امامت امام علی در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

ای ابان! چگونه [[مردم]] منکر این سخن [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} می‌شوند که فرمود: اگر بخواهم می‌توانم پای خود را بلند کرده و بر سینه پسر [[ابوسفیان]] در [[شام]] بزنم، و او را از تختش سرنگون کنم، اما منکر این نیستند که [[آصف بن برخیا]] ([[وصی]] [[سلیمان]] [[نبیّ]] {{ع}}) [[قدرت]] آوردن [[تخت بلقیس]] را به نزد سلیمان {{ع}} قبل از چشم بر هم گذاشتن او داشت. مگر نه این که [[پیامبر]] ما {{صل}} [[افضل]] [[انبیاء]] و [[وصیّ]] او افضل [[اوصیاء]] است؟ چرا وصیّ [[خاتم الانبیاء]] را همانند وصّی سلیمان هم قرار ندادند؟ [[خداوند متعال]] بین ما و بین آنان که منکر [[حق]] ما و فضل ما شدند، [[حکم]] فرماید<ref>الاختصاص، ص۲۱۲. در حدیث دیگر آمده: {{متن حدیث|فَقَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ {{ع}} لَأَفْعَلَنَّ ذَلِكَ وَ لَأُعَجِّلَنَّهُ عَلَى ابْنِ هِنْدٍ فَمَدَّ رِجْلَهُ عَلَى مِنْبَرِهِ فَخَرَجَتْ عَنْ دِيوَانِ الْمَسْجِدِ...}}؛ حضرت فرمود: اکنون این کار را انجام می‌دهم و بر سینه فرزند هند می‌زنم، آنگاه پایش را دراز کرد و از ساختمان مسجد بیرون رفت و سپس آن را برگرداند و بعد فرمود: ای مردم! این تاریخ را یاد داشت کنید و بدانید که هم اکنون بر سینه معاویه زدم و با سر او را بر روی زمین انداختم... مردم منتظر کسب خبر از شام بودند، و می‌دانستند کلام امام {{ع}} حق است، سپس خبر رسید که در همان تاریخ و روز و ساعت، پایی بر سینه معاویه خورد و او را از تخت بر زمین انداخت»؛ ارشاد القلوب دیلمی، ج۲، ص۲۷۳؛ بحار الانوار، ج۳۳، ص۲۸۲.</ref>.