جابر بن یزید جعفی: تفاوت میان نسخه‌ها

پیشوای [[مفسران]] است و [[تفسیر]] را از [[امام باقر]]{{ع}} فرا گرفت<ref>ریحانة الادبج، ج۱، ص،۴۱۲.</ref>. جابر، محدثی امامی<ref>الفهرست (طوسی)، ص۹۵.</ref> مورد [[اعتماد]]<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۲، ص۴۷.</ref>، [[راستگو]] و با [[ورع]]<ref>تهذیب الکمال، ج۴، ص۴۶۷.</ref> بود و امام صادق{{ع}} او را [[مدح]] کرده و درباره‌اش [[دعا]] فرموده است<ref>خلاصة الاقوال، ص۳۵.</ref>. او یکی از چهار نفری است که [[علم ائمه]]{{ع}} به آنها سپرده شده است<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۴۸۵.</ref>. [[جرّاج بن ملیح]] می‌‌گوید که از جابر شنیدم، می‌‌گفت هفتاد هزار حدیث از امام صادق{{ع}} در [[حفظ]] دارد<ref>میزان الاعتدال، ج۱، ص۳۸۳. </ref>. او را حامل [[اسرار]] [[علوم اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]]{{عم}} دانسته‌اند؛ گاهی سخنانی بیان می‌داشت که [[عقول]] [[مردم]] تاب شنیدن آن را نداشت<ref>تحفة الاحباب، ص۴۰؛ تأسیس الشیعه، ص۲۸۴.</ref>. برخی از [[رجالیون]] [[اهل سنت]] وی را فردی [[ضعیف]] و غیر قابل اعتماد شمرده‌اند<ref>الطبقات الکبری، ج۶، ص۳۴۵؛ الجرح و التعدیل، ج۲، ص۴۹۷.</ref> که ناشی از [[تشیع]] و تأثیرگذاری [[عظیم]] اوست.