امامت امام هادی: تفاوت میان نسخه‌ها
←پرسش‌های وابسته
(←منابع) |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
# [[شمس]] الدین ذهبی (م ۷۴۸) در سیر اعلام النبلاء می‌نویسد: {{عربی|"اَلْمُلَقَّبُ بِالْهَادِي شَرِيفٌ جَلِيلٌ"}}<ref>سیر أعلام النبلاء، ج ۱۳، ص ۱۲۱.</ref> و در العبر فی خبر من غبر می‌نویسد: {{عربی|"أَبُو الْحَسنِ عَليّ بن الجَوادِ مُحَمَّدِ بْنِ الرَّضِيِّ عَلِيّ بْن الكاظِم موسي بْنِ الصَّادِقِ جَعْفَرٍ الْعلوِيّ الْحُسَيْنِيّ الْمَعْرُوفُ بِالْهَادِي تُوُفِّيَ بسامرَّا وَلَهُ أَرْبَعُونَ سَنَةً وَ كَانَ فَقِيهاً وَ إِمَاماً مُتَعَبِّداً"}}<ref>العبر فی خبر من غیر، ج ۲، ص ۱۲.</ref>. | # [[شمس]] الدین ذهبی (م ۷۴۸) در سیر اعلام النبلاء می‌نویسد: {{عربی|"اَلْمُلَقَّبُ بِالْهَادِي شَرِيفٌ جَلِيلٌ"}}<ref>سیر أعلام النبلاء، ج ۱۳، ص ۱۲۱.</ref> و در العبر فی خبر من غبر می‌نویسد: {{عربی|"أَبُو الْحَسنِ عَليّ بن الجَوادِ مُحَمَّدِ بْنِ الرَّضِيِّ عَلِيّ بْن الكاظِم موسي بْنِ الصَّادِقِ جَعْفَرٍ الْعلوِيّ الْحُسَيْنِيّ الْمَعْرُوفُ بِالْهَادِي تُوُفِّيَ بسامرَّا وَلَهُ أَرْبَعُونَ سَنَةً وَ كَانَ فَقِيهاً وَ إِمَاماً مُتَعَبِّداً"}}<ref>العبر فی خبر من غیر، ج ۲، ص ۱۲.</ref>. | ||
# [[ابن صباغ مالکی]] (م ۸۵۵) در الفصول المهمه می‌نویسد: {{عربی|"فَضْلُ أَبِي الْحَسَنِ عَلِيّ بْنِ مُحمَّد الهادي قد يُضرَبُ عَلَی الْمَجَرَّةَ قِبَابَهُ وَ مَدَّ عَلَی نُجُومِ السَّماءِ أَطنابَهُ فَما تَعُدُّ مَنْقَبَةً إِلاَّ وَ إِلَيْهِ نُحيلُها"}}<ref>الفصول المهمة ابن صباغ المالکی، ج ۲، ص ۱۰۷۳. گنبد فضل ابوالحسن علی بن محمد هادی بر کهکشان‌ها سرزده و شعاع فضائلش تا ستارگان آسمان امتداد یافته و هیچ منقبت و فضیلتی نیست مگر اینکه افتخار آمیزترین آنها برای اوست.</ref>. [[ابن حجر]] هیتمی مکی (م ۹۷۳) در صواعق می‌نویسد: {{عربی|"سُمِّيَ بِذلِكَ لِأنَّهُ لَمَّا وَجَّهَ لاشْخَاصهِ مِنَ المَدِينَةِ النَّبَوِيَّةِ الي سرّ مَنْ رَای وَ أسكنهُ بِهَا و كَانَتْ تُسَمِّي الْعَسْكَرَ فَعَرِفَ بِالْعَسْكَرِيِّ وَ كَانَ وَارِثُ أَبِيهِ عِلْماً وَ سَخَاءً"}}<ref>الصواعق المحرقه، ج ۲، ص ۵۹۸.</ref><ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص ۸۵-۸۷.</ref> | # [[ابن صباغ مالکی]] (م ۸۵۵) در الفصول المهمه می‌نویسد: {{عربی|"فَضْلُ أَبِي الْحَسَنِ عَلِيّ بْنِ مُحمَّد الهادي قد يُضرَبُ عَلَی الْمَجَرَّةَ قِبَابَهُ وَ مَدَّ عَلَی نُجُومِ السَّماءِ أَطنابَهُ فَما تَعُدُّ مَنْقَبَةً إِلاَّ وَ إِلَيْهِ نُحيلُها"}}<ref>الفصول المهمة ابن صباغ المالکی، ج ۲، ص ۱۰۷۳. گنبد فضل ابوالحسن علی بن محمد هادی بر کهکشان‌ها سرزده و شعاع فضائلش تا ستارگان آسمان امتداد یافته و هیچ منقبت و فضیلتی نیست مگر اینکه افتخار آمیزترین آنها برای اوست.</ref>. [[ابن حجر]] هیتمی مکی (م ۹۷۳) در صواعق می‌نویسد: {{عربی|"سُمِّيَ بِذلِكَ لِأنَّهُ لَمَّا وَجَّهَ لاشْخَاصهِ مِنَ المَدِينَةِ النَّبَوِيَّةِ الي سرّ مَنْ رَای وَ أسكنهُ بِهَا و كَانَتْ تُسَمِّي الْعَسْكَرَ فَعَرِفَ بِالْعَسْكَرِيِّ وَ كَانَ وَارِثُ أَبِيهِ عِلْماً وَ سَخَاءً"}}<ref>الصواعق المحرقه، ج ۲، ص ۵۹۸.</ref><ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص ۸۵-۸۷.</ref> | ||
==دلائل [[امامت]]== | |||
