دابه الارض چند خروج دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

«[[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} فرمودند: "[[دابه الارض]] سه [[خروج]] دارد: در بیابان دورتر [[خروج]] می‌کند؛ ولی [[خبر]] آن به [[مکه]] نمی‌رسد سپس زمانی طولانی به صورت مخفی می‌ماند. آنگاه خروجی دیگر خواهد داشت که وصف آن در اهل بادیه بالا می‌گیرد و به [[مکه]] نیز می‌رسد"<ref>‌{{عربی|" لَهَا ثَلَاثَ خرجات مِنَ الدَّهْرِ. فَتَخْرُجُ خَرَجَتْ بِأَقْصَى الْيُمْنَ، فَيَنْشُرُ ذَكَرَهَا بِالْبَادِيَةِ فِي أَقْصَى الْبَادِيَةِ، وَ لَا يَدْخُلُ ذَكَرَهَا الْقَرْيَةِ - يَعْنِي مَكَّةَ - ثُمَّ تكمن زَمَاناً طَوِيلًا ثُمَّ تَخْرُجُ خَرَجَتْ أُخْرَى دُونَ تِلْكَ فيعلو ذَكَرَهَا فِي أَهْلِ الْبَادِيَةِ، وَ يَدْخُلُ ذَكَرَهَا الْقَرْيَةِ - يَعْنِي مَكَّةَ "}}.</ref>. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} فرمودند: "هنگامی که [[مردم]] در مسجدی که [[حرمت]]، [[خیر]] و [[کرامت]] آن از همه مساجد در نزد [[خدا]] عظیم‌تر است؛ یعنی [[مسجد الحرام]]، هستند اصلاً اعتنایی به [[مردم]] نمی‌کند و فقط در میان [[رکن و مقام]]، کف بر زبان آورده و خاک را از سرش می‌تکاند. این [[کار]] او موجب تقرق [[مردم]] یا فرار دسته جمعی آنان می‌گردد و گروهی از [[مؤمنان]] بر جای خود باقی می‌مانند و می‌دانند که نمی‌توانند او را در مانده نمایند. [[دابه الارض]] از آنان آغاز می‌کند. صورت آنان برافروخته می‌شود و مانند ستاره‌ای درخشان می‌درخشد. او بر [[زمین]] [[استیلا]] می‌یابد. هیچ کس را یارای دستیابی به او یا گریز از او نیست تا اینکه مردی از او به [[نماز]] پناه می‌برد. او از پشت سر به او نزدیک می‌گردد و می‌گوید: ای فلانی! ای فلانی! اکنون [[نماز]] می‌خوانی؟ بوسه‌ای بر صورت او می‌زند و نشانی بر صورت او باقی می‌گذارد و می‌رود و با [[مردم]] در اموالشان شریک می‌گردد و در شهرها با آنان [[مصاحبت]] می‌نماید. [[مؤمن]] را از [[کافر]] باز می‌شناساند؛ به گونه‌ای که [[مؤمن]] می‌گوید: ای [[کافر]]! [[حق]] مرا بده و [[کافر]] می‌گوید: ای [[مؤمن]]! [[حق]] مرا بده"<ref>‌{{عربی|" ثُمَّ بَيْنَمَا النَّاسُ فِي أَعْظَمِ الْمَسَاجِدِ عَلَى اللَّهِ حُرْمَةً وَ أَكْرَمَهَا: الْمَسْجِدُ الْحَرَامِ، لَمْ يرعهم إِلَّا وَ هِيَ تَرْغُو بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ، تَنْفُضُ عَنْ رَأْسِهَا التُّرَابِ، فَارْفُضِ النَّاسِ عَنْهَا شَتَّى وَ مَعاً، وَ بَقِيَتْ عِصَابَةُ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ، وَ عَرَفُوا أَنَّهُمْ لَمْ يعجزوا اللَّهُ، فَبَدَأْتُ بِهِمْ فُجْلَةً وُجُوهَهُمْ حَتَّى جَعَلْتَهَا كَأَنَّهَا الْكَوْكَبُ الدُّرِّيِّ، وَ وَلَّتِ فِي الْأَرْضِ لَا يُدْرِكُهَا طَالِبٍ، وَ لَا يَنْجُو مِنْهَا هَارِبُ، حَتَّى إِنَّ الرَّجُلَ لْيَتَعَوَّذْ مِنْهَا بِالصَّلَاةِ، فَتَأْتِيهِ مِنْ خَلْفِهِ فَتَقُولُ: يَا فُلَانُ، الْآنَ تُصَلِّي؟ فَيُقْبَلَ عَلَيْهَا فتسمه فِي وَجْهِهِ، ثُمَّ تَنْطَلِقُ وَ يَشْتَرِكُ النَّاسُ فِي الْأَمْوَالِ، وَ يَصْطَحِبُونَ فِي الْأَمْصَارِ، يُعْرَفُ الْمُؤْمِنِ مِنَ الْكَافِرِ، حَتَّى إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَقُولُ: يَا كَافِرُ، اقْضِنِي حَقِّي. وَ حَتَّى إِنَّ الْكَافِرَ لَيَقُولُ: يَا مُؤْمِنُ، اقْضِنِي حَقِّي "}}؛ معجم احادیث الأمام المهدی {{ع}}، شیخ علی کورانی، ج ۲، ص ۱۷۰.</ref>؛ و گفته شده است که [[دابه الارض]] (جنبنده) قبل از [[قیامت]] دو [[بار]] [[خروج]] می‌نمای تاجایی که مردانی در آن از پای در می‌آیند. سپس [[بار]] سوم در عظیم‌ترین [[مسجد]] شما [[خروج]] می‌کند و به سوی [[مردم]] می‌رود. در آن حال آنها پیرامون مردی گرد آمده‌اند به آنان می‌گوید: سبب [[اجماع]] شما نزد [[دشمن]] [[خدا]] چیست؟ آنگاه آنان به سرعت پراکنده می‌شوند. در آن هنگام او بر [[کافر]] نشان می‌گذارد؛ به گونه‌ای که دو مرد که با یکدیگر معامله می‌کنند می‌گویند: ای [[مؤمن]]! این را بگیر و او هم می‌گوید: ای [[کافر]]! این را بگیر<ref>معجم احادیث الأمام المهدی {{ع}}، شیخ علی کورانی، ج ۲، ص ۱۶۷.</ref>»<ref>[[حیدر کامل]]، [[دجال آخرالزمان (کتاب)|دجال آخرالزمان]]، ص 286-288 .</ref>.