آیا قرآن کریم تألیف پیامبر خاتم است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات پرسش

| موضوع اصلی = [[قرآن (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ قرآن]]

| تصویر = 110066.jpg

| نمایه وابسته = [[کلیاتی از قرآن (نمایه)|کلیاتی از قرآن]]

| مدخل اصلی = ؟

آقای '''[[محمد مهدی علیمردی]]''' در کتاب ''«[[در ساحل وحی (کتاب)|در ساحل وحی]]»'' در این‌باره گفته‌ است:

خاورشناسی [[مسیحی]] نیز در این باره می‌نویسد: بنا بر [[عقیده]] [[مسلمانان]]، قرآن، [[کلام]] خداست و محمد خود نیز به این دیده به آن می‌نگریسته است. اگر او این وحی و [[الهام]] را [[عقاید]] و [[افکار]] خود می‌دانست، به احتمال [[قوی]] همه اصول وی از صورت [[نهضت]] [[دینی]] بیرون می‌رفت<ref>محمد، پیامبر و سیاست‌مدار، ص۲۰.</ref>.

به [[یقین]]، علت اینکه فقط از عده مخصوصی نام برده شده، این است که آنها مشهورترین [[پیامبران بنی‌اسرائیل]] بودند و [[اخبار]] اینها در میان [[اهل کتاب]] شناخته شده بود و به [[راحتی]] آن را می‌فهمیدند<ref>الوحی المحمدی، ص۳۱.</ref>.

تفاوت بین [[قرآن]] و [[حدیث نبوی]] نمایان است و بر هیچ کس- به ویژه بر [[دانشمندان]] [[اهل]] فن و آشنا به لغت [[عرب]] - پوشیده نیست. شگفتا! مردی چون [[دهلوی]] از این پدیده روشن [[غفلت]] کرده که چگونه ممکن است مردی که در شمار [[شاعران]] و فصیحان عرب به شمار نمی‌رفت، آن معانی ژرف را با الفاظی [[فصیح]] و [[بلیغ]] بسراید، ولی هنگام بیان مقصود و مراد خود، از آوردن آن الفاظ درماند.

وانگهی، خود مشرکان [[تصدیق]] و تأکید می‌کنند که [[پیامبر]] هرگز در [[طلب]] [[جاه و مقام]] [[دنیا]] نبود. وقتی در اوج [[عظمت]] [[نبوت]]، موجی از [[اندیشه]] و [[معرفت الهی]] را با خود حرکت می‌داد، هنگام برخورد با آن [[اعرابی]] فرمود: «آن قدر سخت نگیر. من پسر زنی هستم که گوشت ریز ریز خشک شده می‌خورد»<ref>بحارالانوار، ج۱۶، ص۲۲۹، باب ۹.</ref>. همچنین مشرکان [[اقرار]] و [[اذعان]] می‌کنند که هرگز پیامبر، کتاب یا [[علمی]] را از سوی خود ادعا نکرده است؛ چنان که [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَمَا كُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتَابٍ وَلَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذًا لَارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ}}<ref>«و تو پیش از آن (قرآن) نه کتابی می‌خواندی و نه به دست خویش آن را می‌نوشتی که آنگاه، تباه‌اندیشان، بدگمان می‌شدند» سوره عنکبوت، آیه ۴۸.</ref>.

* '''هماوردی''': {{متن قرآن|وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِنْ قَرَارٍ}}<ref>«و مثل کلمه‌ای پلید چون درختی پلید است که از روی زمین ریشه‌کن شده باشد، آن را هیچ پایداری نیست» سوره ابراهیم، آیه ۲۶.</ref>.

حال آیا برای [[بشر]] ممکن است قوانینی را تشریح کند که دامنه‌اش آن قدر گسترده باشد که تمامی [[افعال]] بشر را در بر گیرد و در عین حال، تناقضی هم در آن پدید نیاید؟ آیا [[عقل]] هیچ [[انسانی]] ممکن می‌داند که چنین آمارگیری دقیقی از [[رفتار]] [[انسان‌ها]] و سپس [[جعل]] قوانینی برای هر حرکت و سکون آنان صورت گیرد، به گونه‌ای که در هیچ جای آن تناقض دیده نشود. نکته بعد اینکه این [[قانون‌گذاری]]، از کسی سر بزند که مدرسه نرفته باشد و در شهری که مردمش باسواد و تحصیل کرده باشند، نشو و نمو نکرده باشد، بلکه در محیطی [[زندگی]] می‌کند که بهره‌شان از [[انسانیت]] این است که از راه غارت‌گری و [[جنگ]]، لقمه نانی به کف آورند و [[دختران]] را زنده به [[گور]] کنند و در عین وحشی‌گری، تو سری‌خور هر رهگذری باشند؛ روزی یمنی‌ها استعمارشان کنند، [[روز]] دیگر زیر یوغ [[حبشه]] درآیند، روزی برده دسته جمعی [[روم]] شوند و.... آیا از چنین محیطی، چنین [[قانون‌گذاری]] بر می‌خیزد؟ آیا [[انسانی]] که خود از اجزا و عالم ماده و [[طبیعت]] است و مانند تمامی موجودات عالم، محکوم به [[تحول]] و [[تکامل]] است، می‌تواند قانونی برای تمامی [[شئون]] بشری به [[دنیا]] عرضه کند که با تحول و تکامل [[بشر]] متحول نشود؟<ref>المیزان، ج۱، ص۶۱.</ref>.

به هر حال، درباره قرآن و حدیث نبوی جای سخن وجود دارد که در روش بیان و دیگر ویژگی‌ها، میان آن دو که یکی قدسی و دیگری نفسی و [[نبوی]] است، مغایرت آشکار دیده می‌شود. آری، [[پیامبر]]، [[پاک]] و بری از آن بود که سخنی را از سوی خود به [[خدا]] نسبت دهد<ref>نک: سوره حاقه، آیه ۴۴ - ۴۷. </ref>.

نکته مهم، مقایسه لحن قرآن با لحن [[روایت نبوی]] است. امروزه با ملاحظه لحن، شعری را به شاعر اصلی‌اش استناد می‌دهند یا اگر کسی اشعاری را به [[دروغ]] به [[شاعری]] نسبت دهد، [[اهل]] فن با بررسی لحن آن، پی می‌برند که این استناد، بی‌مورد و خدشه‌پذیر است. از این‌رو، با مقایسه لحن [[قرآن]] و [[حدیث نبوی]] می‌توان به تفاوت این دو زبان پی برد و استناد صدور نفسی قرآن را منکر شد و قدسی بودن آن را [[اثبات]] کرد»<ref>[[محمد مهدی علیمردی|علیمردی، محمد مهدی]]، [[در ساحل وحی (کتاب)|در ساحل وحی]] ص ۶۱-۶۸.</ref>

== پانویس ==