آیا اصحاب کهف به یاری امام مهدی می‌آیند؟‌ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

* براساس [[روایات]] [[اصحاب کهف]] گروهی از [[یاران حضرت مهدی]] {{ع}} هستند که در این بازگشت از [[حکومت جهانی]] [[عدل و قسط]]، بهرۀ وافری خواهند برد<ref>ارشاد القلوب، ص ۲۸۶؛ حلیة الابرار، ج ۲، ص ۶۰۱.</ref>، مانند:

# [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: «هنگامی که [[قائم]] {{ع}} از پشت این خانه ظهور کند، [[خداوند]] همراه او ۲۷ تن برمی‌‏انگیزد که چهارده تن از [[قوم حضرت موسی]] {{ع}} هستند و هشت تن از [[اصحاب کهف]] و [[مقداد]] و [[جابر]] [[انصاری]] و [[مؤمن آل فرعون]] و یوشع بن نون [[وصی]] [[حضرت موسی]] {{ع}}»<ref>{{متن حدیث|إِذَا ظَهَرَ الْقَائِمُ {{ع}} مِنْ ظَهْرِ هَذَا الْبَیْتِ، بَعَثَ اللَّهُ مَعَهُ‏ سَبْعَةً وَ عِشْرِینَ‏ رَجُلًا، مِنْهُمْ‏ أَرْبَعَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ‏ قَوْمِ‏ مُوسَی‏{{ع}}، وَ أَصْحَابُ الْکَهْفِ ثَمَانِیَةٌ، وَ الْمِقْدَاد وَ جَابِرٌ الْأَنْصَارِیُّ، وَ مُؤْمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ، وَ یُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَصِیُّ مُوسَی {{ع}}}}؛ ر.ک: طبری، دلائل الامامة، ص ۲۴۸؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص ۲۶۶.</ref>. <ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۴۸-۴۹؛ [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] ص ۱۰۰.</ref>

# از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] شده: «[[قائم]] {{ع}} ٣٠٩ سال [[حکومت]] می‌کند به تعداد سال‌هایی که [[اصحاب کهف]] در کهف درنگ کردند<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْقَائِمَ یَمْلِکُ ثَلَاثَمِائَةٍ وَ تِسْعَ سِنِینَ کَمَا لَبِثَ أَهْلُ الْکَهْفِ فِی کَهْفِهِم}}؛‏ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۹۱.</ref><ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۲۹.</ref>

# [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمودند: «در [[ماه مبارک رمضان]] دو صدا شنیده خواهد شد. ندایی از سوی [[حق]] در صبح و ندایی از سوی [[باطل]] در عصر... سپس [[خداوند]] [[اصحاب کهف]] را با سگ‌شان بیدار نموده و از غار بیرون می‌آیند. نام دو تن از آنان "ملیخا" و "خملاها" است»<ref>{{متن حدیث|...فَیَبْعَثُ اللَّهُ الْفِتْیَةَ مِنْ کَهْفِهِمْ مَعَ کَلْبِهِمْ مِنْهُمْ رَجُلٌ یُقَالُ لَهُ مَلِیخَا وَ آخَرُ خملاها وَ هُمَا الشَّاهِدَانِ الْمُسْلِمَانِ لِلْقَائِمِ ع‏}}؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۷۵.</ref><ref>ر.ک: [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] ص ۱۰۰.</ref>

* اگرچه [[اهل سنت]] به شدّت با [[اعتقاد به رجعت]] مخالف‌اند اما برخی از [[مفسران]] آنها به زنده شدن [[اصحاب کهف]] در دوران [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} اشاره کرده‌‏اند<ref>محمد بن احمد قرطبی، الجامع لاحکام القران، ج ۱۰، ص ۳۹۰؛ سیوطی، الدر المنثور، ج ۴، ص ۲۱۵؛ متقی هندی، البرهان، ص ۱۵۰، ح ۱۵.</ref><ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۴۸-۴۹؛ [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] ص ۱۰۰.</ref>

«[[اصحاب کهف]] از [[رجعت‌‏کنندگان]] و [[یاران حضرت مهدی]] {{ع}} هستند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۴۸-۴۹.</ref>.

