اگر ملاقات با امام مهدی ممکن است پس چرا باید مدعی ملاقات را تکذیب کرد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات پرسش

| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]

| تصویر = 7626626268.jpg

| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[عصر غیبت کبری]] / [[ارتباط و ملاقات با امام مهدی]]

| مدخل اصلی =  

| تعداد پاسخ = ۱

}}

== پاسخ نخست ==

حجت الاسلام و المسلمین دکتر [[حبیب‌الله طاهری]] در کتاب ''«[[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]»'' در این‌باره گفته‌است:

* «بعضی‌ها [[ملاقات]] با [[حضرت]] را منکرند و می‌گویند [[ملاقات]] امکان ندارد و بر مدعای خود روایاتی را [[شاهد]] می‌آورند که می‌گویند: اگر کسی مدعی مشاهده و [[ملاقات]] با [[امام زمان]] شد او را [[تکذیب]] کنید و از او نپذیرید. طبق این نوع [[روایات]] ما نمی‌توانیم این نوع ملاقاتها را که در کتب [[نقل]] شده بپذیریم. به هر حال، امر دایر است که ما سخن [[مردم]] عادی وغیر [[معصوم]] را که مدعی [[ملاقات]] هستند، بپذیریم و یا سخن [[معصوم]] را که فرمود، مدعی رؤیت و [[ملاقات]] را [[تکذیب]] کنید، معلوم است که باید به سخن [[معصوم]] عمل کنیم نه سخن دیگران. در پاسخ چنین ادعایی می‌گوییم<ref> برای آگاهی بیشتر و پاسخ‌هایی که علما داده‌اند، ر.ک به: محدث نوری، جنة المأوی در بحارالانوار، ج ۵۳ از ص ۳۱۸ آخر کتاب؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۱-۱۷۲.</ref>:

# از این [[روایت]] نیز پاسخهایی داده شده است<ref> ر.ک: مجلسی، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۱.</ref> که [[بهترین]] پاسخ به تناسب [[حکم]] و موضوع و با استفاده از لفظ "مفتر" که [[حضرت]] فرمود: {{عربی|"أَلَا فَمَنِ‏ ادَّعَى‏ الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ‏ خُرُوجِ‏ السُّفْيَانِيِ‏ وَ الصَّيْحَةِ فَهُوَ كَذَّابٌ مُفْتَرٍ..."}}، این است که منظور صرف [[دیدار]] و [[ملاقات]] نیست، بلکه دیداری است که همراه با [[ادعای نیابت]] که مثلاً شخصی مدعی [[نیابت خاصه]] می‌شود و می‌گوید: من [[امام]] را مشاهده می‌کنم و [[امام زمان]] مرا همانند [[نواب اربعه]]، [[نایب خاص]] خود قرار داده است، من [[وکیل]] اقا در بین شما هستم و شما باید در کارها به من مراجعه کنید. [[حضرت]] فرمود چنین کسی نه تنها [[دروغ]] می‌گوید، بلکه افترا نیز می‌بندد چون به ما نسبت می‌دهد که ما او را [[نایب]] و [[وکیل]] خود قرار داده‌ایم. اصل صدور [[روایت]] هم در [[مقام]] [[نیابت]] است که [[حضرت]] به [[علی بن محمد سمری]] فرمود: کسی را از جانب ما [[نصب]] مکن و دوران [[غیبت صغری]] و [[نیابت خاصه]] تمام شده است. در چنین شرایطی اگر کسی [[ادعای رؤیت]] و مشاهده داشته باشد، معلوم است که منظور مشاهده خالی از [[نیابت]] نیست.

به هرحال، در اینکه [[ملاقات]] با [[حضرت صاحب الأمر]] ممکن و میسر است و تعداد بیشماری از [[اولیاء]] [[خدا]] و شیفتگان آن [[حضرت]] به محضرش شرفیاب شدند و بسیاری از آنها از محضر پر [[فیض]] او بهره‌ها برده‌اند، تردیدی نیست، اما اینکه چشم ما نابیناست و خفاشانه توان [[دیدار]] [[جمال]] بی مثال آن [[خورشید]] عالمتاب را ندارد، [[عیب]] و [[نقص]] است که بخ ود ما بر می‌گردد. نه از قابل [[درک]] نبودن آن وجود [[مقدس]]، زیرا ما که مدعی صحت [[دیدار]] یار هستیم نمی‌گوییم هرکه از راه رسیده، با همه آلودگی‌هایش می‌تواند به محضر [[امام زمان]] راه یابد، چرا که در آن [[حریم]]، جز پاکان و [[نخبگان]] و [[مؤمنان خالص]] و عاشقان کوی [[ولایت]] و سرانجام، [[رنج]] کشیدگان در مبحت را راهی نیست. [[دیدار]] [[امام زمان]] شرط‌ها دارد که یکی از آنها، انقطاع از علایق مادی و بریدن از همه مظاهر دنیوی ومحو در [[جمال]] یار شدن است. خیلی‌ها خواسته‌اند، حتی سال‌ها کوشیده‌اند که به محضرش باز یابند، ولی به عللی موفق نشدند»<ref>[[حبیب‌الله طاهری|طاهری، حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص ۱۷۹ - ۱۸۱.</ref>.

{{پرسمان ارتباط و ملاقات با امام مهدی}}