حکمت معین نبودن وقت ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| تعداد پاسخ = ۲

* از آنجایی که یکی از دلیل‌های [[غیبت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} [[تلاش]] [[دشمنان]] برای نابودی آن [[حضرت]] بود؛ از این‌رو مشخص بودن زمان [[ظهور]]، [[دشمنان]] را برای از بین بردن و مقابله با آن [[حضرت]] آماده می‌سازد؛ در حالی که نامعلوم بودن و ناگهانی بودن [[زمان ظهور]]، باعث غافل‌گیری [[دشمنان]] خواهد شد.

# کسی که [[منتظر]] شخص [[دوست]] داشتنی است و وقت آمدن او را نمی‌داند همیشه در حال [[انتظار]] است، همیشه آماده است، همیشه درصدد پیاده کردن [[دستورات]] او در خود و اجتماع است. ولی در صورتی که زمان رسیدن او را بداند خصوصاً آنکه بداند که بسیار دور است، مأیوس شده و هرگز خود را به این زودی آماده نمی‌کند.

# معین نبودن [[وقت ظهور]]، یک نوع امتحانی است برای [[مردم]] تا معلوم گردد آیا [[مردم]] با این همه سختی‌های مختلف، روحیه خود را از دست می‌دهند یا خیر؟

# گاه [[مصلحت]] در تقدیم و تأخیر زمان [[غیبت]] است که این معنا با معین بودن [[زمان ظهور]] سازگاری ندارد. و لذا در قصه [[حضرت موسی]] {{ع}} به جهت ادامه [[ملاقات]] او با [[خداوند]] از سی روز تا [[چهل]] روز، عده‌ای به [[انحراف]] کشیده شدند.

# در صورت معین بودن [[ظهور]]، [[دشمنان]] [[حضرت]] {{ع}} درصدد تدارک برآمده و با [[حضرت]] در همان زمان به مقابله برخواهند خواست. لذا در [[روایات]] اسلامی از عنصر ناگهانی بودن [[ظهور]] به عنوان عنصر اساسی در [[پیروزی]] [[حضرت]] یاد شده است. [[امام صادق]] {{ع}} به ابن النعمان فرمود: ای پسر نعمان! به [[راستی]] عالم نمی‌تواند به هر چه اطلاع دارد تو را [[آگاه]] سازد... پس عجله نکنید، به [[خدا]] [[سوگند]]! سه بار این امر -امر فرج- نزدیک شد ولی به جهت آنکه شما آن را فاش کردید [[خداوند]] آن را به تأخیر انداخت. به [[خدا]] [[سوگند]]! نزد شما سرّی نیست مگر آنکه [[دشمنان]] شما به آن از شما [[آگاه]] ترند.

# در صورت عدم [[تعیین وقت ظهور]]، حالت انقطاع و توجه و تضرّع خاصّی بر [[انسان‌ها]] [[حاکم]] خواهد شد، که چه بسا این امر سبب [[تعجیل در فرج]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} گردد. ولی اگر [[وقت ظهور]] به طور قطع مشخّص باشد دیگر از این اثر معنوی خبری نیست.

# از آنجا که [[وقت ظهور]] همانند [[علایم ظهور]]، متعلّق [[بداء]] واقع می‌شود، لذا نباید به طور دقیق [[وقت ظهور]] مشخص باشد تا [[مردم]] به کارهایی [[تشویق]] شوند که مؤثّر در [[ظهور]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} است.

# از آنجا که ممکن است [[ظهور]] [[حضرت]] به طول انجامد، لذا وقت آن معین نشده است تا [[مردم]] مأیوس نباشند و با احتمال [[ظهور]] [[حضرت]] در هر لحظه حالت [[انتظار مثبت]] را از دست ندهند»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۵۵۰.</ref>.

# اگر [[زمان ظهور]] را می‌دانستیم و [[یقین]] می‌کردیم در [[طول عمر]] ما تحقق نمی‌یابد، دچار [[یأس]] و [[ناامیدی]] می‌شدیم و از انجام [[تکالیف شرعی]] و [[حدود الهی]] دور می‌شدیم.

# شاید از حکمت‌های سری بودن [[هنگام ظهور]] این باشد که [[مؤمنان]] و [[موحدان]] در همه قرون و اعصار در [[انتظار سازنده]] [[ظهور]] [[حضرت]] باشند و بر این [[انتظار]] [[پاداش]] بگیرند.

# هر آن احتمال [[ظهور]] آن [[حضرت]] را دادن موجب حفظ [[آمادگی]] و شرایط می‌باشد. {{متن حدیث|الْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنَا كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref>کمال‌الدین، ج ۲، ص ۶۴۵.</ref>. "هر کس [[انتظار]] [[حکومت]] عادله و جهان‌گستر باشد از نظر ما کسی است که با [[جهاد]] قهرمانانه [[راه خدا]] در [[خون]] خویش غلطیده است".

# پختگی و [[آمادگی]] لازم برای [[پذیرش حکومت]] [[عدل]].

# [[امتحان]] و [[آزمایش]] [[ثبات]] اهل [[ایمان]] که [[امام کاظم]] {{ع}} در این خصوص می‌فرماید: {{متن حدیث|إِنَّمَا هِيَ... مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ امْتَحَنَ بِهَا خَلْقَهُ...}}<ref>کافی، ج ۱، ص ۳۳۶ - بحارالانوار ج ۵۱، ص ۱۵۰.</ref>.

# [[غربال]] شدن [[مردم]]، [[امام صادق]] {{ع}} در این خصوص فرمودند: "اندکی از عرب‌ها به همراه [[قائم]] {{ع}} [[قیام]] می‌کنند. عرض شد: عده زیادی از عرب‌ها خود را [[یاران]] او می‌دانند؟ فرمود: [[مردم]] باید پالایش شوند و سره از ناسره‌شان از هم جدا گردد و [[غربال]] شوند. و شمار فراوانی از [[غربال]] خواهند گذشت. هر چند این [[غربال]] در [[هنگام ظهور]] انجام می‌گیرد، اما شرایط و زمینه‌های آن در [[قبل از ظهور]] می‌باشد"<ref>منتخب میزان الحکمه، محمد محمدی ری شهری، ص ۱۰۱.</ref>.

نکته قابل ذکر این که باید دانست میان قابلیت‌ها و شایستگی‌های ذاتی [[مردم]] برای پذیرش [[امام]] [[معصوم]] و [[میزان]] [[حضور امام]] در [[جامعه]] ارتباطی متقابل وجود دارد. به هر اندازه که [[جامعه]] [[شایستگی]] و [[لیاقت]] خود را از دست داده و از [[ارزش‌های الهی]] فاصله بگیرد، [[امام]] [[معصوم]] نیز که یکی از تجلیات [[رحمت الهی]] به شمار می‌آید، از [[جامعه]] فاصله گرفته و از حضور خود در [[جامعه]] می‌کاهد. پس می‌توان گفت که عامل اصلی [[غیبت امام عصر]] {{ع}}، آماده نبودن [[جوامع بشری]] برای پذیرش وجود آن [[امام]] و عدم [[لیاقت]] [[مردم]] برای بهره‌گیری از [[نعمت]] [[حضور امام]] [[معصوم]] در میان خودشان است و تا این مشکل برطرف نگردد و به تعداد [[یاران]] و [[انصار]] [[مخلص]] و [[فداکار]] آن [[حضرت]] وجود نداشته باشد، [[زمان غیبت]] به سرنیامده و [[امام]] همچنان از دیده‌ها پنهان خواهد بود»<ref>[[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۴۰-۴۲.</ref>.