امام مهدی بعد از ظهور چه نوع سلاحی دارند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| تعداد پاسخ = ۵

'''[[امام مهدی]] {{ع}} بعد از [[ظهور]] چه نوع سلاحی دارند؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

«[[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} به [[امام علی|علی]] {{ع}} فرمود: "هنگامی‌که [[قائم]] ما [[قیام]] می‌کند وزمانی که [[مأموریت]] ظهورش فرا می‌رسد، شمشیری همراه دارد که به وی ندا می‌دهد:‌ای [[ولی خدا]]! [[قیام]] کن ودشمنان خود را بکش"<ref>کفایة الاثر، ص ۲۶۳؛ بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۴۰۹؛ عوالم، ج ۱۵، بخش ۳، ص ۲۶۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۶۳</ref>.

* [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "[[حضرت مهدی]] {{ع}} به [[هنگام ظهور]]، پیراهن [[پیامبر]] {{صل}} را که در [[جنگ]] اُحد پوشیده بود و [[عمامه]] و [[زره]] آن [[حضرت]] را که بر قامت او آراسته است، می‌پوشد و [[ذوالفقار]] ([[شمشیر]]) [[پیامبر]] {{صل}} را در دست می‌گیرد و [[شمشیر]] می‌کشد ودر مدّت هشت ماه از کشته بی‌دینان، پشته‌ها می‌سازد"<ref>نعمانی، غیبة، ص ۳۰۸؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۳؛ ر.ک: ارشاد، ص ۲۷۵</ref>. [[جابر جعفی]] می‌گوید، [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "[[امام مهدی]] {{ع}} از [[مکه]] بین [[رکن و مقام]] به همراه [[وزیر]] وسی صد واندی (سیزده) نفر از یارانش [[ظهور]] می‌کند؛ در حالی که [[عهد]] و دستور‌العمل [[پیامبر]] {{صل}} و [[پرچم]] و اسلحه آن [[حضرت]] با اوست. آن گاه ندا کننده‌ای از [[آسمان]] [[مکه]] به نام وولایت حضرتش ندا می‌دهد؛ به طوری که تمامی‌اهل [[زمین]] آن نام را می‌شنوند واسم [[حضرت]]، اسم [[پیامبر]] {{صل}} است"<ref>الاصول الستة عشر، ص ۷۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۸۸؛ بحارالانوار، ج ۲۶، ص ۲۰۹؛ مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۳۸</ref>»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۵۹.</ref>.

*«در [[روایات]]، کمتر سخن روشنی در باره [[سلاح]] [[امام مهدی]] {{ع}} به چشم می‌خورد و یگانه ابزار و [[سلاح]] آن [[حضرت]] [[هنگام قیام]]، [[سیف]] ([[شمشیر]]) ذکر شده است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۴۰۷، ح۱؛ ج۸، ص۵۰، ح۱۳؛ صدوق، عیون اخبارالرضا {{ع}}، ج۱، ص۵۹، ح۲۹؛ همو، علل الشرایع، ج۱، ص۲۴۵، ح۶؛ همو، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۳۲۱، ح۳؛ الاستبصار، ج۳، ص۱۰۸، ح۵۳۸۳؛ التهذیب، ج۶، ص۱۵۴، ح۲؛ نعمانی، الغیبه، ص۱۶۴، ح۵. و ده‌ها کتاب دیگر.</ref>. در این باره که آیا این [[شمشیر]] بر معنای حقیقی حمل می‌شود یا معنای کنایی، دو دیدگاه وجود دارد:

# روایاتی که حکایت می‌کند آن [[حضرت]]، مدتی طولانی [[شمشیر]] بر دوش می‌گیرد. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "و مدت هشت ماه [[شمشیر]] بر شانه خود دارد و [[دشمنان]] را از بین می‌برد تا آن گاه که [[خداوند]] [[خشنود]] شود"<ref>{{عربی|"وَ يَضَعُ السَّيْفَ ثَمَانِيَةَ أَشْهُرٍ هَرْجاً هَرْجاً حَتَّى يَرْضَى اللَّهُ "}}؛ نعمانی، الغیبه، ص۱۶۴، ح۵.</ref>.

# [[معصومین]] {{ع}} می‌توانستند از مدلول [[سلاح]] که [[قدرت]] و قوت است یاد کنند.

# استفاده از سلاح‌های ساده همچون [[شمشیر]] بر خلاف بهره‌گیری از [[سلاح‌های پیشرفته]] به جهت عادلانه بودن [[مبارزه]] با آن است. استفاده از سلاح‌های [[کشتار]] گروهی، [[شایسته]] رهبر آسمانی [[عدالت‌گستر]] نیست؛ چه اینکه سلاح‌های [[کشتار]] جمعی، علاوه بر انسان‌های بی‌گناه، جانوران و طبیعت را نیز از بین می‌برد!

