شباهت سنت امام مهدی به حضرت مسیح چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

«[[سنت]] در لغت به معنای روش، طریقه و قانون است، ولی [[سنت]] در این روایت‌های، به معنای قانون و روشی است که [[خداوند]] در زندگی [[پیامبران]] به [[اجرا]] گذاشته است. موضوع این روش‌ها برخورد و معاشرت [[پیامبران]] با [[مردم]] و برعکس است. [[خداوند]] می‌خواهد همان سنت‌ها را درباره [[قائم]] [[آل‌ محمد]] {{صل}} نیز پیاده نماید. این که گفته می‌شود [[سنت]] [[امام زمان]] {{ع}} از [[مسیح]] است، به این معناست که گوشه خاصی از زندگی [[حضرت عیسی]] (یعنی آن‌چه را که [[تاریخ]] و [[سنت]] الهی در [[سرنوشت]] فرزند [[مریم]] رقم زده است) دوباره در رابطه با [[ولی عصر]] {{ع}} پیاده می‌شود و هر چه در مورد [[عیسی]] گفته شد، درباره [[امام زمان]] {{ع}} هم گفته خواهد شد<ref>{{عربی|" فَيُقَالُ‏ فِيهِ‏ مَا قَدْ قِيلَ‏ فِي‏ عِيسَى‏"}}شیخ صدوق، کمال‌الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۳۲۹ و ج۲، ص۳۵۱.</ref>؛ [[سعید بن جبیر]] می‌گوید: از [[امام سجاد|امام زین‌ العابدین]] {{ع}} شنیدم که می‌فرمود: "در [[قائم]] ما {{ع}} برخی از سنت‌ها از پیامبرانی چون [[آدم]]، [[نوح]]، [[ابراهیم]]، [[موسی]]، [[عیسی]]، [[ایوب]] و [[حضرت محمد]] {{صل}} وجود دارد: از [[آدم]] و [[نوح]] [[طول عمر]]، از [[ابراهیم]] خفا و پنهانی ولادت و کناره گرفتن از [[مردم]]، و از [[موسی]] [[ترس]] و [[غیبت]]، و اما از [[عیسی]] [[اختلاف]] [[مردم]] در وی، و از [[ایوب]] گشایش از [[ابتلا]] و [[آزمایش]] سخت و از [[پیامبر خاتم]] {{صل}} [[خروج]] و [[قیام با شمشیر]] است"<ref>{{عربی|" عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ قَالَ سَمِعْتُ سَيِّدَ الْعَابِدِينَ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ {{ع}} يَقُولُ‏ فِي‏ الْقَائِمِ‏ مِنَّا سُنَنٌ‏ مِنَ‏ الْأَنْبِيَاءِ سُنَّةٌ مِنْ‏ أَبِينَا آدَمَ {{ع}} وَ سُنَّةٌ مِنْ نُوحٍ وَ سُنَّةٌ مِنْ إِبْرَاهِيمَ وَ سُنَّةٌ مِنْ مُوسَى وَ سُنَّةٌ مِنْ عِيسَى وَ سُنَّةٌ مِنْ أَيُّوبَ وَ سُنَّةٌ مِنْ مُحَمَّدٍ ص فَأَمَّا مِنْ آدَمَ وَ نُوحٍ فَطُولُ الْعُمُرِ وَ أَمَّا مِنْ إِبْرَاهِيمَ فَخَفَاءُ الْوِلَادَةِ وَ اعْتِزَالُ النَّاسِ وَ أَمَّا مِنْ مُوسَى فَالْخَوْفُ وَ الْغَيْبَةُ وَ أَمَّا مِنْ عِيسَى فَاخْتِلَافُ النَّاسِ فِيهِ وَ أَمَّا مِنْ أَيُّوبَ فَالْفَرَجُ بَعْدَ الْبَلْوَى وَ أَمَّا مِنْ مُحَمَّدٍ {{صل}} فَالْخُرُوجُ بِالسَّيْفِ‏"}}؛ شیخ صدوق، کمال‌الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۳۲۲.</ref>. هم‌چنین در روایتی آمده است: سنتی که [[صاحب الامر]] از [[مسیح]] دارد، آن است که گفته می‌شود او مرده، و حال آن‌که نمرده و زنده است<ref>{{عربی|" عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ {{ع}} يَقُولُ‏ فِي‏ صَاحِبِ‏ هَذَا الْأَمْرِ أَرْبَعُ‏ سُنَنٍ‏ مِنْ‏ أَرْبَعَةِ أَنْبِيَاءَ سُنَّةٌ مِنْ مُوسَى وَ سُنَّةٌ مِنْ عِيسَى وَ سُنَّةٌ مِنْ يُوسُفَ وَ سُنَّةٌ مِنْ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ‏ أَجْمَعِينَ فَأَمَّا مِنْ مُوسَى فَخَائِفٌ يَتَرَقَّبُ وَ أَمَّا مِنْ يُوسُفَ فَالسِّجْنُ وَ أَمَّا مِنْ عِيسَى فَيُقَالُ لَهُ إِنَّهُ مَاتَ وَ لَمْ يَمُتْ وَ أَمَّا مِنْ مُحَمَّدٍ ص فَالسَّيْفُ‏"}}؛ شیخ صدوق، کمال‌الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۳۲۷.</ref>.