السرائر، ص۶۳۹.</ref>. | زبان خود را از [[زیاده‌گویی]] و زشت‌گویی [[حفظ]] کنید<ref>طوسی، الامالی، ص۴۴۰.</ref>. [[حضرت]] ملاک [[شیعه]] بودن را [[پیروی]] و همگون‌سازی [[رفتار]] خود با عملکرد [[امام]] دانست، نه موافقت در گفتار و [[مخالفت]] در رفتار. [[افتخار]] امام{{ع}} این بود که پیروانش در میان [[مردم]] با نشانه‌هایی که برای شیعه بودن تعریف کرده شناخته شوند تا بگویند: فلانی [[جعفری]] است و او چنین پیروانی [[تربیت]] کرده است<ref>کلینی، الکافی، ج۲، ص۷۷ - ۷۸؛ ابن ادریس، مستطرفات السرائر، ص۶۳۹.</ref>. | ||