در هر حال [[قیام]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} مبارزه‌ای است در برابر نیروهای [[کفر]] جهانی و برخلاف پندار برخی، این [[پیروزی]] با [[سختی‌ها]] و ناملایمات فراوانی آمیخته خواهد شد که بایسته است [[منتظران راستین]] و زمینه‌سازان آن [[قیام جهانی]]، به [[بهترین]] صورت ممکن خود را آماده سازند. [[موسی بن بکر واسطی]] از [[بشیر نبال]] [[روایت]] کرده که گفت: به [[امام باقر]] {{ع}} عرض کردم: آنان می گویند که [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} اگر [[قیام]] کند، کارها به خودی خود برای او برقرار می‌شود و به اندازه حجامتی [[خون]] نمی‌ریزد. آن [[حضرت]] فرمود: "هرگز چنین نیست؛ [[سوگند]] به آنکه جانم در دست اوست! اگر کارها به خودی خود، برای کسی برقرار و رو به راه می‌شد، به طور مسلم برای [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} درست می‌شد؛ آن گاه که دندان‌های پیشین آن [[حضرت]] [[شکست]] و صورتش را زخم رسید! نه هرگز، [[سوگند]] به آن که [[جان]] من در دست اوست چنین نخواهد شد تا آنکه ما و شما عرق و [[خون]] بسته شده را [[پاک]] کنیم. سپس آن [[حضرت]] پیشانی خود را به عنوان نشانه‌ای از آن حالت [[پاک]] کرد"<ref>{{عربی|" كَلَّا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَوِ اسْتَقَامَتْ لِأَحَدٍ عَفْواً لَاسْتَقَامَتْ لِرَسُولِ اللَّهِ {{صل}} حِينَ أُدْمِيَتْ رَبَاعِيَتُهُ وَ شُجَّ فِي وَجْهِهِ كَلَّا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ حَتَّى نَمْسَحَ نَحْنُ وَ أَنْتُمُ الْعَرَقَ وَ الْعَلَقَ ثُمَّ مَسَحَ جَبْهَتَه‏"}}؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۲۸۴، ح۳.</ref>. شکی نیست که [[دشمنان]] آن گاه که نابودی خود را در [[قیام]] آن [[حضرت]] ببینند همه [[تلاش]] خود را برای بقای خود به کار خواهند گرفت و این گونه نخواهد بود که به راحتی [[تسلیم]] شوند! اگر چنین باشد، پس این همه [[انتظار]] و فراهم شدن ابزار و [[امدادهای الهی]] برای چیست؟»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۱۷۶ - ۱۷۸.</ref>.

«در ابتدا، این نکته باید روشن شود که [[امام زمان]] {{ع}} مانند [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} برای [[هدایت]] و [[راهنمایی]] [[مردم]]، نخست، [[دعوت]] عمومی می‌کند و در آغاز ظهورش، [[مردم]] را از [[پیام]] خود [[آگاه]] و [[اتمام حجت]] می‌کند. در این میان، عده‌ای دعوتش را می‌پذیرند و راه [[سعادت]] پیش می‌گیرند و عده‌ای به [[مخالفت]] برمی‌خیزند که [[امام مهدی]] {{ع}} در برابر اینان [[قیام]] مسلحانه می‌کند. [[امام جواد]] {{ع}} فرموده است: "وقتی [[سیصد و سیزده]] نفر [[یاران خاص]] [[حضرت قائم]] {{ع}} به‌ خدمتش در [[مکه]] رسیدند، [[حضرت]]، دعوتش را به جهانیان آشکار میسازد و وقتی که این تعداد به ده هزار نفر رسید، به [[اذن]] [[خدا]]، [[قیام]] مسلحانه می‌کند و خروج می‌کند<ref>رجالی تهرانی، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان {{ع}}، ص ۱۳.</ref>. برنامه [[قیام]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} همانند برنامه [[قیام]] [[پیامبران الهی]] خواهد بود؛ یعنی، بر اساس اسباب و وسائل عادی و طبیعی، برنامه‌های خود را [[اجرا]] می‌کند؛ [[معجزات]]، جنبه استثنایی دارند و در موارد نادر از آن استفاده می‌کند. این‌که در بعضی از [[روایات]]، از واژه "[[شمشیر]]" استفاده شده، باید گفت، ظاهرا، مقصود از [[خروج با شمشیر]]، [[مأموریت]] به [[جهاد]] و [[توسل]] به اسلحه برای اعلای کلمه [[حق]] است و با هیچ‌یک از [[کفار]] به [[مصالحه]] نمی‌نشیند؛ زیرا، "[[شمشیر]]"، همیشه، کنایه از [[قدرت]] و نیروی [[نظامی]] بوده و هست؛ همان‌گونه که "قلم"، کنایه از [[علم]] و [[فرهنگ]] است و نیز از قدیم معروف بوده که [[کشور]]، با دو چیز [[اداره]] می‌شود: قلم و [[شمشیر]]<ref>رجالی تهرانی، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان {{ع}}، ص ۲۱۸.</ref>. منظور از "[[قیام با شمشیر]]"، همان اتکای به [[قدرت]] است تا [[مردم]] نپندارند که این [[مصلح بزرگ]]، فقط به شکل یک معلم یا یک واعظ، عمل می‌کند، بلکه او، یک [[رهبر]] مقتدر [[الهی]] است که [[امان]] را از [[ستمگران]] و [[منافقان]] می‌گیرد.