در [[قصه‏‌های قرآنی]] "[[اصحاب کهف]]"، نام گروهی از [[مؤمنان]] است که از [[ستم]] [[پادشاهی]] [[مشرک]] به غاری [[پناه]] بردند و سالیانی دراز به [[خواب]] عمیقی فرو رفتند. بر پایه [[روایات]]، این [[پادشاه]] [[مشرک]] "[[دقیانوس]]" و محل واقعه "افسوس" دانسته شده است<ref>  ر.ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۴۱۱؛ حسن بن ابی الحسن دیلمی، ارشاد القلوب، ج ۲، ص ۳۶۰</ref>. داستان این گروه، با اشاراتی کوتاه اما پر مغز، در آیه‏‌های نخستین سوره "کهف" یاد شده است. در آن [[آیات]]، سخن از یکتاپرستانی است که برای گریز از [[پرستش]] [[خدایان دروغین]]، به غاری [[پناه]] بردند تا از گزند [[ستمکاران]] بت‏پرست برهند. خوابی که آنان را در ربود، به [[فرمان]] [[پروردگار]] سالیانی به طول انجامید و در این مدت، چنان هیبتی داشتند که کسی را یارای نزدیک شدن و نگریستن به آنان نبود و آنان را بیدار می‌‏پنداشتند. این خفتگان سالیانی چند را "بر پایه [[آیات قرآنی]]، ۳۰۹ سال" در همان حال گذراندند. چون به [[خواست الهی]] از [[خواب]] برخاستند، چنان گمان بردند که فقط روزی یا نصفی از روز را [[خواب]] بوده‌‏اند. چون یکی از ایشان، برای فراهم آوردن غذا به شهر درآمد، [[مردم]] از حال شگفت‌‏انگیزشان [[آگاهی]] یافتند و بر آن شدند بر در غار آنان، مسجدی به پا سازند<ref>  ر.ک: ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج ۱۲، ص ۳۵۴</ref>. در [[روایات]]، آنان را گروهی از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} دانسته‏‌اند که در این بازگشت، از [[حکومت]] جهانی [[عدل و قسط]]، بهره وافری خواهند برد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۴۸-۴۹.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} در این‌‏باره فرمود: "هنگامی که [[امام مهدی|قائم]] {{ع}} از پشت این خانه ظهور کند، [[خداوند]] همراه او ۲۷ تن برمی‌‏انگیزد که چهارده تن از [[قوم]] [[حضرت موسی]] {{ع}} هستند، و هشت تن از [[اصحاب کهف]] و [[مقداد]] و [[جابر انصاری]] و [[مؤمن]] [[آل فرعون]] و [[یوشع بن نون]] [[وصی]] [[حضرت موسی]] {{ع}}<ref> {{عربی|"إِذَا ظَهَرَ الْقَائِمُ {{ع}} مِنْ ظَهْرِ هَذَا الْبَيْتِ، بَعَثَ اللَّهُ مَعَهُ‏ سَبْعَةً وَ عِشْرِينَ‏ رَجُلًا، مِنْهُمْ‏ أَرْبَعَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ‏ قَوْمِ‏ مُوسَى‏ {{ع}}، وَ أَصْحَابُ الْكَهْفِ ثَمَانِيَةٌ، وَ الْمِقْدَاد وَ جَابِرٌ الْأَنْصَارِيُّ، وَ مُؤْمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ، وَ يُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَصِيُّ مُوسَى {{ع}} ‏‏"}}؛ ر. ک: طبری، دلائل الامامة، ص ۲۴۸؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص ۲۶۶</ref>. اگرچه [[اهل سنت]] به شدّت با [[اعتقاد]] به [[رجعت]] مخالف‌اند اما برخی از [[مفسران]] آن‏ها به زنده شدن [[اصحاب کهف]] در [[دوران ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} اشاره کرده‌‏اند<ref>محمد بن احمد قرطبی، الجامع لاحکام القران، ج ۱۰، ص ۳۹۰؛ سیوطی، الدر المنثور، ج ۴، ص ۲۱۵؛ متقی هندی، البرهان، ص ۱۵۰، ح ۱۵</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۴۸-۴۹.</ref>.

* تمنیحا از [[اصحاب کهف]] است که از انصار [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} و یکی از شاهدان حضرت هنگام خروج خواهد بود<ref>نجم الثاقب، باب سوم.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۲۹.</ref>.

[[اصحاب کهف]] از [[یاران حضرت قائم]] {{ع}} خواهند بود و در [[زمان رجعت]] باز خواهند گشت. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: [[حضرت قائم]] {{ع}} در پشت [[شهر]] [[کوفه]] بیست و هفت نفر را ظاهر خواهد کرد (و به [[دنیا]] [[رجعت]] خواهد داد). پانزده نفر از [[بنی‌اسرائیل]] که به [[حق]] [[راهنمایی]] می‌کردند و [[عدالت]] می‌ورزیدند، هفت نفر از [[اصحاب کهف]]، یوشع بن نون، [[سلمان]]، [[ابودجانه انصاری]]، [[مقداد]] و [[مالک اشتر]] [[نخعی]]. آنان به [[یاری]] [[حضرت]] خواهند آمد و از سوی [[حضرت]] به [[امارت]] [[منصوب]] خواهند شد<ref>وافی: ج ۲، ص ۱۱۳، ر.ک: رجعت.</ref>.

[[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمود: در [[ماه مبارک رمضان]] دو صدا شنیده خواهد شد. ندایی از سوی [[حق]] در صبح و ندایی از سوی [[باطل]] در عصر... سپس [[خداوند]] [[اصحاب کهف]] را با سگ‌شان بیدار نموده و از غار بیرون می‌آیند. نام دو تن از آنان "ملیخا" و "خملاها" می‌باشد<ref>بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۷۵.</ref>.