===[[نصوص]]=== | |||
پس از [[شهادت امام جواد]]{{ع}}، [[امام هادی]]{{ع}} به امامت رسید. با توجه به آنکه به امامت رسیدن در سن [[کودکی]] درباره [[امام جواد]]{{ع}} مسئله‌ای حل‌شده بود، به امامت رسیدن امام هادی{{ع}} در هشت سالگی مشکلی پدید نیاورد. از این‌رو، پس از شهادت امام جواد{{ع}} کسانی که [[معتقد به امامت]] ایشان بودند، به [[امامت امام هادی]]{{ع}} [[معتقد]] شدند، به جز تعداد اندکی که به [[برادر]] امام هادی{{ع}} به نام [[موسی بن محمد]] [[گرایش]] پیدا کردند، اما پس از زمانی اندک آنان نیز [[موسی]] را ترک کرده و امامت امام هادی{{ع}} را پذیرفتند<ref>نوبختی، فرق الشیعه، ص۷۷.</ref>. | |||
امامت امام هادی{{ع}} همانند دیگر [[امامان]] با [[نصّ]] بر امامت ایشان به [[اثبات]] رسیده است. این نصوص را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد: دسته اول، نصوصی که از [[رسول خدا]]{{صل}} درباره همه امامان از جمله امام هادی{{ع}} وجود دارند؛ مانند [[حدیث مشهور]] [[لوح]] که در آن به نام هریک از امامان و نام مادرشان از جمله [[نام امام هادی]]{{ع}} و نام مادرشان تصریح شده است<ref>برای آگاهی بیشتر، ر.ک: کلینی، کافی، ج۱، ص۵۳۲؛ صدوق، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۴۰؛ همو، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۳۰۷.</ref>. دسته دوم، نصوص و روایاتی هستند که از امامان پیشین درباره امامان بعدی از جمله امام هادی{{ع}} نقل شده‌اند؛ برای نمونه، [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: هنگامی که سه نام محمد، علی و حسن پشت سر هم (به عنوان [[امام]]) قرار گرفتند چهارمین آنان همان امام قیام‌کننده ([[امام زمان]]{{ع}}) است<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۳۴.</ref>. در این [[روایت]] همچنان که پیداست امام صادق{{ع}}، به نام امام هادی{{ع}} و اینکه ایشان [[فرزند امام جواد]]{{ع}} و [[پدر]] [[امام حسن عسکری]]{{ع}} است، تصریح کرده‌اند. | |||
دسته سوم، نصوصی که از امام جواد{{ع}} درباره امام هادی{{ع}} وارد شده است. از جمله آنکه [[اسماعیل بن مهران]] هنگامی که امام جواد{{ع}} را نزد [[معتصم]] فراخواندند، نزد آن [[حضرت]] رفت و درباره امامت پس از ایشان پرسید و آن [[حضرت]] فرمود: در این [[سفر]] باید بر من ترسید، پس از من [[امامت]] بر عهده پسرم، علی است<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۹۸.</ref>. [[احمد بن ابی‌خالد]] که از [[موالی]] [[امام جواد]]{{ع}} است، نقل کرده که امام جواد{{ع}}، او را بر وصیت‌نامه‌ای که در آن به [[امامت امام هادی]]{{ع}} تصریح کرده، [[شاهد]] گرفته است<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۲۵.</ref>. همچنین صَقر بن ابی‌دُلَف از امام جواد{{ع}} شنید که [[امام]] پس از ایشان، علی ([[امام هادی]]{{ع}}) است؛ دستور وی دستور ایشان، سخن وی سخن ایشان و [[اطاعت]] از وی اطاعت از ایشان است<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۷۸.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]] ص ۱۷۱.</ref> | |||
===[[معجزات]]=== | |||
برای امام هادی{{ع}} [[کرامات]] و معجزاتی نقل شده است. هرچند مفهوم [[کرامت]] با [[معجزه]] تفاوت دارد و گفته‌اند معجزه از [[نبی]] صادر می‌شود و برای [[اثبات نبوت]] است، ولی کرامت چنین نیست<ref>سبحانی، محاضرات فی الالهیات، تلخیص: علی ربانی گلپایگانی، ص۳۷۶.</ref>؛ اما در [[زندگی]] [[امامان]] این دو به یک مفهوم تلقی شده‌اند. این کرامات به تناسب [[زمان]] و مکان به گونه‌های مختلفی بروز یافته‌اند. سخن [[ابوهاشم جعفری]] گویای برخی از کرامات و معجزات امام هادی{{ع}} است. وی که از [[یاران]] برجسته، عالم و مورد [[اعتماد]] امام هادی{{ع}} و [[امام عسکری]]{{ع}} بوده است<ref>در بخش شاگردان امام هادی{{ع}} به مشخصات بیشتری از وی اشاره شده است.</ref>، درباره معجزات آن دو امام بزرگوار می‌گوید: هیچ روزی به [[حضور امام]] [[ابوالحسن]] (امام هادی{{ع}}) و ابومحمد (امام عسکری{{ع}}) وارد نشدم مگر آنکه [[برهان]] و دلیلی درباره امامت ایشان را دیدم<ref>طبرسی، اعلام الوری، ص۳۷۵.</ref>. | |||
مهم‌ترین زمینه‌های بروز کرامات عبارت‌اند از: خبر دادن به [[امور غیبی]]<ref>اربلی، کشف الغمه، ج۲، ص۳۸۹ - ۳۹۰.</ref>، [[آگاهی]] و خبر دادن از [[زمان مرگ]] افراد<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۴، ص۴۱۴ - ۴۱۵؛ قطب راوندی، الخرائج والجرائح، ج۱، ص۴۰۳.</ref>، [[تصرف]] در احوال حیوانات، میوه‌ها، آب‌ها و اشیاء<ref>اربلی، کشف الغمه، ج۲، ص۳۹۲.</ref> و مواردی از این دست. دو کتاب دلائل الامامة (در صفحات ۴۰۹ تا ۴۲۱) از [[طبری شیعی]] (م [[قرن چهارم]]) و [[الخرائج و الجرائح]] (در صفحات ۳۹۲ تا ۴۱۹ از جلد اول و در صفحات ۶۷۲ تا ۶۸۱ از جلد دوم) از [[قطب راوندی]] (م ۵۷۳ق) بیشترین گزارش‌های مربوط به [[کرامات]] [[امام هادی]]{{ع}} را دربر دارند. | |||
نمونه‌ای از [[معجزات]] آن [[حضرت]] در راه [[مکه]] رخ داد که وقتی امام هادی{{ع}} [[اعمال]] [[حج]] خود را به جا آورد و به سوی [[مدینه]] حرکت کرد در بین راه مردی را [[مشاهده]] کرد که [[اهل خراسان]] بود و بالای سر الاغ مرده خود ایستاده و از پیشامد خود گریان بود که در بین راه [[اموال]] خود را بر چه حمل کنم. [[امام]] از کنار او می‌گذشت به او عرض شد این [[مرد]] [[خراسانی]] از [[محبان]] شما [[اهل بیت]] است که در راه [[درمانده]] شده است. حضرت به الاغ مرده او نزدیک شد و فرمود: گاو [[بنی‌اسرائیل]] نزد [[خداوند]] از من گرامی‌تر نیست که بخشی از گوشت او را به [[بدن]] مرده زدند و زنده شد) آن‌گاه بعضی از اعضای آن را بر بدنش زد و زنده شد سپس با پای راست خود به او زد و فرمود: به [[اذن خدا]] برخیز. ناگهان الاغ بلند شد و مرد خراسانی اموالش را بر آن گذاشت و به سوی مدینه حرکت کرد. وقتی امام هادی{{ع}} حرکت کرد [[مردم]] با انگشت به او اشاره می‌کردند و می‌گفتند: این همان کسی است که الاغ مرد خراسانی را زنده کرد<ref>حسین بن عبدالوهاب، عیون المعجزات، ص۱۲۰ - ۱۲۱.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]] ص ۱۷۲.</ref> | |||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||